Η κυβέρνηση – λέει – ετοιμάζει ρύθμιση που θα επιτρέπει στους γιατρούς του ΕΣΥ να ασκούν και ιδιωτικό έργο. Αλλά και ιδιώτες γιατρούς να εργαστούν υπό όρους στο ΕΣΥ. Ναι στην Υγεία χρειαζόμαστε τολμηρές αλλαγές. Όχι όμως η όποια συζήτηση για δομικές αλλαγές στην υγεία να εκφυλιστεί ξανά μόνο στις εργασιακές σχέσεις των ιατρών.
Εξηγούμαι. Η πανδημία ανάμεσα στα άλλα ανέδειξε την αξία, αλλά και τις χρόνιες αδυναμίες του συστήματος υγείας της χώρας. Τα στοιχεία δείχνουν ότι το ΕΣΥ υποχρηματοδοτείται. Τα ίδια στοιχεία όμως δείχνουν ότι είναι και πολύ ακριβό για την ποιότητα των υπηρεσιών που προσφέρει.
Για να είμαι ακριβής, δεν έχουμε πλήρη δεδομένα για την ποιότητα όλων των προσφερόμενων υπηρεσιών. Διότι δεν έχουμε αξιόπιστα στοιχεία σε όλο το εύρος του συστήματος. Επιμέρους μελέτες ωστόσο έχουν καταδείξει ότι η αποδοτικότητα πολλών νοσοκομείων του ΕΣΥ είναι χαμηλή. Ας δούμε δύο παραδείγματα:
Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Σήμερα, υπάρχουν γιατροί χειρουργικών ειδικοτήτων, οι οποίοι στην περιφέρεια είναι ζήτημα αν κάνουν διψήφιο αριθμό χειρουργείων το μήνα! Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι σταδιακά χάνουν την ικανότητα τους! Από την άλλη, συνάδελφοί τους κάνουν ατελείωτες εφημερίες, τις οποίες μάλιστα δεν πληρώνονται, λόγω των κενών σε προσωπικό.
Μόνιμη επωδός της εκάστοτε αντιπολίτευσης και των συνδικαλιστών είναι ότι χρειαζόμαστε χιλιάδες προσλήψεις και επιπλέον χρηματοδότηση. Όμως, είχαμε ακριβώς τα ίδια προβλήματα και το 2009, όταν δαπανούσαμε περίπου 3 δισ. παραπάνω στο ΕΣΥ και είχαμε πάνω από 15.000 περισσότερο προσωπικό.
Να σημειώσω, δε, ότι οι απαιτήσεις για προσλήψεις βασίζονται λίγο ως πολύ σε οργανισμούς νοσοκομείων, που δομήθηκαν πριν από 30 χρόνια, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους την εξέλιξη της ιατρικής τεχνολογίας. Σήμερα, όμως, υπάρχει η διαθέσιμη τεχνολογία (σύγχρονες κλίνες νοσηλείας), ώστε η παρακολούθηση των ασθενών να γίνεται τηλεματικά και εξ αποστάσεως μέσω Wi-Fi. Οι γιατροί και οι νοσηλευτές διαθέτουν tablets και ενημερώνονται άμεσα για τα αποτελέσματα των εξετάσεων, χωρίς να τρέχουν από όροφο σε όροφο.
Όλες οι μελέτες Ελλήνων και ξένων εμπειρογνωμόνων, κατατείνουν στο εξής απλό συμπέρασμα: Χρειαζόμαστε αλλαγή παραδείγματος. Έμφαση στην πρόληψη και προαγωγή της υγείας με οργάνωση της ανύπαρκτης σήμερα πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας. Παρά τις εξαγγελίες της κυβέρνησης εδώ και μήνες, δεν έχουμε δει κάτι χειροπιαστό.
Όσον αφορά τα νοσοκομεία, αναφέρουν ότι χρειαζόμαστε δομικές αλλαγές σε επίπεδο χρηματοδότησης, οργάνωσης και διοίκησης του ΕΣΥ. Δεν κάνουν ειδική αναφορά στις εργασιακές σχέσεις των γιατρών. Διότι με απλά λόγια, ακόμη και να αλλάξουν οι εργασιακές σχέσεις των ιατρών, η επίδραση στην ποιότητα θα είναι ελάχιστη, αν δεν προηγηθούν αλλαγές σε επίπεδο οργάνωσης και διοίκησης.
Άλλωστε, για να δουλέψουν τα εργαστήρια και τα χειρουργεία και το απόγευμα, δεν χρειάζεται αλλαγή στις εργασιακές σχέσης. Απλώς, να θεσπιστούν οικονομικά κίνητρα, όχι μόνο για τους ιατρούς, αλλά και τους τεχνολόγους και το λοιπό προσωπικό. Και τα νοσοκομεία να αποκτήσουν διοικητική και οικονομική αυτονομία, ώστε να καθορίζουν τα ίδια το καθεστώς αμοιβών… (Τι λέω τώρα;)
Θα είναι ολέθριο λάθος για το Θάνο Πλεύρη και την κυβέρνηση αν περιορίσει τη δημόσια συζήτηση για μεταρρύθμιση του ΕΣΥ στις εργασιακές σχέσεις των ιατρών. Ναι, έχουμε ανάγκη για αλλαγή του τρόπου εργασίας και αμοιβής των ιατρών, αλλά και του υπόλοιπου προσωπικού.
Όχι όμως με συνθήματα για “κατάργηση της πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης“, που αφορούν τη δεκαετία του ’80. Ή με το πιο σικ για ΣΔΙΤ (συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα). Η κατάργηση της πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης επιχειρήθηκε ξανά από τη ΝΔ με το νόμο Σούρλα το 1992 και το μέτρο δεν απέδωσε. Ας μην γυρίσουμε 30 χρόνια πίσω…
Δευθυντής Σύνταξης, virus.com.gr & Pharma Health Business magazine
Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *
Δ
