23η Ιουλίου: Παγκόσμια Ημέρα για το σύνδρομο Sjögren

Η 23η Ιουλίου έχει οριστεί ως Παγκόσμια Ημέρα Sjögren’s για να τιμήσει τα γενέθλια του Δρ Henrik Sjögren, του Σουηδού οφθαλμίατρου, που ανακάλυψε το σύνδρομο το 1933. Είναι το δεύτερο πιο κοινό συστηματικό αυτοάνοσο νόσημα μετα την ρευματοειδή αρθρίτιδα. Παρά το γεγονός αυτό, δεν αναγνωρίζεται εύκολα και γρήγορα τόσο από την ιατρική κοινότητα όσο και από τους ασθενείς, με αποτέλεσμα το 75% των ασθενών να μην έχει ακόμα διαγνωστεί.

Το Σύνδρομο Sjogren επηρεάζει ολόκληρο το σώμα. Πολλοί ασθενείς εμφανίζουν ξηροφθαλμία, ξηροστομία, πόνο στις αρθρώσεις και κόπωση. Ωστόσο, η ασθένεια μπορεί επίσης να προκαλέσει άλλες σοβαρές επιπλοκές όπως χρόνιο πόνο, δυσλειτουργία οργάνων, νευροπάθεια και  λέμφωμα. Οι γυναίκες είναι εννέα φορές πιο πιθανό να αναπτύξουν Sjogren από τους άνδρες και η διάγνωση εμφανίζεται συνήθως περίπου στην ηλικία των 40.

‘Ενα από τα πιο διαδεδομένα συμπτώματα του Sjögren’s είναι η χρόνια κόπωση – αν και διαφέρει σαφώς από τη συνηθισμένη κούραση σύμφωνα με την κα Καίτη Αντωνοπούλου, Ταμία της SJÖGREN EUROPE και της ΕΛ.Ε.ΑΝ.Α. Το περιγράφουμε ως μια αδιάκοπη, κυμαινόμενη και αναξιόπιστη έλλειψη ζωτικότητας που είναι πέρα από τον έλεγχο κάποιου. Δεν το βιώνουν όλοι με τον ίδιο τρόπο, αλλά η κόπωση είναι αναμφισβήτητα μόνιμο μέρος της ζωής των ασθενών. Είναι ένα εξουθενωτικό σύμπτωμα που σχετίζεται με μειωμένη ποιότητα ζωής, που σχετίζεται με την υγεία», αναφέρει.

Η αιτιολογία της νόσου είναι άγνωστη. Γενετικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες, όπως λοιμώξεις από σχετικά κοινούς ιούς, φαίνεται ότι παίζουν κάποιο ρόλο στην εκδήλωσή της. Η πάθηση προκαλείτα από την παραγωγή αντισωμάτων, και ανοσοποιητικών κυττάρων τα οποία επιτίθενται στα κύτταρα των εξωκρινών αδένων, όπως είναι οι δακρυϊκοί και οι σιελογόνοι αδένες.

Αυτό έχει ως συνέπεια μακροχρόνια φλεγμονή των αδένων αυτών που οδηγεί σε δυσλειτουργία και καταστροφή τους. Η προσβολή των αδένων γίνεται αντιληπτή από τον πάσχοντα ως μείωση της παραγωγής σιέλου ή/και δακρύων, καθώς και από τη διόγκωση –μερικές φορές- των σιελογόνων αδένων, χαρακτηριστικά των παρωτίδων, που δίνουν την εικόνα σαν να πάσχει ο ασθενής από παρωτίτιδα.