Το «φακελάκι»… ποτέ δεν πεθαίνει;

Με μια δημόσια παρέμβαση, η Ένωση Ιατρών Νοσοκομείων Αχαΐας (ΕΙΝΑ) μιλάει ανοικτά για το υπαρκτό, ακόμη και εν μέσω κρίσης, πρόβλημα των «άτυπων» μορφών προσέγγισης, δηλαδή των ιδιωτικών πληρωμών, που φαίνεται πως καθορίζουν τη χειρουργική αντιμετώπιση των ασθενών, αλλά και αντικαθιστούν τις θεσμοθετημένες διαδικασίες του δημόσιου συστήματος υγείας.

Η ισότιμη πρόσβαση του κάθε κατοίκου, βασική αρχή του δημόσιου συστήματος υγείας, φαίνεται πως καταργείται και «το φακελάκι» τείνει να μετατραπεί σε καθεστώς, παρά την αντίσταση που πασχίζουν να επιδείξουν πολλοί χειρουργοί και αναισθησιολόγοι, σύμφωνα με την ΕΙΝΑ.

«Παίρνουμε την ευθύνη να τοποθετηθούμε δημόσια για κάτι που όλη η κοινωνία γνωρίζει, χωρίς να παγιδευόμαστε στην λογική της αναζήτησης αποδείξεων», τονίζουν και προσθέτουν ότι σκοπός δεν είναι η καταγγελία συγκεκριμένων περιστατικών, για τα οποία υπάρχουν προβλεπόμενες διαδικασίες, που επιβάλλουν ποινές, αλλά να αναδειχθεί μια διαφορετική λογική, «ότι το φαινόμενο δεν αντιμετωπίζεται με την παθητική αναμονή των καταγγελιών (όσων πολιτών έχουν το θάρρος να το κάνουν), αλλά με ενεργητικές πρωτοβουλίες που θα στοχεύουν στο να μην ευνοείται το στήσιμο του σκηνικού της συναλλαγής».

Οι νοσοκομειακοί γιατροί της Αχαΐας σημειώνουν πως ευθύνη όλων των εμπλεκόμενων φορέων, όπως το Υπουργείο, οι διοικήσεις νοσοκομείων, ο συνήγορος του πολίτη και οι συνδικαλιστές έχουν καθήκον να ενθαρρύνουν τους πολίτες να γνωρίζουν τα δικαιώματά τους και να καταγγέλλουν αυτούς που τα παραβιάζουν.

«Αυτό όμως δεν φτάνει. Χρειάζεται να εμπεδωθεί μέσα στην καθημερινή λειτουργία των νοσοκομείων η λογική εκείνη που θα αποτρέπει στην πράξη το φαινόμενο της συναλλαγής. Κι αυτό χρειάζεται μια μεγάλη και συντονισμένη προσπάθεια, χρειάζεται ενεργητικές παρεμβάσεις, στις οποίες βασικοί συντελεστές πρέπει να είναι οι διοικήσεις και τα θεσμικά όργανα των νοσοκομείων», υπογραμμίζουν και προτείνουν συγκεκριμένες παρεμβάσεις.

Στη βάση των προτάσεων τους είναι η ένταξη των ασθενών στις αντίστοιχες λίστες χειρουργείου (για κάθε χειρουργική ειδικότητα) με μοναδικό κριτήριο την σοβαρότητα της περίπτωσής τους.

«Να κατοχυρωθεί, δηλαδή, έμπρακτα μια διαδικασία η οποία θα επιτρέπει στον κάθε πολίτης να κατανοήσει ότι η σειρά του στη λίστα θα καθορίζεται με το κριτήριο της σοβαρότητας της κατάστασης του και όχι με το αν θα πληρώσει ή δεν θα πληρώσει», αναφέρουν.

