Η ασθενής με καρκίνο του μαστού πληρώνει από την τσέπη της 4.673 ευρώ κατά μέσο όρο!

Μεγάλα βάρη σηκώνουν σε πολλές περιπτώσεις ασθενείς με καρκίνο του μαστού καλύπτοντας με ίδια έξοδα τις δαπάνες για τη διάγνωση και την θεραπεία τους  σύμφωνα με την έρευνα με τίτλο «Το ταξίδι των ασθενών με καρκίνο του μαστού στην Ελλάδα: 10 χρόνια μετά». Οι ίδιες δαπάνες μπορεί να φθάσουν στα 4.673 ευρώ κατά μέσο όρο όπως τονίζεται στην έρευνα του Εργαστηρίου Αξιολόγησης Τεχνολογιών Υγείας (LabHTA) του Τμήματος Πολιτικών Δημόσιας Υγείας, της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής και του Πανελλήνιου Συλλόγου Γυναικών με Καρκίνο Μαστού «Άλμα Ζωής».

Τα βάρη αυτά καλύπτονται κατά κύριο λόγο από το ίδιο το νοικοκυριό (66,1%) ή/και από αποταμιεύσεις (40,6%). Σε κάποιες περιπτώσεις χρειάζεται υποστήριξη (23,9%)  από γονείς του ασθενούς, ή (12,5%) δανεισμός από φίλους και γνωστούς. Συνέπεια έχει τις περαιτέρω οικονομικές δυσκολίες καθώς ο ένας σχεδόν από τους τρεις ερωτώμενοι ασθενών (31% του δείγματος) θεωρεί πως η οικονομική τους κατάσταση επιβαρύνθηκε πολύ ή πάρα πολύ εξαιτίας των εξόδων για τη θεραπεία. Η κατάσταση αυτή έχει και άλλες επιπτώσεις, αφού το 17,4% αναφέρει πως η συγκεκριμένη οικονομική επιβάρυνση τις τον επηρέασε αρνητικά και ψυχολογικά. Ανασφάλεια για το μέλλον δήλωσε ότι ένιωσε το 23,4% .

Υπόψιν θα πρέπει να ληφθεί ότι το 30,6% των ερωτώμενων υποστήριξε χρειάστηκε να σταματήσει να εργάζεται μετά τη διάγνωση για κάποιο διάστημα την εργασία τους ή να πάρει άδεια άνευ αποδοχών. Σε αυτή την περίπτωση οι ασθενείς έλαβαν  υποστήριξη από το στενό συγγενικό και φιλικό περιβάλλον. Ενδεικτικό είναι ότι το 25,4% δηλώνει πως άτομα του περιβάλλοντός τους χρειάστηκε να σταματήσουν προσωρινά ή να εγκαταλείψουν την εργασία τους, καθώς και το 26,4% πως συγγενικά τους πρόσωπα χρειάστηκε να μετακομίσουν μόνιμα ή προσωρινά από τον τόπο κατοικίας τους.

Επιστημονικά Υπεύθυνος της έρευνας «Το ταξίδι των ασθενών με καρκίνο του μαστού στην Ελλάδα: 10 χρόνια μετά», είναι ο κ. Κωνσταντίνος Αθανασάκης, Επίκουρος Καθηγητής του Τμήματος Πολιτικών Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής. Σκοπός της έρευνας ήταν να αποτυπώσει το «ταξίδι» των γυναικών με καρκίνο του μαστού σήμερα, από το πρώτο εύρημα/σύμπτωμα έως και το στάδιο της παρακολούθησης, να διερευνήσει τις συνθήκες πρόσβασης σε φροντίδα υγείας και να αποτυπώσει την επίπτωση της νόσου, υπό την οπτική των γυναικών με καρκίνο του μαστού. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε με την ευγενική χορηγία της εταιρείας AstraZeneca.

Λήψη φροντίδας

Το 50,5% των γυναικών που συμμετείχαν στην έρευνα εντόπισε το πρόβλημα με τον μαστό, που εν τέλει οδήγησε στη διάγνωση, κατά τον προληπτικό έλεγχο μαστού (μέσω μαστογραφίας, υπερήχου ή κλινικού ελέγχου μαστού). Με καθυστέρηση έλαβε ιατρική φροντίδα το 23,2% . Οι κυριότεροι λόγοι που αναφέρθηκαν ήταν πως οι γιατροί στους οποίους απευθύνθηκαν δεν διέγνωσαν το πρόβλημα και η αναμονή για να πραγματοποιήσουν τις απαραίτητες εξετάσεις ώστε να γίνει η διάγνωση. Μεταξύ αυτών που θεωρούν πως δεν έλαβαν ιατρική φροντίδα εγκαίρως (23,2%), η πλειονότητα θεωρεί πως η μεγαλύτερη καθυστέρηση σημειώθηκε στο στάδιο έως την διάγνωση.

Προσβασιμότητα

Όταν  οι γυναίκες αναζήτησαν φροντίδα υγείας για το πρόβλημα που έχουν εντοπίσει, αναφέρονται προβλήματα στην πρόσβαση και συγκεκριμένα η λίστα αναμονής για ιατρικό ραντεβού (29,7%), η έλλειψη σχετικής ειδικότητας στον τόπο διαμονής τους (19,0%) και η μεγάλη απόσταση του ιατρείου/νοσοκομείου/κέντρου υγείας από τον τόπο κατοικίας (23%). Ο πρώτος γιατρός στον οποίο απευθύνθηκε η πλειονότητα του δείγματος (51,3%) ήταν ιδιώτης γιατρός (στο ιατρείο του) ενώ το 21,9% απευθύνθηκε σε εξωτερικά ιατρεία ιδιωτικού νοσοκομείου ή κλινικής ή σε ιδιωτικό πολυϊατρείο, έναντι 25,4% για αντίστοιχες δημόσιες δομές (πρωινά & απογευματινά ιατρεία δημόσιου νοσοκομείου, ΠΕΔΥ, Κέντρο Υγείας).

Σε μεγαλύτερο ποσοστό οι συμμετέχουσες απευθύνθηκαν επίσης στον ιδιωτικό τομέα και για τη διενέργεια της βιοψίας, με το 64,3% να δηλώνει πως πραγματοποίησε τη βιοψία σε ιδιωτικό νοσοκομείο/ διαγνωστικό κέντρο/ ιατρείο, έναντι 35,5% σε δημόσιο νοσοκομείο. Οι συμμετέχουσες στην έρευνα επισκέφθηκαν κατά μέσο όρο δυο γιατρούς ως την οριστικοποίηση της διάγνωσης.

Το 76,1% του δείγματος απάντησε πως έχει πραγματοποιήσει εξέταση/εξετάσεις γονιδιακού ελέγχου, γονιδιακής υπογραφής και βιοδεικτών. Σε ότι αφορά στην κάλυψη της δαπάνης μεγάλο ποσοστό  οι περισσότερες απαντήσεις ήταν από την ίδια την ασθενή, καθώς το 58,6% δηλώνει πως πλήρωσε ένα μέρος ή όλο το ποσό.

Ψυχολογική στήριξη

Κατά τη διάρκεια της θεραπείας, το 40,8% αναζήτησε ψυχολογική υποστήριξη από επαγγελματίες ψυχικής υγείας: Οι περισσότερες από επαγγελματία ψυχικής υγείας σε ιδιωτικό ιατρείο και ακολουθεί με 27,1% η υποστήριξη από συλλόγους ασθενών, 14,7% η τηλεφωνική γραμμή στήριξης συλλόγων ασθενών και 14,7% οι δημόσιες δομές.