Σύμφωνα με δημοσίευση, στην επιθεώρηση Nature, η διεθνής ερευνητική ομάδα (επιστήμονες από 80 κέντρα σε 35 χώρες) αναφέρει ότι διεξήγαγε τη μεγαλύτερη γενετική ανάλυση που έχει γίνει ως σήμερα σχετικά με τη συγκεκριμένη ψυχική νόσο και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι αυτή μπορεί να έχει ισχυρό βιολογικό υπόβαθρο.
Οι ερευνητές, επικεφαλής των οποίων ήταν ειδικοί του Πανεπιστημίου Κάρντιφ, πιστεύουν ότι τα νέα ευρήματα μπορούν να οδηγήσουν μελλοντικά σε αποτελεσματικότερες θεραπείες.
Επί μακρόν οι επιστήμονες διαφωνούσαν σχετικά με τον ρόλο που παίζουν τα γονίδια στην εμφάνιση σχιζοφρένειας – μιας νόσου που «πλήττει» 24 εκατομμύρια άτομα σε παγκόσμιο επίπεδο. Τώρα το διεθνές κονσόρτσιουμ (Psychiatric Genomics Consortium, PGC) εξέτασε ενδελεχώς το γενετικό προφίλ περισσότερων από 37.000 ασθενών το οποίο και συνέκρινε με εκείνο περίπου 110.000 ατόμων χωρίς σχιζοφρένεια.
Οι ερευνητές εντόπισαν περισσότερα από 100 γονίδια που σχετίζονται με προδιάθεση για σχιζοφρένεια, 83 εκ των οποίων ήταν άγνωστα μέχρι σήμερα. Πολλά από αυτά εμπλέκονται στη μεταφορά χημικών σημάτων εντός του εγκεφάλου ενώ άλλα σχετίζονται με το ανοσοποιητικό σύστημα επηρεάζοντας τη λειτουργία του.
Μάλιστα, οι επιστήμονες ανέπτυξαν έναν αλγόριθμο ο οποίος μπορεί να εξαγάγει ένα «σκορ κινδύνου» σχετικά με τη συμβολή κάθε γονιδιακής παραλλαγής που εντοπίστηκε στην εμφάνιση σχιζοφρένειας. Αυτό θα μπορούσε μελλοντικά να οδηγήσει σε πρόβλεψη των ατόμων που θα εμφανίσουν τη νόσο.
Σύμφωνα με δημοσίευση της επιθεώρησης Nature Genetics, την οποία υπογράφουν πολλοί από τους επιστήμονες που συμμετέχουν και στην ομάδα της σχιζοφρένειας, μελετήθηκε το γονιδίωμα 466 ατόμων με αυτισμό και περίπου 2.500 ατόμων χωρίς τη διαταραχή, και, όπως προέκυψε, ποσοστό της τάξεως του 52% του κινδύνου για εμφάνιση αυτισμού έχει γενετική βάση. Μόνο το 2,6% του κινδύνου φάνηκε να συνδέεται με αυθόρμητες μεταλλάξεις που συμβαίνουν κατά την ανάπτυξη.