Πώς πρέπει να γίνει η διαχείριση περιστατικών μυοκαρδίτιδας

Τον αντίκτυπο που είχε η νόσηση με covid-19 στην ανθρώπινη καρδιά εξηγεί ο καθηγητής Καρδιολογίας της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών,  Κωνσταντίνος Γκατζούλης.  Η καρδιά ενδεχομένως να βρέθηκε σε δεινή θέση εξαιτίας μιας σειράς δυσμενών επιπτώσεων στα αγγεία, στο μυοκάρδιο και στο ηλεκτρικό σύστημα αυτής, επιφέροντας οξύ έμφραγμα, προχωρημένη καρδιακή ανεπάρκεια ακόμα και αιφνίδιο καρδιακό θάνατο.

Κάποιοι ασθενείς με  Covid-19  εμφάνισαν μυοκαρδίτιδα σαν ξεχωριστή εκδήλωση της νόσησης ανεξαρτήτως  εάν ο οριγανισμός είχε εκδηλώσει πολυοργανική ανεπάρκεια.  Για να εντοπιστεί όμως η επικίνδυνη επιπλοκή της Covid-19  χρειάζεται μια σειρά κλινικοεργαστηριακών παραμέτρων με σαφή διαγνωστική ακρίβεια. Με δεδομένο ότι πρόκειται για μεμωνομένη επιπλοκή νόσησης από Covid-19, η πλειονότητα των περιπτώσεων αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά.

Ωστόσο, θα πρέπει να είναι  υπό παρακολούθηση για ενδεχόμενες μακροχρόνιες επιπτώσεις της μυοκαρδίτιδας από την νόσηση Covid-19. Συγκεκριμένα, απαιτείται περιοδική παρακολούθηση για πιθανή ανάπτυξη μιας μορφής καρδιακής ανεπάρκειας που χαρακτηρίζεται ως διατατική μυοκαρδιοπάθεια.

Άξιο λόγου είναι ότι οι εμβολιασμένοι έναντι του κορονοϊού εκτιμάται ότι έχουν εξαιρετικά χαμηλή αλλά όχι ανύπαρκτη  πιθανότητα να εμφανίσουν μια αντίστοιχη μορφή μυοκαρδίτιδας. Σε αυτή η την σπάνια περίπτωση όμως, αντίθετα με την κλινική μυοκαρδίτιδα που εμφανίζεται στη νόσηση, η εμφάνιση μυοκαρδίτιδας μετά τον εμβολιασμό είναι καλοήθους πρόγνωσης και αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά ακόμη και αν χρειαστεί βραχυχρόνια νοσηλεία. «Από ετών υποψιαζόμαστε  οτι ένα ικανό ποσοστό των αποκαλούμενων αγνώστου αιτιολογίας ή ιδιοπαθων υπερκοιλιακών ή κοιλιακών αρρυθμίων οφείλεται σε μη αναγνωρισμένα επεισόδια ασυμπτωματικής μυοκαρδίτιδας λόγω κάποιας ιογενούς ή μικροβιακής λοίμωξης στο παρελθόν» σχολιάζει ο καθηγητής.

Σαφώς η επιστημονική κοινότητα  επαγρυπνά για τον εντοπισμό τέτοιων αρρυθμιών στο γενικό πλυθησμό ιδιαίτερα νεαρών συνανθρώπων με στόχο τη μακροχρόνια πρόγνωση.  Όπως διαβεβαιώνει ο καθηγητής, οι ιατροί έχουν τη δυνατότητα να αναγνωρίζουν  εκείνους τους λίγους ασθενείς με τέτοιες αρρυθμίες που διατρέχουν κίνδυνο. Σε τέτοια περιστατικά είναι αναγκαίο να εφαρμοστεί μια εμπεριστατωμένη αξιολόγηση αυτών, λαμβάνοντας υπόψη αναίμακτες εξετάσεις και δεδομένα από το ιστορικό, το ηλεκτροκαρδιογράφημα, το υπέρηχοκαρδιογράφημα, ή ακόμη και τη μαγνητική τομογραφία καρδιάς. Σε  ελάχιστες δε περιπτώσεις χρειάζονται σε επεμβατικές εξεταστικές μέθοδοι στο ηλεκτροφυσιολογικό εργαστήριο.