Συσχετίζεται η διαταραχή του μικροβιώματος του πεπτικού με αρκετές εξωγαστρικές εκδηλώσεις

Μελέτη που διεξήχθη Ιατρικό Κέντρο Αθηνών κατέδειξε στατιστικά σημαντικούς συσχετισμούς μεταξύ της ζάλης, της κόπωσης και του πονοκεφάλου και των συμπτωμάτων του γαστρεντερικού. Οι ασθενείς με γαστρεντερικά προβλήματα και εξωγαστρικά συμπτώματα έλαβαν θεραπεία μόνο για τα γαστρεντερικά τους προβλήματα και καταγράφηκε η βελτίωση των εξωγαστρικών εκδηλώσεων.

Στη προοπτική μελέτη κοόρτης  επιχειρήθηκε να διερευνηθεί η συσχέτιση της διαταραχής του μικροβιώματος του πεπτικού με αρκετές εξωγαστρικές εκδηλώσεις. Επικεφαλής  ήταν ο παθολόγος, διευθυντής της Παθολογικής Κλινικής, Ιατρικό Κέντρο Αθηνών, Γεώργιος Ναούμ . Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Gastroenterology Research and Practice.

Ο πληθυσμός της μελέτης  ήταν άτομα ηλικίας άνω των 18 ετών. Τα κριτήρια ένταξης ήταν τουλάχιστον ενός από τα τρία εξωγαστρικά συμπτώματα που διερευνήθηκαν στην παρούσα μελέτη (πονοκέφαλος, ζάλη και κόπωση) και η ταυτόχρονη παρουσία τουλάχιστον ενός γαστρεντερικού συμπτώματος (π.χ. ναυτία, ρέψιμο, κοιλιακή ευαισθησία, επιγαστρικός πόνος, κακοσμία του στόματος, μετεωρισμός, διάρροια, κακή οσμή μετεωρισμού, μετεωρισμός και δυσκοιλιότητα).  Στο πλαίσιο της μελέτης χρησιμοποιήθηκε τυποποιημένο ερωτηματολόγιο για τη συλλογή δημογραφικών στοιχείων (όπως ηλικία, βάρος και ύψος), συμπτωμάτων των ασθενών, εργαστηριακών ευρημάτων (γαστρική βιοψία, γαστροσκόπηση και κολονοσκόπηση) και έντασης/συχνότητας γαστρεντερικών και εξωγαστρικών συμπτωμάτων.

Αναλυτικά, στη μελέτη διερευνήθηκε η σχέση μεταξύ των εξωγαστρικών συμπτωμάτων και των πεπτικών διαταραχών σε μια ομάδα 75 ασθενών (ανδρών και γυναικών). Τα δύο τρίτα (67%) των ασθενών ήταν γυναίκες και το 33% ήταν άνδρες. Η μέση ηλικία ήταν 48,7 έτη και το μέσο βάρος ήταν 74,4 kg. Κανένας από τους συμμετέχοντες δεν χρειάστηκε φαρμακευτική αγωγή (π.χ. ΜΣΑΦ, τριπτάνες και αλκαλοειδή ερυσιβώδους πυρετού) για τη θεραπεία των εξωγαστρικών συμπτωμάτων και όλοι παρουσίασαν σημαντική βελτίωση τόσο στις γαστρεντερικές όσο και στις εξωγαστρικές εκδηλώσεις τους.

Η συχνότητα της ζάλης εμφάνισε σημαντική θετική συσχέτιση με τη ναυτία , καθώς και με την κακοσμία του στόματος  και τις συνθήκες εργασίας  κάθε ασθενούς. Βρέθηκε θετική συσχέτιση μεταξύ της έντασης της ζάλης και της ναυτίας. Θετική συσχέτιση βρέθηκε επίσης μεταξύ της διάρκειας της ζάλης και της ναυτίας (p =0,012), ενώ η διάρκεια της ζάλης και η δυσκοιλιότητα συσχετίστηκαν αρνητικά . Υπήρξε επίσης αρνητική συσχέτιση μεταξύ της έντασης του πονοκεφάλου και της δυσκοιλιότητας . Για τη συχνότητα της κόπωσης , την ένταση της κόπωσης  και τη διάρκεια της κόπωσης , και οι τρεις μεταβλητές συσχετίστηκαν θετικά με το ρέψιμο.

Η θεραπεία των γαστρεντερικών προβλημάτων οδήγησε σε σημαντική βελτίωση των εξωγαστρικών συμπτωμάτων εντός ενός μηνός από την έναρξη της θεραπείας. Στους συμμετέχοντες ασθενείς δεν παρασχέθηκαν ηρεμιστικά και παυσίπονα, αλλά στοχευμένη θεραπεία μόνο για τα προβλήματα του γαστρεντερικού που βρέθηκαν, και καταγράφηκε η βελτίωση που σημείωσαν σε συχνότητα, ένταση και διάρκεια οι εξωγαστρικές εκδηλώσεις κεφαλαλγία, ζάλη και κόπωση. Θα πρέπει να τονιστεί ότι ο πραγματικός λόγος της βελτίωσης των εξωγαστρικών συμπτωμάτων ήταν αποκλειστικά η επίλυση των γαστρεντερικών προβλημάτων, καθώς οι ασθενείς δεν έλαβαν ειδικές θεραπείες για τον πονοκέφαλο, τη ζάλη ή την κόπωση ή άλλες αλλαγές στην καθημερινή ζωή. Η μελέτη αυτή καταδεικνύει τη συσχέτιση μεταξύ των εξωγαστρικών εκδηλώσεων και των γαστρεντερικών διαταραχών.