«Δεν νοείται ένταξη στην λίστα μετά από προσωπική συνεννόηση χειρουργού και αναισθησιολόγου και χωρίς έγκριση της επιτροπής», σημειώνουν και προτείνουν κάθε περιστατικό να χαρακτηρίζεται ως «ψυχρό», με μεγαλύτερη διάρκεια αναμονής τους 3 μήνες ή ως περιστατικό για ταχύτερη αντιμετώπιση, με μεγαλύτερο όριο αναμονής τις 20 μέρες.

Ο κάθε γιατρός στο τέλος κάθε εβδομάδας παραδίδει τη λίστα των ασθενών με χαρακτηρισμό για κάθε περιστατικό, στον υπάλληλο της γραμματείας των εξωτερικών ιατρείων και ο προγραμματισμός γίνεται με βάση τον χαρακτηρισμό αυτόν από τον υπάλληλο μετά από έγκριση του Δ/ντή της ιατρικής υπηρεσίας. Για κάθε γιατρό υπάρχει συγκεκριμένη μέρα (ή μέρες) που χειρουργεί τακτικά περιστατικά.

Σε ό,τι αφορά την «προσωπική επιλογή» του γιατρού, η ΕΙΝΑ σημειώνει πως στην πράξη έχει νόημα αν στο πλαίσιο μιας χειρουργικής ειδικότητας έχουν διαμορφωθεί κάποιες παραπέρα εξειδικεύσεις. Αλλά αν η περίπτωση δεν απαιτεί κάποια ξεχωριστή εξειδίκευση, δεν υπάρχει κάποιος σοβαρός λόγος προσωπικής επιλογής.

«Και είναι βέβαια απαράδεκτο για ένα δημόσιο νοσοκομείο να καλλιεργείται η λογική ότι εξειδικευμένη αντιμετώπιση σημαίνει ταυτόχρονα και οικονομική επιβάρυνση», ξεκαθαρίζουν.

«Το ιδανικό θα ήταν σε κάθε κλινική χειρουργικής ειδικότητας, τα περιστατικά που μέσω της λειτουργίας του εξωτερικού ιατρείου προγραμματίζονται για χειρουργείο, να κατανέμονται μεταξύ των γιατρών της κλινικής με βάση την δική τους συλλογική γνώση και εμπειρία, και η λίστα να διαμορφώνεται με αυτήν την λογική. Με άλλα λόγια, το τμήμα θα έπρεπε να κάνει την «επιλογή» των ασθενών ανά γιατρό με βάση αμιγώς επιστημονικά κριτήρια», διευκρινίζεται.

Σημειώνεται, δε, ότι δεν πρέπει να υπάρχουν ειδικευμένοι γιατροί που να κάνουν ιδιωτικό απογευματινό ιατρείο και δεν εξετάζουν στο πρωινό τακτικό εξωτερικό ιατρείο της κλινικής τους. «Κάτι τέτοιο είναι παράνομο. Ο νόμος υποχρεώνει τους γιατρούς που κάνουν απογευματινό ιδιωτικό ιατρείο να εξετάζουν οπωσδήποτε διπλάσιο αριθμό ασθενών στο τακτικό ιατρείο (πλην των συντονιστών διευθυντών)», αναφέρεται.

Οι νοσοκομειακοί γιατροί ξεκαθαρίζουν, πάντως, πως για να μη δημιουργούνται μεγάλες λίστες αναμονής, για να γίνεται κάθε χειρουργείο στην ώρα του, χρειάζεται τα χειρουργικά τραπέζια να λειτουργούν στο σύνολό τους, με ένα από αυτά να κρατείται για επείγοντα περιστατικά. Η διασφάλιση της λειτουργίας εξαρτάται από την επάρκεια σε προσωπικό και υποδομές υποστήριξης. Χαρακτηριστικό αρνητικό παράδειγμα, το ΠΓΝ Πάτρας στο οποίο, από τα 13 χειρουργικά τραπέζια λειτουργούν τα 8 με 9.