Χρειαζόμαστε Μνημόνιο διαφάνειας και αξιολόγησης του ΕΣΥ

Δεν έχει μόνο το δικό μας ΕΣΥ προβλήματα. Ανάλογα – αν όχι χειρότερα – έχει και το βρετανικό. Βέβαια, εκεί τουλάχιστον δημοσιοποιούν όλα τα στοιχεία και οι πολίτες αξιολογούν. Εμείς εδώ παλεύουμε να βγάλουμε άκρη ανάμεσα στις καταγγελίες της ΠΟΕΔΗΝ και τους αφορισμούς Πολάκη…

Πριν πούμε οτιδήποτε για την κατάσταση, που επικρατεί στα νοσοκομεία μας, έχει αξία να δούμε τι κάνουν άλλες χώρες. Με απλά λόγια, έχουν θεσπίσει ορισμένους δείκτες ποιότητας, με τους οποίους παρακολουθούν πώς εξυπηρετούνται οι ασθενείς. Και ανά τακτά χρονικά διαστήματα δημοσιοποιούν πλήρως τα αποτελέσματα! (Διαβάστε: “Νέα απογοητευτικά στοιχεία για το βρετανικό ΕΣΥ“)

Π.χ. στη Βρετανία από το 2009 οι αρμόδιες υπηρεσίες καταγράφουν συγκεκριμένα ποιοτικά δεδομένα και έχουν θέσει κάποιους δείκτες – κλειδιά, όπως:

• Τον αριθμό των ασθενών με καρκίνο που ξεκινούν θεραπεία μέσα σε 2 μήνες από την αρχική παραπομπή του οικογενειακού τους γιατρού
• Τον αριθμό των ασθενών, που αναμένουν χειρουργική επέμβαση για περισσότερο από 12 μήνες!
• Τον αριθμό των ασθενών που έχουν ανάγκη τακτικού χειρουργείου και κάνουν την επέμβαση μέσα σε 18 εβδομάδες.
• Τον αριθμό των ασθενών που εξέρχονται από το τμήμα επειγόντων περιστατικών μέσα σε 4 ώρες.

Έτσι, λοιπόν, για παράδειγμα, στο τελευταίο, οι Βρετανοί έχουν θέσει ως στόχο το 95% των ασθενών να διεκπεραιώνονται από τα τμήματα επειγόντων περιστατικών μέσα σε 4 ώρες. Αυτό σημαίνει είτε να εισαχθούν για νοσηλεία, είτε να μεταφερθούν σε άλλη μονάδα ή να λάβουν εξιτήριο.

Το θέμα μας λοιπόν είναι ότι εμείς δεν κάνουμε τέτοιου είδους καταγραφή ποιοτικών δεδομένων και πολύ περισσότερο δεν έχουμε θέσει στόχους για τη βελτίωση της εξυπηρέτησης των πολιτών. Έτσι, δεν γνωρίζουμε με ακρίβεια σε ποιους τομείς έχουμε πράγματι ελλείψεις και χρειάζεται π.χ. να αγοράσουμε εξοπλισμό ή να κάνουμε προσλήψεις.

Συνήθως, αποφασίζουμε για προσλήψεις με τελείως ανορθολογικά κριτήρια, όπως τις πιέσεις βουλευτών ή τις κενές οργανικές θέσεις, ενώ οι οργανισμοί φτιάχτηκαν και αυτοί στο πόδι με δεδομένο πόσους θέλουμε να βολέψουμε στο δημόσιο. Εύλογα, λοιπόν, δεν βλέπουμε βελτίωση στα νοσοκομεία μας, αφού τα όποια διορθωτικά μέτρα λαμβάνουμε (αγορά ιατρικού εξοπλισμού, προσλήψεις) γίνονται σχεδόν στα τυφλά και όχι στοχευμένα εκεί που πραγματικά υπάρχει ανάγκη και εκεί που πραγματικά μπορεί να κάνει τη διαφορά για τους πολίτες.

Εμείς εδώ είμαστε ανάμεσα στη Σκύλλα (ΠΟΕΔΗΝ) και τη Χάρυβδη (Πολάκης). Η ΠΟΕΔΗΝ δίνει στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία το σύστημα καταρρέει, ενώ ο Παύλος Πολάκης υποστηρίζει ότι η κυβέρνηση έχει ανακόψει την κατάρρευση, κατηγορώντας την ΠΟΕΔΗΝ ότι σιωπούσε τα προηγούμενα χρόνια με την συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.

Πρόκειται για ένα κακόγουστο θέατρο σκιών, που χαρακτηρίζει απόλυτα τους πρωταγωνιστές του. Αλλά και από τη ΝΔ δεν έχω ακούσει κάτι χειροπιαστό με προτάσεις για πραγματικές αλλαγές. Το μόνο που κάνει ο τομέας υγείας είναι να μας βομβαρδίζει καθημερινά με ανακοινώσεις, δελτία τύπου και να καταθέτει ερωτήσεις στη βουλή επί παντός επιστητού. Προφανώς, όσο συνεχίζεται αυτό το καραγκιοζιλίκι, το ΕΣΥ και η χώρα είναι καταδικασμένοι.

Επιτέλους, χρειαζόμαστε επειγόντως διαφάνεια και αξιολόγηση στο σύστημα υγείας. Στα πρότυπα άλλων χωρών, να συμφωνήσουμε στην καταγραφή συγκεκριμένων δεικτών, οι οποίοι θα αφορούν την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών προς τους πολίτες. Και φυσικά, να δημοσιοποιούμε τα αποτελέσματα της καταγραφής.

Α και ξέχασα… το να γίνουν όλα αυτά δεν είναι θέμα ιδεολογίας. Είτε μείνει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, είτε έρθει η ΝΔ, αυτός είναι πράγματι μονόδρομος. Ναι χρειαζόμαστε ένα Μνημόνιο διαφάνειας και αξιολόγησης στο ΕΣΥ. Το θέλουν οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας;