40% των ψυχιάτρων έχουν δεχθεί αγωγή

Το 41% των ψυχιάτρων στις ΗΠΑ έχουν κατηγορηθεί για ιατρική αμέλεια (malpractice) τουλάχιστον μία φορά, σύμφωνα με τα εντυπωσιακά ευρήματα από την έρευνα Medscape Psychiatrist Malpractice Report 2019.

Μεταξύ των ψυχιατρικών υποθέσεων, που οδηγήθηκαν σε διακανονισμό ή ετυμηγορία υπέρ του ενάγοντος, σχεδόν οι μισές (48%) χρηματικές αποζημιώσεις ξεπέρασαν τα 100.000 δολάρια, ενώ το 31% έφτασε τα 500.000 δολάρια και το 8% στα 1 εκατ. δολάρια.

Ο κύριος λόγος για την αγωγή ήταν ο παράνομος θάνατος (31%), ακολουθούμενος από κακή έκβαση / εξέλιξη της νόσου (23%), αδυναμία αντιμετώπισης / καθυστερημένης θεραπείας (11%), λάθη στη χορήγηση φαρμάκων (10%) και επιπλοκές θεραπεία / χειρουργική επέμβαση (8%).

Μόνο το 7% των ψυχιάτρων δήλωσε ότι η αποτυχία στη διάγνωση / καθυστέρηση της διάγνωσης ήταν ο λόγος για την αγωγή, ενώ αυτός ήταν ο κορυφαίος λόγος για τους γιατρούς συνολικά (33%) στην έκθεση Medscape Malpractice 2019.

Η Medscape παρακολούθησε 4.360 γιατρούς σε περισσότερες από 25 ειδικότητες σχετικά με το εάν έχουν κατηγορηθεί για αμέλεια, τους λόγους για τη δίκη, τι συνέβη και πώς η εμπειρία επηρέασε τον τρόπο με τον οποίο ασκούν ιατρική και αλληλεπιδρούν με τους ασθενείς.

Μεταξύ των ψυχιάτρων που κατονομάζονται σε μια αγωγή, το 44% δήλωσε ότι ήταν έκπληκτοι που αποτέλεσαν αντικείμενο νομικών διαφορών, ενώ το 15% ανέφερε ότι δεν εκπλήσσεται καθόλου. Η συντριπτική πλειονότητα των ψυχιάτρων (87%) πίστευαν ότι η αγωγή δεν ήταν δικαιολογημένη, ενώ το 11% δεν ήταν σίγουροι. Μόνο ένα μικρό ποσοστό (2%) θεώρησε δικαιολογημένη τη νομική ενέργεια, το χαμηλότερο ποσοστό όλων των γιατρών (6%).

Μεταξύ των ψυχιάτρων που κατηγορήθηκαν, το 42% κατάφερε να εντοπίσει το περιστατικό που προκάλεσε την αγωγή. Ένα ελαφρώς υψηλότερο ποσοστό (47%) δήλωσε ότι δεν υπήρξε κάποιο συγκεκριμένο περιστατικό που προκάλεσε νομική ενέργεια. Το 11% δεν μπόρεσε να ανακαλέσει.

Φυσικά, οι νομικές επιπλοκές κοστίζουν και σε χρόνο. Συνολικά το 43% των ψυχιάτρων δήλωσε ότι δαπάνησε πάνω από 40 ώρες για την υπεράσπισή τους, το οποίο περιλάμβανε τη συγκέντρωση αρχείων, τη συνάντηση με δικηγόρους και την προετοιμασία για καταθέσεις. Το 46% ανέφεραν ότι η όλη διαδικασία χρειάστηκε 1 έως 2 χρόνια για να επιλυθεί, αλλά σχεδόν το ένα τέταρτο (23%) δήλωσε ότι η διαδικασία κράτησε για 3 έως 5 χρόνια.

Το ένα τρίτο των ψυχιάτρων που δέχθηκαν αγωγή για ιατρική αμέλεια δήλωσε ότι η υπόθεση ξεκαθάρισε εκτός δικαστηρίου. Από τις υποθέσεις που πήραν στο ακροατήριο, το 12% των ψυχιάτρων ανέφερε ότι η ετυμηγορία ήταν υπέρ τους. Το 3% ανέφερε ότι το αποτέλεσμα της υπόθεσης ήταν υπέρ του ενάγοντος.

Όταν ρωτήθηκαν γιατί πιστεύουν ότι συμβαίνουν οι περισσότερες αβάσιμες αγωγές, το 61% των ψυχιάτρων είπε ότι οι ασθενείς δεν καταλαβαίνουν τους ιατρικούς κινδύνους και κατηγορούν τον γιατρό για κακές εκβάσεις ακόμα και αν ο γιατρός κάνει τα πάντα σωστά. Μόνο το 29% των ψυχιάτρων θεώρησε ότι η συνεχής διαφήμιση από δικηγόρους για να αποκτήσουν νέους πελάτες είναι ο λόγος για τις περισσότερες περιπτώσεις αγωγών.

Η συντριπτική πλειονότητα των ψυχιάτρων (93%) που απάντησαν στην έρευνα έχουν ασφάλιση για αστική ευθύνη, περίπου το ίδιο με τους γιατρούς συνολικά (94%). Μεταξύ εκείνων που έχουν τέτοια ασφάλιση και οι οποίοι είτε έκαναν εξωδικαστικό συμβιβασμό είτε η υπόθεσή τους εκδικάστηκε, περίπου οι μισοί είτε ενθαρρύνθηκαν από τον ασφαλιστή τους για να διευθετήσουν την υπόθεση είτε τους ζητήθηκε από τον ασφαλιστή τους να το πράξουν.

Η αντιμετώπιση μιας αγωγής μπορεί να είναι καταστροφική για οποιονδήποτε γιατρό, αλλά σχεδόν οι μισοί (48%) από τους ερωτηθέντες ψυχιάτροι δήλωσαν ότι δεν έκαναν αλλαγές στον τρόπο άσκησης της ψυχιατρικής μετά την επίλυση της υπόθεσης.

Λίγο πάνω από το ένα τέταρτο (27%) των ψυχιάτρων δήλωσε ότι η νομική εμπλοκή οδήγησε σε αλλαγή στην προσέγγισή τους προς τους ασθενείς. Επιπλέον, το 8% δήλωσαν ότι εγκατέλειψαν το επάγγελμά τους και το 3% δήλωσαν ότι αγόρασαν ακριβότερη ασφάλιση.