Καρκίνος προστάτη: Οι διαταραχές στην ούρηση που «χτυπούν καμπανάκι»

Οι διαταραχές ούρησης στους μεγαλύτερους σε ηλικία άνδρες δεν είναι πάντα αθώες. Οι ειδικοί προειδοποιούν ότι μπορεί να κρύβουν καρκίνο στον προστάτη και καλούν όλους τους άνδρες άνω των 50 να υποβληθούν έγκαιρα σε έλεγχο. Η νόσος είναι η δεύτερη συχνότερη κακοήθεια στους άνδρες μετά τον καρκίνο του πνεύμονα.

Ποια είναι τα ύποπτα σημάδια στην ούρηση που πρέπει να μας οδηγήσουν στον ουρολόγο; Οι ειδικοί αναφέρουν τα εξής:

1. Δυσκολία – διστακτικότητα έναρξης της ούρησης
2. Συχνοουρία
3. Ελάττωση ακτίνας ούρων
4. Διακεκομμένη ροή – στάγδην αποβολή ούρων
5. Αίσθηση ατελούς κένωσης της κύστης
6. Αίσθηση αδυναμίας συγκράτησης της ούρησης (επιτακτικότητα)
7. Καύσος ή πόνος κατά την ούρηση
8. Αιματουρία
9. Στυτική δυσλειτουργία

Η σημασία του προληπτικού ελέγχου

Γι’ αυτό, “με τον προστάτη δεν αστειευόμαστε“, όπως τονίζει η καμπάνια ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης για τη νόσο, που υλοποιείται από τη βιοφαρμακευτική εταιρεία Janssen. Η καμπάνια τελεί υπό την αιγίδα της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καρκίνου (ΕΛΛ.Ο.Κ.) και του Συλλόγου Καρκινοπαθών Εθελοντών Φίλων Ιατρών Αθηνών (Κ.Ε.Φ.Ι). 

Η εκστρατεία συνιστά στους άνδρες μετά τη μέση ηλικία να ζητήσουν ενημέρωση από τον γιατρό τους και να υποβληθούν σε προσυμπτωματικό έλεγχο. Στην ιστοσελίδα  της καμπάνιας, εκτός από το βίντεο, προσφέρεται στον επισκέπτη πληροφοριακό υλικό σχετικά με τα συμπτώματα, τη θεραπεία, τη διάγνωση και άλλα ζητήματα σχετικά με τη νόσο, ακόμη και podcast ιατρών κ.ά.

Ποιοι και πότε πρέπει να κάνουν έλεγχο

Η μέση ηλικία εμφάνισης καρκίνου είναι τα 69 έτη, αλλά τα τελευταία χρόνια εμφανίζεται όλο και σε πιο νεαρά άτομα. Η πιθανότητα εμφάνισης καρκίνου του προστάτη αυξάνεται με την ηλικία και γενικά συνίσταται έλεγχος για όλους τους άνδρες άνω των 50 ετών.

Προσοχή συνιστάται στους έγχρωμους άνδρες, στους παχύσαρκους, ιδιαίτερα εάν έχουν εκδηλώσει υπέρταση και έχουν περιφέρεια μέσης  μεγαλύτερη από 104 εκατοστά. Τα άτομα αυτά έχουν συσχετισθεί με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του προστάτη. Κάποιοι επιστήμονες συνδέουν τον καρκίνο του προστάτη  με μια μεγάλης ποικιλίας διατροφικών παραγόντων.

Η αντιμετώπιση

Πληθώρα θεραπειών διατίθεται ανάλογα με το στάδιο της ασθένειας:

Χειρουργική επέμβαση συνιστάται σε πρώιμο στάδιο και εφόσον εντοπιστεί τοπικά ο κακρίνος. Οι ασθενείς είναι δυνατό να ξεπεράσουν και τα 10 χρόνια επιβίωσης  χάρη σε μια τοπική θεραπεία. Κάποιοι ασθενείς τίθενται υπό τακτική παρακολούθηση και υποβάλλονται σε ολική προστατεκτομή με αφαίρεση του προστάτη αδένα και του περιβάλλοντος ιστού καθώς και των λεμφαδένων (χειρουργική αντιμετώπιση ή ρομποτική λαπαροσκοπική ή ριζική προστατεκτομή).

Ακτινοθεραπεία εφαρμόζεται σε ορισμένες περιπτώσεις ασθενών. Πρόκειται για μια  σύντομη θεραπεία με τη χρήση εξωτερικής ακτινοβολίας.

Η δε ορμονοθεραπεία προτιμάται σε ασθενείς, όταν ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί  και σε άλλα όργανα, όπως είναι οι λεμφαδένες ή τα οστά.  Ωστόσο, σε αυτή την περίπτωση επιτυγχάνονται ελαττωμένα επίπεδα τεστοστερόνης μέσα από ορχεκτομή (αφαίρεση των όρχεων) ή χρήση φαρμάκων (χάπια και ενέσεις) που αδρανοποιούν φαρμακευτικά τους όρχεις.

Η χημειοθεραπεία πραγματοποιείται μέσω της φλέβας ή της κατάποσης  χαπιών, ώστε να εξολοθρεύουν τα καρκινικά κύτταρα. Εάν ο θεράπων ιατρός προτιμήσει την ανοσοθεραπεία αξιοποιείται το ίδιο το ανοσοποιητικό σύστημα του ασθενούς εναντίον της νόσου.

Στη «φαρέτρα» των ιατρών έχουν προστεθεί η κρυοθεραπεία ή  κρυοχειρουργική. Η θεραπεία έγκειται στη χρήση ψυχρού αέρα για να ψυχθούν οι περιβάλλοντες ιστοί και στη τεχνολογία των υψηλής έντασης εστιασμένων υπερήχων (HIFU). Ωστόσο, οι εν λόγω θεραπείες  θεωρούνται ακόμα ως πειραματικές.

Σημειώνεται ότι ο κάθε ασθενής είναι διαφορετικός και ο γιατρός είναι αυτός που θα αποφασίσει για το κατάλληλο είδος της θεραπείας.