Ενδομητρίωση και τα έξω γεννητικά όργανα

Το συνέδριο οργανώνεται στη χώρα μας κάθε δύο έτη με τη συμμετοχή γυναικολόγων από όλα τα πανεπιστήμια της χώρας καθώς και της Ευρώπης και της Αμερικής. Κατά τη διάρκεια των τριών ημερών του συνεδρίου συζητήθηκαν νεότερες θεραπευτικές τεχνικές μέσω λαπαροσκοπικών επεμβάσεων, θεραπευτικά σχήματα σε συνδυασμό με χειρουργεία, η σχέση ενδομητρίωσης με την γονιμότητα και τον καρκίνο και τεχνικές αποφυγής επιπλοκών ή σωστής αντιμετώπισή τους, εάν προκύψουν.

Η Ενδομητρίωση είναι μια ασθένεια που προσβάλει τις γυναίκες μόνον κατά την γόνιμη περίοδο της ζωής τους. Στα δύο τρίτα των περιπτώσεων η νόσος δημιουργεί κύστες στις ωοθήκες που διακρίνονται καθαρά στον υπέρηχο, ενώ στο ένα τρίτο αφορά έξω γεννητικά όργανα. Η διάγνωση αυτής της μορφής είναι εξαιρετικά δύσκολη καθότι δεν δείχνει καθαρά σημάδια στον υπέρηχο, αλλά ούτε και σε άλλες απεικονιστικές εξετάσεις, όπως η μαγνητική και η αξονική τομογραφία. Η διάγνωση αυτή γίνεται σε ένα βαθμό ψηλαφητικά αλλά σίγουρα, μόνον με λαπαροσκόπηση.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, όταν ανευρίσκεται λαπαροσκοπικά, λόγω της παρουσία της σε μη γυναικολογικά όργανα, δεν αντιμετωπίζεται άμεσα, με αποτέλεσμα το ζήτημα να διαιωνίζεται και οι γυναίκες να ταλαιπωρούνται από τα προβλήματα και συχνά να υποβάλλονται σε περισσότερα του ενός χειρουργεία.

Περισσότεροι από 18 καθηγητές από τον διεθνή χώρο προσήλθαν στο συνέδριο, που οργάνωσαν ο γυναικολόγος Γ. Πιστοφίδης, υπεύθυνος του ενδοσκοπικού τμήματος της κλινικής Λευκός Σταυρός Αθηνών, σε συνεργασία με τον Καθηγητή Γ. Καλλιπολίτη και την εταιρία ACET. Οι καθηγητές μίλησαν για την εμπειρία τους, ενώ ταυτοχρόνως οι παρευρισκόμενοι ιατροί παρακολούθησαν ζωντανά χειρουργεία ασθενών με εν τω βάθει ενδομητρίωση και διδακτικά βίντεο παρόμοιων περιστατικών.

Όπως διαπιστώθηκε, για την αντιμετώπιση αυτών των ασθενών με έξω γεννητική, εν τω βάθει νόσο δεν πρέπει να χειρουργούνται πλημμελώς από μη εξειδικευμένους γυναικολόγους αλλά κατόπιν συζήτησης, να παραπέμπονται σε εξειδικευμένα κέντρα με πολυετή εμπειρία στην ριζική εξαίρεση αυτής της νόσου. Επίσης οι ομάδες των χειρουργών πρέπει να συμπεριλαμβάνουν γενικούς χειρουργούς και ουρολόγους έμπειρους σε αυτού του είδους τις λαπαροσκοπικές τεχνικές.

Η εν τω βάθει μορφή της Ενδομητρίωσης στην πλειοψηφία της προκαλεί πόνο ο οποίος εμφανίζεται κατά τη διάρκεια της εμμήνου ρήσης και κάποιες φορές ενεργοποιείται στην διάρκεια σεξουαλικής επαφής ή αφόδευσης. Ο πόνος αυτός μπορεί να φθάσει παροξυσμικά επίπεδα έως του βαθμού να καταστήσει κάποιες γυναίκες ανίκανες να λειτουργούν φυσιολογικά στις περισσότερες ημέρες του κύκλου τους. Αντιθέτως και παραδόξως, σε κάποιες σπάνιες περιπτώσεις παρόλη την παρουσία και έκταση, παραμένει ασυμπτωματική και ανευρίσκεται τυχαία στην διάρκεια διαγνωστικής λαπαροσκόπησης π.χ. για προβλήματα υπογονιμότητας.

Ο λόγος που οι χειρουργοί αποφεύγουν την αφαίρεση της εν τω βάθει ενδομητρίωσης στην διάρκεια των χειρουργείων είναι η επικινδυνότητα που συνοδεύει αυτές τις επεμβάσεις σε σχέση με απρόβλεπτες επιπλοκές. Οι επιπλοκές αυτές αφορούν το έντερο, το ουροποιητικό σύστημα και τη μελλοντική γονιμότητα της ασθενούς.