Προτάσεις για ένα καλύτερο σύστημα υγείας

Του Νικόλαου Χριστοδούλου, Διασώστη/Πλήρωμα Ασθενοφόρου, Συντονιστή Βάρδιας Επιχειρησιακού Κέντρου ΕΚΑΒ.

Με όλο τον πραγματικό σεβασμό που τρέφω για αυτό το κράτος και για το φιλότιμο που διακατέχει τους περισσότερους εργαζομένους στο σύστημα υγείας, θα ήθελα να εκφράσω κάποιες απόψεις που προσωπικά θεωρώ βασικές για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια όσον αφορά στο θέμα της υγείας. Μετά από ένα ταξίδι μου στο εξωτερικό και ερχόμενος σε επαφή με το ιατρικό σύστημα υγείας του Βελγίου για λόγους υγείας συγγενικού προσώπου, διαπίστωσα αρκετές περιπτώσεις στις οποίες καθίσταται εμφανές ότι υπολειτουργούμε σε αυτούς τους τομείς γενικά.

Είναι πολλά τα προβληματικά δεδομένα που προκύπτουν από την εξέταση αυτού του ελληνικού συστήματος υγείας, τα οποία με λίγη καλή θέληση θα μπορούσαν να ξεπεραστούν, δημιουργώντας έτσι αξιοπρεπείς λύσεις για όλους τους έχοντες την ανάγκη παροχής υπηρεσιών υγείας.

Κατ’ αρχάς, μία πρόταση προς εφαρμογή είναι η ύπαρξη νοσοκομείων τα οποία θα εφημερεύουν καθημερινά για όλες τις παθήσεις. Μέσα σε αυτά θα δίνεται η δυνατότητα κάλυψης όλων των αναγκών των ασθενών χωρίς να χρειάζεται να διακομίζονται από νοσοκομείο σε νοσοκομείο για να εκτελέσουν τις απαραίτητες εξετάσεις που απαιτεί η επίβλεψη και ρύθμιση της ασθένειάς τους. Μια τέτοια εφαρμογή είναι απαραίτητη εάν έχουμε ως γνώμονα το καλό και την πρόοδο του ασθενή και όχι τα υποβόσκοντα συμφέροντα κάποιων «συντεχνιών».

Πρακτική λύση σε μία τέτοια εφαρμογή αποτελεί η ύπαρξη δύο νοσοκομείων, τα οποία θα εφημερεύουν μόνιμα και σε πλήρη λειτουργία, εν αντιθέσει με την σημερινή θλιβερή εικόνα εικοσιτριών υπολειτουργούντων νοσοκομείων.

Για να υλοποιηθεί η παραπάνω πρόταση, η οποία θα δεσμεύει δύο νοσοκομεία σε 24ωρη βάση, πρέπει να μετατραπούν σε νοσοκομεία -κορμούς που θα έχουν όλες τις ειδικότητες προκειμένου να καλύπτουν τα σοβαρότερα περιστατικά.

Είναι αναγκαίο, να αποσυμφορηθούν τα συγκεκριμένα νοσοκομεία από απλά περιστατικά τα οποία δεν χρήζουν άμεσης και αναγκαίας νοσοκομειακής περίθαλψης.

Με βλέψη την εφαρμογή μιας τέτοιας πρακτικής προσέγγισης προτείνεται η δημιουργία Κέντρων Υγείας αστικού τύπου τόσο στην Αττική, η οποία σηκώνει το μεγαλύτερο βάρος αυτής της αποδιοργανωμένης ιατρικής περίθαλψης, όσο και στις μεγάλες πόλεις της περιφέρειας. Συνάμα, υποστηρίζεται σθεναρά η καλύτερη επάνδρωση των νοσοκομείων της επαρχίας, προκειμένου να αποφευχθεί η μεγάλη εισροή περιστατικών προς τα νοσοκομεία της Αθήνας.

