Σύγχυση διαρκείας στη διαδικασία χορήγησης βιολογικών φαρμάκων

Η υπουργική απόφαση που καταργούσε την υποχρεωτική γνωμάτευση από γιατρό δημόσιου νοσοκομείου, η απροθυμία του ΕΟΠΥΥ να την εφαρμόσει λόγω ασαφειών και η απάντηση του Γ.Γ. του Υπουργείου Υγείας.

Σε ένα «γαϊτανάκι» ταλαιπωρίας, αποφάσεων και εγγράφων παραμένουν ασθενείς με σοβαρές παθήσεις, οι οποίοι λαμβάνουν βιολογικά φάρμακα και άλλα φάρμακα υψηλού κόστους, που χορηγούνται σε νοσοκομειακό περιβάλλον.

Το πρόβλημα

Τον περασμένο Οκτώβριο, η Αριστοτέλους εξέδωσε μια απόφαση, με την οποία ευελπιστούσε ότι θα διευκολύνει τη διαδικασία χορήγησης των φαρμάκων 1Α και 1Β στους ασθενείς που τα χρειάζονται. Η ταλαιπωρία για τους πάσχοντες ήταν σημαντική. Προκειμένου να παραλάβουν από τα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ και εν συνεχεία να τους χορηγηθεί το φάρμακο τους, έπρεπε να διαθέτουν γνωμάτευση από γιατρό δημόσιου νοσοκομείου. Η προμήθεια της γνωμάτευσης δεν ήταν πάντα εύκολη υπόθεση. Αναμονές, καθυστερήσεις και ενστάσεις ήταν συνήθης πρακτική, με αρκετούς γιατρούς να αρνούνται να υπογράψουν γνωμάτευση για ασθενή που δεν έχουν εξετάσει.

Ο Ανδρέας Ξανθός, λοιπόν, εξέδωσε τον Οκτώβριο απόφαση με την οποία προστίθεται η διευκρίνηση ότι για να αποζημιωθούν αυτά τα φάρμακα  αποζημίωση η πρώτη συνταγή τους πρέπει να συνοδεύεται από βεβαίωση ιατρού του ΕΣΥ ή ιατρού ιδιωτικής γενικής κλινικής, «στην οποία βεβαιώνεται ότι η χορήγηση φαρμάκου του πρώτου μέρους του καταλόγου ή η πρώτη χορήγηση φαρμάκου του δεύτερου μέρους του καταλόγου θα γίνεται εντός του νοσοκομείου ή της ιδιωτικής κλινικής ή Κέντρου Υγείας το οποίο διαθέτει κλίνες βραχείας νοσηλείας και πιστοποίηση από την αρμόδια Υγειονομική Περιφέρεια. Σε κάθε περίπτωση η βεβαίωση έχει ισχύ για όλο το διάστημα της θεραπείας και επιδεικνύεται από τον ασθενή με κάθε συνταγή». Με την απόφαση παράλληλα καταργείτο η πρόβλεψη για υποχρεωτική γνωμάτευση από γιατρό δημόσιου νοσοκομείου.

Ωστόσο, για τους επικεφαλής των Φαρμακείων του ΕΟΠΥΥ η απόφαση ήταν ασαφής και έως ότου υπάρξουν οι απαραίτητες διευκρινίσεις δεν μπορούσαν να προχωρήσουν στην εφαρμογή της.

Απάντηση Γιαννόπουλου

Αν και το πρόβλημα έγινε εμφανές από τις πρώτες εβδομάδες μετά την έκδοση της απόφασης του Υπουργού Υγείας, η γραφειοκρατεία (η διατύπωση των ερωτημάτων από τον ΕΟΠΥΥ και η απάντηση από τους παράγοντες του Υπουργείου) κατάφερε να καθυστερήσει τις όποιες προσπάθειες επίλυσης περίπου 3 μήνες.

Ο Γενικός Γραμματέας, Γ. Γιαννόπουλος απέστειλε τις σχετικές διευκρινίσεις σήμερα 12 Φεβρουαρίου. Βέβαια στο σχετικό έγγραφο, που φέρει την επισήμανση «Επείγον» καθίσταται σαφές πως για το Υπουργείο Υγείας ασάφειες στην ΥΑ δεν υπήρχαν.

