Αισιοδοξία για τη θεραπεία των παθήσεων του θυρεοειδούς χάρη στην υγρή θυροξίνη

Όπως είναι γνωστό, ο θυρεοειδής είναι ένας σημαντικός ενδοκρινής αδένας του ανθρωπίνου σώματος, ο οποίος ρυθμίζει τις καύσεις και το μεταβολισμό του οργανισμού και παράγει δύο ζωτικής σημασίας ορμόνες, τη θυροξίνη (Τ4) και την τριιωδοθυρονίνη (Τ3). Οι ορμόνες αυτές ρυθμίζουν διάφορες απαραίτητες κυτταρικές λειτουργίες που αφορούν την κατανάλωση ενέργειας στους ιστούς. Η λειτουργία του εξαρτάται και από την υπόφυση, ένα μικρό αδένα του εγκεφάλου.

Οι διαταραχές του θυρεοειδούς δεν αφορούν μόνο στην υπερβολική ή ανεπαρκή έκκριση των θυρεοειδικών ορμονών (υπερ- και υποθυρεοειδισμός), αλλά και σε άλλες δυνητικά επικίνδυνες παθήσεις, όπως οι όζοι, η οζώδης βρογχοκήλη κτλ. Οι παθήσεις αυτές, μάλιστα, εάν δε διαγνωστούν και δεν αντιμετωπιστούν έγκαιρα, μπορεί να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα με βαριές επιπλοκές, όπως καρδιαγγειακά συμβάματα, απορρύθμιση του σακχαρώδη διαβήτη, βλάβες στο έμβρυο κατά την κύηση, υπογονιμότητα στον άνδρα και τη γυναίκα, καρκίνο κτλ.

Οι νέες θεραπείες, που εφαρμόζονται το τελευταίο διάστημα και στην Ελλάδα, δίνοντας ελπίδα σε χιλιάδες ασθενείς, παρουσιάστηκαν στο 42ο Πανελλήνιο Συνέδριο της Ελληνικής Ενδοκρινολογικής Εταιρείας – Πανελλήνιας Ένωσης Ενδοκρινολόγων, το οποίο πραγματοποιήθηκε στις 6 – 10 Μαΐου 2015 στη Θεσσαλονίκη.

Όπως επεσήμανε σε δορυφορικό συμπόσιο στο πλαίσιο του Συνεδρίου ο άμισθος Καθηγητής  Ενδοκρινολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών  Γεράσιμος Κρασσάς, «με τις υπάρχουσες φαρμακευτικές δυνατότητες, ειδικά μετά την έλευση της υγρής θυροξίνης σε μορφή soft gel κάψουλας, είμαστε στην ευχάριστη θέση να υποστηρίξουμε ότι, πλέον, καλύπτεται θεραπευτικά το μεγαλύτερο ποσοστό των ασθενών με νοσήματα του θυρεοειδή». 

«Μέχρι πρότινος υπήρχαν ασθενείς οι οποίοι δεν ανταποκρίνονταν καλά στις θεραπείες» εξήγησε ο Καθηγητής. «Το 2009, όμως, πρωτοκυκλοφόρησε στην Αμερική η υγρή θυροξίνη σε μορφή soft gel κάψουλας, η οποία χορηγείται, πλέον, και στην Ελλάδα από το Δεκέμβριο του 2014 με πολλά πλεονεκτήματα, όπως το γεγονός ότι δε χρειάζεται έκδοχο και μπορεί να χορηγηθεί επιτυχώς και σε ασθενείς με κακή απορρόφηση της θυροξίνης, π.χ. ασθενείς με παθήσεις του στομάχου» κατέληξε ο κ. Κρασσάς.