Ένα τέτοιο εγχείρημα θα ήταν όχι μόνο λειτουργικό αλλά και οικονομικά αποδοτικότερο καθώς θα μειωθούν τα έξοδα που δαπανώνται σε μετακινήσεις με ασθενοφόρα οχήματα, έξοδα λειτουργίας μικρών κλινικών που υπολειτουργούν, μισθούς διευθυντών και προσωπικού αυτών των κλινικών, ιδιωτών συνεργατών με αυτές τις κλινικές, παράλληλα με «σωστό έλεγχο» των προμηθειών, τότε γίνεται εμφανές ότι το ζήτημα δεν μπορεί να αποδοθεί σε οικονομική δυσχέρεια.

Αντιθέτως, τα οικονομικά λειτουργικά έξοδα μιας τέτοιας εφαρμογής μπορούν να καλυφθούν και με το παραπάνω.

Η αλγεινή ελληνική πραγματικότητα, δυστυχώς, αντί να επιδιώκει τέτοιες αποδοτικές και αξιοπρεπείς πρακτικές, ζητιανεύει την υγεία. Κι αυτό αποδίδεται γραφικά στις παρακάτω «ανημποριές» του σύγχρονου ελληνικού συστήματος υγείας.

Τ , λοιπόν, δεν προσφέρεται -ενώ θα έπρεπε- από το υπάρχον σύστημα;

Δεν προσφέρεται πλήρης αυτονομία των τεπ σε σχέση με τις κλινικές των νοσοκομείων ώστε να μην εμπλέκονται προσωπικές σχέσεις μεταξύ ιατρών και ασθενών.

Δεν προσφέρεται 24ωρη εφημερία των νοσοκομείων με σκοπό να μην δημιουργούνται διαπληκτισμοί με τους γιατρούς αυτών, και πιο ειδικά αναφερόμενος στους αντίστοιχους διευθυντές και διοικητές των «υπό προστασία» νοσοκομείων.

Συνεπώς, το ΕΚΑΒ φέρει το ρόλο του προστάτη των νοσοκομείων από τους ασθενείς αυτού του κράτους, ενώ θα έπρεπε ουσιαστικά να ισχύει το αντίθετο.

Ακολούθως, δεν παρέχεται υποδοχή στα νοσοκομεία με σύστημα διαλογής των περιστατικών ώστε να απεγκλωβίζονται άμεσα τα ελάχιστα ασθενοφόρα. Αυτό πρέπει να αποτελέσει βασική αρχή ώστε να καταστεί δυνατό τα ασθενοφόρα και οι αντίστοιχοι διασώστες να βοηθούν περισσότερους ασθενείς μέσα σε ένα 24ωρο. Αλλά για μία ακόμη φορά διαφαίνεται ο λαθεμένος ρόλος που έχει αποδοθεί στη λειτουργία του ΕΚΑΒ, αφού, όπως προλέχθηκε, σκοπός του είναι να προστατεύει τα νοσοκομεία από τους ασθενείς και όσο περισσότερο αυτά αργούν τόσο λιγότεροι θα φτάνουν στα νοσοκομεία, με αποτέλεσμα λιγότερη δουλειά για τους γιατρούς!

Επιπροσθέτως, δεν υπάρχουν χώροι καθαριότητας των ασθενοφόρων σε κάθε νοσοκομείο διότι είναι πιο εύκολο να καταναλώνεται ο χρόνος «κάνοντας βόλτες» από το νοσοκομείο στη βάση του ΕΚΑΒ, βοηθώντας έτσι ακόμα περισσότερο τον προαναφερόμενο στόχο: την απόλυτη προστασία των νοσοκομείων από τους ασθενείς.

Αυτό που βγαίνει ως τραγικό αποτέλεσμα: Νοσοκομεία-ασθενείς 4-0.

Επειδή, όμως, η ζωή των ανθρώπων δεν είναι ποδοσφαιρικός αγώνας και τσαμπουκάδες μεταξύ του ΕΚΑΒ και των διοικητών των νοσοκομείων, ελπίζω ότι κάποτε κάποιοι θα μπορέσουν να κοιτάξουν πιο ψηλά από όσο μπορούν σήμερα ώστε να δουν τον άνθρωπο στο ύψος που του αξίζει και όχι εκεί που βολεύει κάποιες μικρές συντεχνίες …..

Πηγή: ekabnews.gr