10 ενδείξεις της παθητικο-επιθετικής συμπεριφοράς. Αναγνωρίστε τα διπλά μηνύματα που δέχεστε από τους άλλους

Η Μαίρη εκνευριζόταν από την παρουσία της προϊσταμένης της και δεν μπορούσε να καταλάβει το λόγο.

Συνήθως τα πήγαινε καλά με μια ευρεία γκάμα προσωπικοτήτων, δεν είχε θέμα με την εξουσία και σε γενικές γραμμές ήταν συμπαθής στους περισσότερους ανθρώπους. Όμως για κάποιο λόγο, κάθε φορά που συναντούσε την προϊσταμένη της, ήθελε να την αποφύγει.

Οι συζητήσεις τους ήταν τεταμένες. Όταν η Μαίρη άρχιζε να μιλάει για κάτι, η προϊσταμένη της ήταν απαξιωτική απέναντί της και άλλαζε θέμα. Ενώ η Μαίρη κρατούσε ένα υψηλό επίπεδο, η προϊσταμένη της δεν διατηρούσε την ίδια στάση. Επίσης, η προϊσταμένη της επέβλεπε σχολαστικά κάποια αντικείμενα εργασίας της, για τα οποία η Μαίρη θεωρείτο ειδική, ζητώντας της να τα εκτελεί με πιο αντιπαραγωγικό τρόπο. Όταν η επίδοση της Μαίρης έπεφτε ως αποτέλεσμα του ότι εργαζόταν με τον τρόπο που της υποδείκνυε, κατηγορείτο εκείνη ως υπεύθυνη και όχι η προϊσταμένη της.

Έτσι, η Μαίρη απέφευγε την προϊσταμένη της με όποιο τρόπο μπορούσε.

Στην αρχή, η Μαίρη προσπάθησε να έρθει σε αντιπαράθεση μαζί της, αλλά αυτό κατέληξε σε μια γελοία, μακρά συζήτηση με κανένα αποτέλεσμα. Απογοητευμένη, άρχισε να σημειώνει τα χαρακτηριστικά της προϊσταμένης της που την εξόργιζαν και μετά άρχισε να τα ψάχνει στο διαδίκτυο. Ανακάλυψε ότι ορισμένα από αυτά ανήκαν στα χαρακτηριστικά μιας παθητικό-επιθετικής προσωπικότητας, η οποία ενδέχεται να ανήκει στην κατηγορία των ακαθόριστων διαταραχών προσωπικότητας. Τα χαρακτηριστικά ήταν τα ακόλουθα:

1. Πολλές δικαιολογίες

Οποτεδήποτε η Μαίρη ρωτούσε την προϊσταμένη της σχετικά με την ολοκλήρωση εργασιών που είχαν ανατεθεί στην ίδια, εκείνη έβρισκε δικαιολογίες γιατί είχαν μείνει ανολοκλήρωτες. Η Μαίρη δεν μπορούσε να βρει έστω και μία δουλειά η οποία να είχε ολοκληρωθεί. Τα περισσότερα πρότζεκτ έμεναν ημιτελή ή δεν ολοκληρώνονταν καθόλου.

2. Υπεραντίδραση/υποαντίδραση

Η προϊσταμένη της Μαίρης αντιδρούσε υπερβολικά όταν η Μαίρη έκανε ένα λάθος, αλλά αν εκείνη έκανε το ίδιο λάθος, αντιδρούσε με πιο ήπιο τρόπο. Δεν υπήρχε καμία συνέπεια ως προς την εργασιακή αποδοτικότητα. Ακόμη κι αν η προϊσταμένη της αντιλαμβανόταν το λάθος της, έριχνε το φταίξιμο στη δική της προϊσταμένη.

3. «Βολικό» ξέχασμα

Στην διάρκεια ενός σημαντικού πρότζεκτ, η προϊσταμένη της Μαίρης ξεχνούσε, με έναν βολικό τρόπο, να επικοινωνήσει με τους εργαζόμενους, συμπεριλαμβανομένης της Μαίρης. Πέραν τούτου, έπαιρνε σημαντικές αποφάσεις, οι οποίες άλλαζαν τον τρόπο διαχείρισης της δουλειάς της Μαίρης και αργούσε να την ενημερώσει. Και ενώ θα μπορούσε να στείλει ένα απλό e-mail, η προϊσταμένη της «ξεχνούσε» να το στείλει.

