50.000 γιατροί και νοσηλευτές μολυσμένοι από COVID-19 στην Ισπανία!

Πρωταθλήτρια αναδεικνύεται η Ισπανία σε μολυσμένους εργαζόμενους στην υγεία από COVID-19. Μέχρι σήμερα, έχουν μολυνθεί 50.000 επαγγελματίες υγείας, αντιπροσωπεύοντας το 20% όλων των καταγεγραμμένων περιπτώσεων και 70 έχουν πεθάνει. Για να έχουμε μία εικόνα για την τάξη μεγέθους, αξίζει να αναφερθεί ότι περίπου 100.000 είναι όλοι οι εργαζόμενοι στο ελληνικό ΕΣΥ.

Τρεις Ισπανοί γιατροί με άρθρο τους στο BMJ επιχειρούν να δώσουν εξήγηση για την τραγική κατάσταση στη χώρα τους. Πρόκειται για τους:

• Javier Crespo, πρόεδρος της Ισπανικής Εταιρείας Γαστρεντερολογίας (SEPD).
• José Luis Calleja είναι αντιπρόεδρος της Ισπανικής Ένωσης για τη Μελέτη του Ήπατος (AEEH).
• Antonio Zapatero είναι πρόεδρος της Ομοσπονδίας Επιστημονικών και Ιατρικών Συλλόγων (FACME)

Όπως επισημαίνουν, το σύστημα υγείας της Ισπανίας αντιμετώπιζε σοβαρά διαρθρωτικά ζητήματα για αρκετές δεκαετίες. Αυτά τα προβλήματα επιδεινώθηκαν μετά την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 και έχουν επηρεάσει αρνητικά την αντιμετώπιση αυτής της έκτακτης ανάγκης. Αυτά είναι:

• Κατακερματισμός του συστήματος υγείας λόγω διαίρεσης σε 17 περιοχές υγείας.
• Ανεπαρκής δομή του Υπουργείου Υγείας, λόγω μεταβίβασης αρμοδιοτήτων στις περιφέρειες.
• Χαμηλή επένδυση στην υγειονομική περίθαλψη, κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.
• Ανυπαρξία προληπτικής στρατηγικής για τον εντοπισμό επαφών / αναζήτηση πιθανών περιπτώσεων.
• Ανεπαρκής ανταπόκριση από τη βιομηχανία και ανεπαρκείς επενδύσεις στην έρευνα και την καινοτομία περιόρισαν την προσαρμογή σε αυτό το εξαιρετικά απαιτητικό πανδημικό περιβάλλον.

Κατά τη διάρκεια του Ιανουαρίου και του Φεβρουαρίου, σημαντικοί διεθνείς οργανισμοί υγείας, συμπεριλαμβανομένου του Ευρωπαϊκού Κέντρου Πρόληψης και Ελέγχου Νόσων (ECDPC) και του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ), προειδοποίησαν επανειλημμένα για την πιθανή σοβαρότητα αυτής της λοίμωξης και την ανάγκη προετοιμασίας. Στις 28 Φεβρουαρίου, το ECDPC παρουσίασε διάφορες συστάσεις για τα νοσοκομεία και την ίδια ημέρα, το Ισπανικό Γενικό Ιατρικό Συμβούλιο συνέστησε την αναστολή όλων των ιατρικών συμβάντων.

Στις 2 Μαρτίου, το ECDPC συμβούλεψε τις χώρες να προειδοποιήσουν τον γενικό πληθυσμό σχετικά με την επικείμενη απειλή του covid-19, να δημιουργήσουν διαγνωστικά πρωτόκολλα covid-19, να δημιουργήσουν αποθέματα προστατευτικού εξοπλισμού και να λάβουν μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης κοινωνικές αποστάσεις για να διακόψουν τη μετάδοση.

Οι τρεις Ισπανοί γιατροί αναφέρουν ότι η Ισπανική Κεντρική Κυβερνητική Αρχή Υγείας έκανε το αντίθετο: ο πληθυσμός δεν ενημερώθηκε, τα σχέδια για τη διάγνωση ήταν ανεπαρκή γενικά, δεν παραγγέλθηκε εξοπλισμός ατομικής προστασίας για επαγγελματίες του τομέα της υγείας και είχαν προγραμματιστεί κανονικά πολλές δημόσιες εκδηλώσεις. Έτσι, ο ιός εξαπλώθηκε.

Παρά την τεράστια αύξηση του αριθμού των μολυσμένων ατόμων κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου στις 7-8 Μαρτίου, και ότι ο ΠΟΥ κήρυξε την πανδημία στις 11 Μαρτίου, μόλις στις 15 Μαρτίου η κυβέρνηση αποφάσισε να εφαρμόσει μέτρα καραντίνας, χάνοντας δύο πολύτιμες εβδομάδες.

Οι συγγραφείς σημειώνουν ακόμη ότι υπήρξαν λάθη προγραμματισμού σε επίπεδο παροχής υπηρεσιών υγείας, τα οποία συνέβαλαν επίσης στον υψηλό αριθμό μολυσμένων επαγγελματιών υγείας:

• Αποτυχία παροχής επαρκούς προσωπικού προστατευτικού εξοπλισμού για επαγγελματίες υγείας.
• Παρά το γεγονός ότι ο ιός μπορεί να μεταδοθεί από ασυμπτωματικά άτομα, το ισπανικό Υπουργείο Υγείας δεν συνέστησε τον έλεγχο των επαγγελματιών υγείας με ήπια ή καθόλου συμπτώματα.
• Οι επαφές των θετικών περιπτώσεων δεν ελέγχθηκαν συστηματικά, ούτε επιβλήθηκε καραντίνα για τουλάχιστον 14 ημέρες
• Δεν συστήνεται ο έλεγχος των επαγγελματιών υγείας που έχουν έρθει σε επαφή με επιβεβαιωμένες περιπτώσεις.

Οι συγγραφείς τονίζουν ότι πολύτιμα μαθήματα πρέπει να αντληθούν από την εμπειρία των τελευταίων μηνών. Βραχυπρόθεσμα, εκτός από την κοινωνική αποστασιοποίηση και την καραντίνα, χρειάζεται άμεση επένδυση σε προστατευτικό εξοπλισμό και χρήση αξιόπιστων διαγνωστικών εξετάσεων για τον έλεγχο όλων των επαγγελματιών υγείας. Οι επαγγελματίες υγείας που θεραπεύουν ασθενείς με covid-19 πρέπει να ελέγχονται τακτικά.

Μεσοπρόθεσμα έως μακροπρόθεσμα, είναι απαραίτητο να αυξηθούν οι επενδύσεις στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης και των βιοτεχνολογικών προϊόντων, καθώς και στη βελτίωση της επιδημιολογικής έρευνας. Και καταλήγουν: Οι αρχές μας δεν πρέπει να κάνουν το λάθος να θέσουν οικονομικά ή πολιτικά συμφέροντα πάνω από την υγεία. Εάν συμβεί αυτό, θα δούμε μια επαναλαμβανόμενη εστία που θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη νοσηρότητα και θνησιμότητα.