Όπως υποστηρίζουν τα Ηνωμένα Έθνη, 842 εκατ. άνθρωποι στον κόσμο στερούνται την τροφή σε επαρκείς ποσότητες, εν μέρει εξαιτίας της αλόγιστης σπατάλης στα τρόφιμα, παρά την πρόοδο που έχει σημειωθεί.
Παρότι οι συνδυασμένες προσπάθειες των κρατών και των υπηρεσιών του ΟΗΕ επέτρεψαν να μειωθεί θεαματικά ο αριθμός των ανθρώπων που πεθαίνουν από την πείνα (τουλάχιστον ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι το 2009), ο αριθμός των “υποσιτιζόμενων” φθάνει ακόμη τα δύο εκατομμύρια, τα οποία στερούνται πολλά μικροθρεπτικά συστατικά (βιταμίνες και άλλα) στη διατροφή τους.
Ο διεθνής οργανισμός επισημαίνει σε έκθεσή του που δημοσιοποιήθηκε τον Ιούνιο, το οικονομικό κόστος του “υποσιτισμού και των ελλείψεων σε μικροθρεπτικά στοιχεία που αντιστοιχούν στο 2 έως 3% του παγκόσμιου ΑΕΠ, δηλαδή 1.400 έως 2.100 δισεκατομμύρια δολάρια”.
Σύμφωνα με το Παγκόσμιο Επισιτιστικό Πρόγραμμα (ΡΑΜ) που χορηγεί έκτακτη βοήθεια σε 80 χώρες, “είναι επιτακτική ανάγκη να αυξηθεί γρήγορα ο αριθμός των μητέρων και των παιδιών που λαμβάνουν διατροφικά προϊόντα πλούσια σε θρεπτικά στοιχεία και να δοθεί μέγιστη σημασία στις 1.000 πρώτες ημέρες ζωής” –από τη σύλληψη του εμβρύου έως την ηλικία των 2 ετών του νηπίου.
“Αν η διεθνής κοινότητα επένδυε 1,2 δισεκατομμύριο δολάρια ετησίως επί μια πενταετία για να μειωθούν οι ελλείψεις σε μικροθρεπτικά στοιχεία, η μείωση της παιδικής θνησιμότητας και η θετική επίδραση στα μελλοντικά έσοδα θα μπορούσαν να ανέλθουν σε 15,3 δισεκατομμύρια δολάρια”, αναφέρει το ΡΑΜ, επικαλούμενο τους εμπειρογνώμονες της Συναίνεσης της Κοπεγχάγης –ενός προγράμματος ειδικά αφιερωμένου στην ευημερία της ανθρωπότητας.
Ωστόσο το διατροφικό σύστημα, υπενθυμίζει το ΡΑΜ, πλήττεται ιδιαίτερα από την σπατάλη: το ένα τρίτο της παγκόσμιας παραγωγής τροφίμων χάνεται κατ΄αυτόν τον τρόπο κάθε χρόνο, δηλαδή 1,3 δισεκατομμύριο τόνοι και τουλάχιστον 750 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως.
“Με το ένα τέταρτο των ποσοτήτων αυτών τρέφονται 842 εκατομμύρια άνθρωποι που λιμοκτονούν ανά τον κόσμο”, δηλώνει ο Ρόμπερτ βαν Οτερντικ, ειδικός στην αγροβιομηχανία αρμόδιος για τις αγροτικές υποδομές στον FAO.
Σύμφωνα με τον ειδικό, “μειώνοντας στο ήμισυ την σπατάλη αυτή, δεν θα χρειαζόταν να αυξηθεί κατά 32% η παγκόσμια παραγωγή τροφίμων προκειμένου να τρέφονται 9 δισεκατομμύρια άνθρωποι το 2050″. Οι εμπειρογνώμονες εκτιμούν σήμερα ότι θα χρειαστεί μια αύξηση 60% για να καλυφθούν οι μελλοντικές ανάγκες της ανθρωπότητας, που είναι μη βιώσιμη για τον πλανήτη, του οποίου οι πόροι σε καλλιεργήσιμη γη και νερό είναι πεπερασμένοι”.
Για την Ματίλντ Ιουίνς, συντονίστρια της έκθεσης για το κόστος στο περιβάλλον της σπατάλης αυτής, “οι γεωργικές εκτάσεις που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή τροφής που δεν καταναλώνεται αντιστοιχούν στην έκταση του Καναδά και της Ινδίας μαζί”.