Φάρμακο που χορηγείται από του στόματος για τον όγκο του εγκεφάλου αλλάζει το θεραπευτικό τοπίο

Οι ασθενείς με συγκεκριμένο τύπο όγκου στον εγκέφαλο θα μπορούσαν σύντομα να αντιμετωπίζονται με ένα στοχευμένο φάρμακο από το στόμα αντί να υποβάλλονται σε πιο τοξική χημειοθεραπεία και ακτινοβολία. Οι ερευνητές  εκτιμούν ότι η χορήγηση ενός τέτοιου φαρμάκου που διεισδύει στον εγκέφαλο από το στόμα μπορεί να αλλάξει θεραπευτικό τοπίο.

Πρόκειται για το ερευνητικό φάρμακο vorasidenib (Servier), το οποίο αναμένει έγκριση για χρήση σε γλοιώματα που φέρουν μεταλλάξεις στην ισοκιτρική αφυδρογονάση 1 και 2 (IDH1, IDH2), όπως αναφέρει το Medspace.com.Τα αποτελέσματα από τη βασική μελέτη φάσης 3 INDIGO με 331 ασθενείς με γλοιώματα βαθμού 2 με μεταλλάξεις IDH, δείχνουν ότι το φάρμακο συσχετίστηκε με σημαντική καθυστέρηση του χρόνου εξέλιξης της νόσου σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο.

Η διάμεση επιβίωση χωρίς εξέλιξη της νόσου (PFS) ήταν 27,7 μήνες για τους ασθενείς που έλαβαν vorasidenib, σε σύγκριση με 11,1 μήνες για τους ασθενείς που έλαβαν εικονικό φάρμακο (λόγος κινδύνου (HR) για εξέλιξη της νόσου ή θάνατο με vorasidenib 0,39 (P < 0,0001), σύμφωνα  με μελέτη που μελέτη που δημοσιεύθηκε στο διαδίκτυο στο The New England Journal of Medicine.Η Vorasidenib έλαβε καθεστώς ταχείας χορήγησης από τον  FDA τον Μάρτιο. Επί του παρόντος μελετάται σε μια δοκιμή φάσης Ι σε συνδυασμό με την  πεμπρολιζουμάμπη (Keytruda) σε ασθενείς με γλοιώματα βαθμού 2/3 και εξετάζεται η περαιτέρω διερεύνηση του φαρμάκου σε συνδυασμό με άλλους παράγοντες.

Το Vorasidenib συσχετίστηκε ακόμη με σημαντικά μεγαλύτερο χρόνο μέχρι την επόμενη θεραπεία, σύμφωνα με τον Ingo K. Mellinghoff, MD, από το Memorial Sloan Kettering Cancer Center, Νέα Υόρκη, ο οποίος σχολίασε ότι «η θεραπεία με μια από του στόματος χορηγούμενη θεραπεία ιατρικής ακριβείας μπορεί να επιφέρει μείωση του κινδύνου εξέλιξης του όγκου κατά 61%». Τα στοιχεία παρουσιάστηκαν στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας Κλινικής Ογκολογίας.

Vorasidenib

Ένα από του στόματος αναστολέας των ενζύμων IDH1 και IDH2, με την ικανότητα να διασχίζει τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό. Μεταλλάξεις στην IDH1 εντοπίζονται σε περίπου 80% των γλοιωμάτων βαθμού 2, ενώ μεταλλάξεις στην IDH2 εμφανίζονται σε περίπου 4%. Η επικουρική χημειοακτινοθεραπεία έχει γίνει το πρότυπο θεραπείας για ασθενείς με γλοιώματα βαθμού 3 με μετάλλαξη IDH και για ασθενείς με όγκους βαθμού 2 με μετάλλαξη IDH, οι οποίοι θεωρείται ότι διατρέχουν υψηλό κίνδυνο πρώιμης εξέλιξης.

Πολλοί ασθενείς με γλοιώματα βαθμού 2 με μεταλλαγμένο IDH παρακολουθούνται αρχικά με σειριακές μαγνητικές τομογραφίες, ενώ οι τοξικές θεραπείες προορίζονται για χρήση μετά την εξέλιξη της νόσου, όπως υποστήρθξε ο Mellinghoff. Το Voradisenib προσφέρει τη δυνατότητα καθυστέρησης της χρήσης πιο τοξικών θεραπειών και τη δυνατότητα να αλλάξει τη φυσική ιστορία του διάχυτου γλοιώματος, βοηθώντας παράλληλα τους ασθενείς να διατηρήσουν μια καλή ποιότητα ζωής, είπε.

Στην εν λόγω μελέτη το πρωτεύον καταληκτικό σημείο ήταν η διάμεση PFS με τυφλή ανεξάρτητη κεντρική εξέταση, η οποία, όπως προαναφέρθηκε, ήταν κατά 16,6 μήνες μεγαλύτερη σε όσους έλαβαν το φάρμακο σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο. Ο χρόνος μέχρι την επόμενη θεραπεία ήταν επίσης σημαντικά μεγαλύτερος με το vorasidenib, με διάμεσο που δεν έχει ακόμη επιτευχθεί, σε σύγκριση με 17,4 μήνες για το εικονικό φάρμακο (λόγος κινδύνου, 0,26, P < 0,001).

Οι ανεπιθύμητες ενέργειες οποιουδήποτε βαθμού που εμφανίστηκαν σε ποσοστό μεγαλύτερο του 20% των ατόμων που έλαβαν vorasidenib ήταν αυξημένα ηπατικά ένζυμα, κόπωση, πονοκέφαλος, διάρροια και ναυτία. Αυξήσεις αμινοτρανσφεράσης αλανίνης βαθμού 3 ή 4 εμφανίστηκαν στο 9,6 % των ασθενών στους οποίους χορηγήθηκε vorasidenib, αλλά όχι στην ομάδα του εικονικού φαρμάκου.