Τρεις προϋποθέσεις για την αποτελεσματική αλλαγή διοικητών στα νοσοκομεία

Ακούγονται, γράφονται και φημολογούνται πολλά για την αλλαγή διοικητών στα νοσοκομεία. Οι διαρρέουσες πληροφορίες, δυστυχώς, δεν επιτρέπουν αισιοδοξία ότι το ΕΣΥ θα αποκτήσει ικανά και έμπειρα στελέχη, ώστε επιτέλους 40 χρόνια μετά την ίδρυσή του να αποκτήσει επαγγελματικό μάνατζμεντ.

Προσέξτε: Δεν ισχυρίζομαι ότι η κυβέρνηση δεν θα παρουσιάσει ένα σχέδιο για την αξιοκρατική επιλογή των νέων διοικητών – αν και τα πεπραγμένα της δείχνουν το αντίθετο. Είμαι βέβαιος ότι ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης θα κάνει το καλύτερο δυνατό σε θεσμικό επίπεδο.

Στο παρασκήνιο, δε, έχει ξεκινήσει να συλλέγει βιογραφικά από στελέχη του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και έχει ξεκινήσει επαφές μαζί τους. Όμως, στο σημείο που βρισκόμαστε, αυτό δεν είναι αρκετό για να έχουμε διοικητική ανασυγκρότηση στο ΕΣΥ, που είναι και το ζητούμενο.

Εξηγούμαι: Για να προσελκύσουμε ικανά και έμπειρα στελέχη στη διοίκηση των νοσοκομείων και αυτά να φέρουν την άνοιξη στο ΕΣΥ υπάρχουν τρεις βασικές προϋποθέσεις:

1. Να αυξηθούν σημαντικά οι αποδοχές των διοικητών.
2. Να ενισχυθεί θεσμικά ο ρόλος των διοικητών, ώστε να έχουν αποφασιστικό ρόλο στη διοίκηση των νοσοκομείων.
3. Να αλλάξει ριζικά ο τρόπος διοίκησης και οργάνωσης των νοσοκομείων, τα οποία πρέπει να αυτονομηθούν ως οργανισμοί.

Όσον αφορά το πρώτο, η σημερινή κατάσταση αγγίζει τα όρια του κωμικοτραγικού: Νοσοκομεία όπως ο Ευαγγελισμός με ετήσιο προϋπολογισμό γύρω στα 200 εκατ. ευρώ διοικούνται από στελέχη που αμείβονται με 2.500 έως 3.500 ευρώ. Και θέλουμε να μην βάζουν το δάχτυλο στο βάζο με το μέλι…

Βέβαια, δεν αρκεί να αυξηθούν γενναία οι αμοιβές μόνο των διοικητών. Χρειάζεται ριζική αναμόρφωση του μισθολογίου στα νοσοκομεία και σύνδεση των αμοιβών με την απόδοση. Ειδικά για τους ιατρούς καταντά γελοίο όλοι οι γιατροί να αμείβονται το ίδιο, ανεξάρτητα π.χ. από τα χειρουργεία που διενεργούν ή την ποιότητα των υπηρεσιών που παρέχουν.

Η κυβέρνηση δεν έχει κάνει καμία κίνηση για να αυξήσει γενναία τις αμοιβές των διοικητών και του υπόλοιπου προσωπικού στο ΕΣΥ. Την ώρα που έμπειρο ιατρικό προσωπικό παραιτείται απογοητευμένο από τις κακές συνθήκες εργασίας και τις χαμηλές αμοιβές. Επίσης, οι προκηρύξεις ειδικά στην επαρχία βγαίνουν άγονες.

Δυστυχώς, επίσης, η κυβέρνηση δεν έχει κάνει κάποια νύξη για αλλαγή του απαρχαιωμένου οργανωτικού μοντέλου του ΕΣΥ, που αποτελεί πλέον κύρια αιτία της κατάρρευσης του. Οι όποιες εξαγγελίες περιορίζονται σε κάποιες χιλιάδες προσλήψεις, κτηριακά έργα και αγορά εξοπλισμού μέσω ΕΣΠΑ ή του Ταμείου Ανάκαμψης.

Όπως έχουμε επισημάνει και στο παρελθόν, αυτά δεν αρκούν. Άλλωστε, πριν την κρίση, το 2009, η χώρα δαπανούσε 7 δισ. παραπάνω για την Υγεία και είχε περίπου 20.000 παραπάνω μόνιμο προσωπικό στα νοσοκομεία. Και είχαμε τα ίδια προβλήματα ποιότητας και εξυπηρέτησης των πολιτών.