Στον “αέρα” οι συμβάσεις έργου στα Νοσοκομεία

Αντιμέτωποι με τον κίνδυνο να καταστούν οι συμβάσεις τους άκυρες και να μην μπορούν να πληρωθούν τα δεδουλευμένα τους, βρίσκονται δεκάδες εκατοντάδες εργαζόμενοι στην καθαριότητα και άλλες συμπληρωματικές υπηρεσίες των δημόσιων νοσοκομείων.

Η ιστορία που εκτυλίχθηκε την περασμένη εβδομάδα στο Νοσοκομείο Άρτας, με τους εργαζόμενους να αναγκάζονται σε ανάκληση των υπογραφών τους και σε υπογραφή νέων συμβάσεων χωρίς δικαίωμα σε κανονική ή αναρρωτική άδεια (εδώ), αφήνει έκθετη την Αριστοτέλους, η οποία διαβεβαίωνε πως: «η μόνη διαφορά μίας ατομικής σύμβασης εργασίας και μίας ατομικής σύμβασης μίσθωσης έργου είναι η αποζημίωση εγκυμοσύνης».

Η χορήγηση των εν λόγω αδειών στους συμβασιούχους έργου, ωστόσο, δεν προβλέπεται ρητά σε κάποια νομοθετική διάταξη, αλλά αποτελεί περισσότερο ελεύθερη ερμηνεία του νόμου από το Υπουργείο Υγείας.  Σχετικό δελτίου τύπου με ημερομηνία 9/8/16 αναφέρει μεταξύ άλλων:

«Ως προς τις κανονικές-αναρρωτικές άδειες: Με βάσει το άρθρο 684 ΑΚ (Π.Δ. 456/1984), δεν μπορεί να υποκατασταθεί στην παροχή του έργου ο καθαριστής από άλλο πρόσωπο. Εφόσον συνεπώς δεχόμαστε ως υποχρέωση των εργαζομένων να παρέχουν το έργο εντός ενός χρονικού πλαισίου ανάλογου του Δημοσίου υπαλλήλου, πρέπει κατά τον ίδιο τρόπο να δεχθούμε ότι έχει τα αντίστοιχα δικαιώματα στον χρόνο εργασίας όπως ορίζονται ν.3528/2007 Άρθρο 48 δηλ. το δικαίωμα στην κανονική άδεια. Για τον ίδιο λόγο και με βάση το άρθρο 281 ΑΚ, σε περίπτωση βραχυχρόνιας ασθένειας ο καθαριστής/στρια δεν χάνει το δικαίωμά του/της σε αποζημίωση…».

Στη βάση των προαναφερθέντων, η Αριστοτέλους είχε αποστείλει εγκύκλιο τον περασμένο Ιούνιο, με την οποία υποτίθεται ότι ρυθμίζονταν το θέμα των πληρωμών. Στο ΔΤ της 9/8/16 αναφέρεται σχετικά: «…όλα τα χρηματικά εντάλματα που συμπεριλαμβάνουν το σύνολο των μισθολογικών και χρονικών δεδομένων έχουν εγκριθεί από όλους τους Επιτρόπους. Όλες οι συμβάσεις σε όλα τα νοσοκομεία πληρώνονται κανονικότατα».

Όπως φαίνεται στην πράξη, όμως, κάτι τέτοιο δεν ισχύει.

Κι αν οι εργαζόμενοι αποτελούν τα αδιαμφισβήτητα «θύματα» αυτής της κατάστασης, μπορεί τελικά να κατηγορήσει κανείς το Διοικητή του Νοσοκομείου Άρτας για την πιστή εφαρμογή του νόμου; Πόσοι ακόμη εργαζόμενοι θα βρεθούν σε αυτή τη θέση αύριο-μεθαύριο; Γιατί η ηγεσία του Υπουργείου Υγείας τηρεί σιγήν ιχθύος και δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες της; Αν ο Διοικητής όντως ενήργησε κατά μόνας, παραβιάζοντας ουσιαστικά την εντολή της προϊστάμενης αρχής, γιατί παραμένει στη θέση του; Μήπως η σιωπή της Αριστοτέλους σημαίνει και αναγνώριση μιας χονδροειδούς «γκάφας» από μέρους της, σε βάρος εκατοντάδων ταλαίπωρων εργαζόμενων και των οικογενειών τους που άγονται και φέρονται πριν από τους εργολάβους και τώρα από την Πολιτεία; Ή μήπως η εξίσωση των δικαιωμάτων μεταξύ ατομικών συμβάσεων και συμβάσεων μίσθωσης έργου, δεν είναι παρά ένα επικοινωνιακό τρικ, στο πλαίσιο του “πολέμου” που έχει κηρύξει το Υπουργείο Υγείας στους εργολάβους;