Το ALGON μας δείχνει το δρόμο της ανάπτυξης

Οι παλαιότεροι σίγουρα θυμούνται το ΑΛΓΚΟΝ. Στη δεκαετία του ’60 ήταν το πιο δημοφιλές παυσίπονο στην Ελλάδα – το αντίστοιχο DEPON της εποχής. Το παρελθόν του είναι συνυφασμένο με την κακοδαιμονία της χώρας, αλλά το μέλλον του μας δείχνει το δρόμο, που πρέπει να ακολουθήσουμε για να έρθει η ανάπτυξη, που τόσο έχουμε ανάγκη…

Η ιστορία του ALGON πρέπει να διδάσκεται στα ελληνικά πανεπιστήμια. Διότι στις σελίδες της βρίσκει κανείς όλα τα κακώς κείμενα της μεταπολιτευτικής Ελλάδας. Αναπτύχθηκε από την εταιρεία «Χρωματουργεία Πειραιώς», γνωστότερη ως ΧΡΩΠΕΙ. Μία εταιρεία που με τα χρόνια κατέστη προβληματική και επί ΠΑΣΟΚ κοινωνικοποιήθηκε και τελικά έκλεισε…
Όλα ξεκίνησαν το 1883 όταν ιδρύεται μια μικρή χημική βιομηχανία με την επωνυμία «Σπήλιος Α. Οικονομίδης και Σία». Ο Σπήλιος Οικονομίδης ήταν χημικός και εργάστηκε για χρόνια δίπλα στο Γερμανό δημιουργό της ασπιρίνης Adolph Bayer.
Βλέπετε λοιπόν τη διαφορά ανάμεσα στη Γερμανία και στην Ελλάδα; Ο Bayer χάρη και στην υποστήριξη του γερμανικού κράτους δημιούργησε μία εταιρεία, η οποία σήμερα είναι ανάμεσα στις κορυφαίες του κόσμου. Ο Οικονομίδης, δραστηριοποιούμενος στο ελληνικό περιβάλλον, έφτιαξε μία δυναμική εταιρεία, που όμως δεν άντεξε…
Ο Σπήλιος είχε έναν αδελφό, τον Λεόντιο, ο οποίος σπούδασε επίσης χημεία στη Ζυρίχη. Η σύμπραξη των δύο αδελφών δημιούργησε τη ΧΡΩΠΕΙ, η οποία γρήγορα κατέκτησε ηγετική θέση στη χρωματουργία.
Το εργοστάσιο της ΧΡΩΠΕΙ στην οδό Πειραιώς αποτελεί το πρώτο από μία σειρά εργοστασίων στην περιοχή. Ακολούθησε η «Ανώνυμος Αγγειοπλαστική Εταιρεία – Κεραμεικός» το 1911 από τον χημικό Ν. Κανελλόπουλο, συνιδρυτή επίσης, της βιομηχανίας «Λιπασμάτων Δραπετσώνας» και της τσιμεντοβιομηχανίας «Τιτάν», τον Λεόντιο Οικονομίδη, τον πολιτικό μηχανικό Αλέξανδρο Ζαχαρίου και άλλους. Όλοι τους αποτελούν το λεγόμενο «κύκλο της Ζυρίχης», μία παρέα συμφοιτητών του Πολυτεχνείου της Ζυρίχης, οι οποίοι από τις αρχές του 20ού αιώνα απογείωσαν την ελληνική βιομηχανία καθιστώντας την άκρως ανταγωνιστική μέχρι και το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Αργότερα, ήρθε η ελαιουργία «Ελαΐς» (1920), του Αριστ. Μακρή και των συνεταίρων του και η βιομηχανία ION των αδελφών Δ. και Π. Μαρούλη το 1926.
Το 1950 ένας νέος κύκλος ανοίγει για την ΧΡΩΠΕΙ όταν η αποκλειστική διαχείριση περνάει από την οικογένεια Οικονομίδη στον Σωτήρη Σοφιανόπουλο, επίσης χημικός και ερευνητής. Η εταιρεία κάνει στροφή και το εργοστάσιο ξεκινά την παραγωγή φαρμάκων.
Ο Σοφιανόπουλος εμπλέκεται και σε άλλη μία διδακτική υπόθεση: την ύπαρξη πετρελαίων στη Δυτική Ελλάδα. Μία απίστευτη ιστορία, που εκτυλίχθηκε αμέσως μετά την μεταπολίτευση. Επί χρόνια, υποστήριζε ότι εσκεμμένα σκέπασαν την υπόθεση και κατηγορούσε όλες τις κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης ότι παραδίδουν τον εθνικό πλούτο της χώρας στις πολυεθνικές…
Επανέρχομαι στη ΧΡΩΠΕΙ. Η τεχνογνωσία Οικονομίδη από τη θητεία του δίπλα στο Bayer και η επινοητικότητα του Σοφιανόπουλου είχαν ως αποτέλεσμα να δημιουργηθεί το ALGON. Ένα πρωτότυπο σκεύασμα, το οποίο περιείχε ακετυλοσακυλικό οξύ, παρακεταμόλη (την ίδια ουσία έχει το DEPON) και καφεΐνη.