«Στην παραπάνω προαναφερόμενη απόφαση ήταν εμφανής η διάκριση ανάμεσα στη γνωμάτευση (που καταργείται) και στη βεβαίωση που αφορούσε στο χώρο χορήγησης του φαρμάκου (νοσοκομειακό περιβάλλον)», αναφέρει ο κ. Γιαννόπουλος, σημειώνοντας πως μιλάμε κυρίως για τα φάρμακα 1Α. Η γνωμάτευση, λοιπόν, από γιατρό δημόσιου Νοσοκομείου που έπρεπε να συνοδεύει συνταγή ελευθεροεπαγγελματία γιατρού καταργείται. Σε ό,τι αφορά τη βεβαίωση αυτή θα χορηγείται μια φορά και με την έναρξη της θεραπευτικής αγωγής και θα έχει ισχύ για όσο χρονικό διάστημα διαρκεί η θεραπεία με το όριο τα δύο έτη.

«Η γνωμάτευση αυτή, πέραν του ότι αμφισβητούσε την ισοτιμία της ιατρικής υπογραφής, στερείτο και οποιουδήποτε νοήματος από τη στιγμή που ο γιατρός του δημοσίου εκκαλείτο να γνωμοδοτήσει για το αν κάποιος ασθενής που δεν γνώρισε, θα έπρεπε να λάβει μια θεραπεία ή όχι», εξηγεί ο κ. Γιαννόπουλος.

Έτσι, διευκρινίζεται ότι «στη βεβαίωση θα πρέπει να αναγράφεται ότι ο συγκεκριμένος ασθενής (ονοματεπώνυμο ή ΑΜΚΑ) θα λάβει τη συγκεκριμένη αγωγή – χωρίς αναλυτική περιγραφή δοσολογίας-  σε συγκεκριμένο χώρο (δημόσιο Νοσοκομείο ή ιδιωτική Κλινική) και με την ευθύνη του γιατρού που υπογράφει τη βεβαίωση. Εάν η χορήγηση του φαρμάκου πρόκειται να γίνει σε δημόσιο Νοσοκομείο, η βεβαίωση υπογράφεται από τον ίδιο θεράποντα γιατρό».

Για χορήγηση σε ιδιωτική κλινική, η βεβαίωση πρέπει να έχει την υπογραφή του υπεύθυνου γιατρού της συγκεκριμένης ιδιωτικής κλινικής, χωρίς να είναι υποχρεωτικό ο γιατρός αυτός να έχει την ίδια ειδικότητα με το θεράποντα.

«Σφραγίδα Νοσοκομείου ή Κλινικής δεν χρειάζεται», ενώ σε ό,τι αφορά τα Κέντρα Υγείας προς το παρόν δεν υπάρχει κάποιο πιστοποιημένο για χορήγηση ενδοφλέβιων θεραπειών.

Για τα φάρμακα της Κατηγορίας 1Β που χορηγούνται παρεντερικά (υποδόρια ή ενδομυϊκά), η βεβαίωση αφορά μόνον στην πρώτη χορήγηση και μόνον για τα φάρμακα, για τα οποία απαιτείται υποχρεωτικά βάσει της συγκεκριμένης άδειας κυκλοφορίας τους η έναρξη αγωγής σε Νοσοκομείο.

«Ειδικά για τα φάρμακα 1Β για τα οποία δεν απαιτείται υποχρεωτικά βάσει της εγκεκριμένης άδειας κυκλοφορίας τους η έναρξη χορήγησης σε Νοσοκομείο, δεν απαιτείται καμία βεβαίωση», προσθέτει ο κ. Γιαννόπουλος. Αναπάντητο, όμως, μένει το ερώτημα για το αν η διάθεση φαρμάκων 1Α και 1Β θα γίνεται από φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ, παρότι η χορήγηση θα γίνει σε κρατικό νοσοκομείο, αλλά και τι συμβαίνει αν η χορήγηση θα γίνεται με εισιτήριο – εξιτήριο την ίδια ημέρα (ημερήσια νοσηλεία). Σύμφωνα με το Γ.Γ. αυτά είναι θέματα που δεν έχουν σχέση με την τελευταία Υπουργική Απόφαση.