4. Αντίσταση στην αλλαγή

Τα πράγματα θα γίνονταν όπως ήθελε η προϊσταμένη ή καθόλου. Ακόμα κι όταν η προϊσταμένη της δρούσε αναποτελεσματικά, αντιστεκόταν σε οποιαδήποτε αλλαγή που δεν είχε γίνει με δική της πρωτοβουλία. Αλλά ακόμη και όταν γίνονταν αλλαγές, αυτές αφορούσαν μόνο στην Μαίρη, και όχι στην προϊσταμένη της. Οποιαδήποτε πρόταση από την Μαίρη για βελτίωση της επικοινωνίας, συμμετοχής και αποδοτικότητας έβρισκε αντίσταση από την προϊσταμένη της.

5. Αποφυγή σύγκρουσης

Η πιο δυσνόητη πλευρά της συμπεριφοράς της προϊσταμένης της ήταν ότι απέφευγε την οποιαδήποτε σύγκρουση. Ωστόσο, δημιουργούσε επίτηδες συγκρούσεις ανάμεσα στην Μαίρη και τους συναδέλφους της. Έτσι από μία πιο υψηλόβαθμη ματιά, φαινόταν σαν η προϊσταμένη της να διαχειριζόταν την σύγκρουση, αλλά στην πραγματικότητα την απέφευγε η ίδια, ενώ την υποκινούσε στους άλλους.

6. Απολογία χωρίς αλλαγή

Τις περισσότερες φορές η προϊσταμένη της Μαίρης ζητούσε άμεσα συγνώμη για οποιαδήποτε παρεξήγηση, αλλά στη συνέχεια δεν γινόταν κάποια αλλαγή για να αποτραπεί το ίδιο λάθος στο μέλλον. Φαινόταν σαν η προϊσταμένη της να απολογούνταν κάθε φορά μόνο και μόνο για να αποφύγει να συζητήσει το θέμα, ώστε να συνεχίσει τη δουλειά της με τον τρόπο που ήθελε.

7. Καλλιέργεια θυμού

Η Μαίρη ήταν από τη φύση της ένας ευαίσθητος άνθρωπος και αντιλαμβανόταν το θυμό, τη ματαίωση και την εχθρότητα της προϊσταμένης της. Όταν η Μαίρη ήθελε να συζητήσει μαζί της τα αντιληπτά της συναισθήματα, εκείνη ήταν απαξιωτική και κατηγόρησε την Μαίρη για αυτά.

8. Παράπονα για τα πάντα

Για την Μαίρη, η πιο απογοητευτική πλευρά της προϊσταμένης της ήταν το γεγονός ότι παραπονιόταν ή γκρίνιαζε για το τρόπο διεκπεραίωσης των εργασιών. Ακόμα κι όταν υπήρχαν εφικτές προτάσεις για βελτίωση, η προϊσταμένη της δεν αναλάμβανε καμία δράση, ενώ κατηγορούσε τους άλλους. Απ’ ό,τι φαίνεται, στην προϊσταμένη άρεσε να παραπονιέται, αλλά όχι να αλλάζει.

9. Μη ανάληψη ευθυνών

Καθώς μέρος της δουλειάς μίας προϊσταμένης είναι να αναλαμβάνει την ευθύνη της καθοδήγησης της ομάδας της, αυτό που προκαλούσε σύγχυση στην Μαίρη ήταν ότι στην πραγματικότητα συνέβαινε το αντίθετο. Οποιαδήποτε απόπειρα να αναγνωριστεί μια ευθύνη, αντιμετωπιζόταν με εχθρότητα και θυμό. Φαινόταν ότι η προϊσταμένη της ήταν εσκεμμένα αναποτελεσματική προκειμένου να αποφύγει να αναλάβει ευθύνες.

10. Συμφωνία χωρίς δράση

Ακόμα και στην διάρκεια των ομαδικών συναντήσεων, η προϊσταμένη της συμφωνούσε να ολοκληρώσει μια δουλειά, αλλά μετά δεν θα την έφερνε εις πέρας. Όταν ερχόταν αντιμέτωπη με τέτοια θέματα, έβρισκε δικαιολογίες, έλεγε ψέματα, και κατηγορούσε τους άλλους. Αυτό δημιουργούσε στους υπαλλήλους μία διαρκή ανασφάλεια σχετικά με το τι έχει ολοκληρωθεί και τι όχι. Τελικά, όλοι έμαθαν να μην ρωτάνε την προϊσταμένη τους σχετικά με την διεκπεραίωση εργασιών.

Η παθητικό-επιθετική συμπεριφορά είναι πολύ ενοχλητική για αυτούς που ολοκληρώνουν τα καθήκοντά τους. Η Μαίρη μόλις αντιλήφθηκε αυτή την συμπεριφορά και συνειδητοποίησε ότι η προϊσταμένη της δεν πρόκειται να αλλάξει, αναζήτησε μια άλλη θέση στην εταιρία της. Η ευχαρίστηση στο εργασιακό περιβάλλον ήταν περισσότερο σημαντική για αυτήν από τη θέση που είχε.

Πηγή: psychologynow.gr