Στη δεκαετία του 60, το ALGON γίνεται το αγαπημένο παυσίπονο-αντιπυρετικό, που ανταγωνίζεται επί ίσοις όροις την εισαγόμενη Ασπιρίνη. Επίσης, η εταιρεία επικεντρώνεται σε ενέσιμα διαλύματα για νοσοκομειακή χρήση και παραφάρμακα (βαμβάκι, γάζες).
Για να μην τα πολυλογώ, στη δεκαετία του 70, η ΧΡΩΠΕΙ αρχίζει να παραπατά και ως τα μέσα της επόμενης μπαίνει στο καθεστώς των προβληματικών επιχειρήσεων για να βάλει οριστικά λουκέτο το 1989. Θυμάμαι, δε, αρκετοί εργαζόμενοι μετατέθηκαν σε υπηρεσίες του υπουργείου Υγείας. Και τότε είχαν εξαγγελθεί φιλόδοξα σχέδια για την αξιοποίηση του οικοπέδου φιλέτου επί της οδού Πειραιώς. Τίποτε όμως δεν έγινε.
Στο μεταξύ, με την εξαφάνιση του ALGON, η ελληνική αγορά κατακλύζεται από νέα, παυσίπονα, κυρίως εισαγόμενα. Πολύ αργότερα τα δικαιώματα του προϊόντος περιέρχονται στη LAVIPHARM του ομίλου Λαβίδα, η οποία το 2002 ξεκίνησε την επαναδιάθεση του προϊόντος στην ελληνική αγορά.
Όμως, δεν τα κατάφερε. Μέχρι πρότινος το ALGON κατείχε μόλις 1% της αγοράς των αναγλητικών. Μία αγορά που όμως είναι η μεγαλύτερη στα μη συνταγογραφούμενα σκευάσματα με ετήσιο τζίρο γύρω στα 39-40 εκατ. σε σύνολο περίπου 350 εκατ. ευρώ.
Ζητώ συγνώμη που μακρηγόρησα για να φθάσω στα θετικά νέα. Τον περασμένο Νοέμβριο η Lavipharm ήρθε σε συμφωνία με την εταιρεία Valeant/Pharmaswiss για την αποκλειστική διάθεση, προώθηση και διανομή του ALGON σε Ελλάδα και Κύπρο.
Η Valeant/Pharmaswiss είναι η ελληνική θυγατρική της Valeant Pharmaceuticals International, Inc., μίας πολυεθνικής φαρμακευτικής εταιρείας, η οποία έχει έδρα τον Καναδά και απασχολεί περίπου 17.000 εργαζόμενους σε όλο τον κόσμο. Με μία σειρά εξαγορών και συνεργασιών, η εταιρεία έχει θέσει ως στόχο να βρίσκεται στην πρώτη πεντάδα των φαρμακευτικών εταιρειών μέχρι το 2020!
Χθες, λοιπόν, οι υπεύθυνοι της εταιρείας στην Ελλάδα ανακοίνωσαν επίσημα τα φιλόδοξα σχέδιά τους, που περιλαμβάνουν την προώθηση του φαρμάκου και στο εξωτερικό (Η “αναγέννηση” του Algon) . Να μην ξεχνάμε, δε, ότι ένα φάρμακο με την ίδια περίπου σύνθεση κυκλοφορεί με μεγάλη επιτυχία στις ΗΠΑ, επιτυγχάνοντας ετήσιες πωλήσεις δεκάδων εκατ. δολαρίων!
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Εφόσον το προϊόν θα συνεχίσει να παρασκευάζεται στο εργοστάσιο της Lavipharm, η προώθησή του από μία τόσο, μεγάλη ξένη εταιρεία, εντός και εκτός Ελλάδος, θα οδηγήσει σε πολλές, νέες θέσεις εργασίας στη χώρα μας. Και μάλιστα σε έναν κλάδο με υψηλή εξειδίκευση και καλές αμοιβές.
Η περίπτωση του ALGON λοιπόν μας δείχνει το δρόμο της ανάπτυξης. Το μονόδρομο για ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά μας. Αμφιβάλω όμως αν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και δη η ηγεσία του υπουργείου Υγείας γνωρίζουν την περίπτωση του ALGON. Εδώ που τα λέμε… έτσι είναι καλύτερα!