Ακόμη πιο …βαθιά τσέπη χρειάστηκαν οι πολίτες για το Φάρμακο το 2017

Οι πολίτες αποδεικνύεται πως συνεχίζουν να πληρώνουν, απευθείας από το πορτοφόλι τους, τον … «εξορθολογισμό» της φαρμακευτικής δαπάνης, με το κόστος της άμεσης συμμετοχής στην αγορά φαρμάκων να εκτινάσσεται κατά 106 εκατ. ευρώ μόνο το 2017!

Με τη συμμετοχή του δημοσίου στην εξωνοσοκομειακή δαπάνη, από τη μία, να παραμένει κολλημένη στο €1,945 δισ. τα τελευταία χρόνια και τη συνολική δαπάνη, από την άλλη, να διαμορφώνεται πέρσι σχεδόν στα €3,7 δισ., στα ίδια δηλαδή επίπεδα με το 2012, είναι προφανές τόσο ο ανελαστικός χαρακτήρας του ίδιου του προϋπολογισμού όσο και η αναποτελεσματικότητα των επιβαλλόμενων μέτρων εξορθολογισμού της. Τα παραπάνω στοιχεία αναφέρονται σε μελέτη του ΙΟΒΕ, που συντάχθηκε με τη συνεργασία της Επιτροπής Τεκμηρίωσης του ΣΦΕΕ.

Όπως καταδεικνύουν τα στοιχεία, έχει συντελεστεί μια μετατόπιση της δαπάνης από τη δημόσια εξωνοσοκομειακή, που μειώθηκε κατά 32% την περίοδο 2012-2017, στην ιδιωτική δαπάνη, με τις φαρμακευτικές επιχειρήσεις και τους πολίτες να αναλαμβάνουν να καλύψουν τη μισή δαπάνη! 

Η «λυπητερή» για τους πολίτες το 2017 εκτιμάται ότι έφθασε τα €866 εκατομμύρια, από €760 εκατ. το 2016! Αντίστοιχα, η συμμετοχή της βιομηχανίας στην εξωνοσοκομειακή δαπάνη, μέσω claw back και rebate, υπολογίζεται ότι έφθασε τα €875 εκατ., από €751 εκατομμύρια. Αξίζει, δε, να αναφέρουμε πως το 2012 η ζυγαριά έγειρε σαφώς εις βάρος των πολιτών, με την εκτιμώμενη συμμετοχή τους να φθάνει τα €600 εκατ. και τη βιομηχανία να υπολογίζεται ότι κατέβαλε €272 εκατ., ποσά που μεταφράζονται σε αύξηση, την περίοδο 2012-2017, κατά 50% και κατά 220%, αντίστοιχα. Να θυμίσουμε ότι το 2012, βέβαια, η συνολική δαπάνη κυμαινόταν στα ίδια επίπεδα με πέρσι, στα €3.752 εκατ., ενώ να σημειώσουμε πως η αύξηση της συμμετοχής της βιομηχανίας το 2017 σε σύγκριση με το 2016 υπολογίζεται σε 16,5%.

Που μπορεί να οφείλεται αυτή η σημαντική αύξηση της συμμετοχής των πολιτών, αλλά και της φαρμακευτικής βιομηχανίας; Η πιθανότερη αιτία εντοπίζεται στην είσοδο τα χρόνια αυτά δεκάδεων νέων καινοτόμων και κατ’ επέκταση ακριβών θεραπειών, που ο προϋπολογισμός του ΕΟΠΥΥ δεν μπορεί να καλύψει.

Σε ό,τι αφορά τη δημόσια νοσοκομειακή φαρμακευτική δαπάνη αυτή καθορίστηκε στα €530 εκατ. για το 2018 μειωμένη κατά -30% σε σχέση με το 2015, όταν ανερχόταν σε €764 εκατ., πριν την επιβολή κλειστού προϋπολογισμού. Σε αυτή την περίπτωση, η διαφορά μετακύλησε μόνο εις βάρος των φαρμακευτικών επιχειρήσεων, αφού συμμέτοχη ασθενών δεν υφίσταται, με τη βιομηχανία να υπολογίζεται ότι θα καταβάλει €320 εκατ. το 2017, από €260 εκατ. το 2016, σε claw back και rebate.

«Η συνολική χρηματοδότηση για δαπάνες υγείας υποχώρησε κατά -32,4% την περίοδο 2010-2016 (-0,6% στις Νότιες χώρες, +11,8% στην ΕΕ), και διαμορφώθηκε στα €14,6 δισ. το 2016 (8,3% του ΑΕΠ), ενώ η δημόσια χρηματοδότηση για δαπάνες υγείας μειώθηκε κατά -42,5% (-5,7% στις Νότιες χώρες, +10,1% στην ΕΕ) την ίδια περίοδο, και διαμορφώθηκε στα €8,5 δισ. το 2016 (4,8% του ΑΕΠ). Η μείωση της δημόσιας χρηματοδότησης είχε ως αποτέλεσμα τη μετατόπιση των δαπανών για την υγεία στον ιδιωτικό τομέα, με την ιδιωτική χρηματοδότηση να φτάνει στο 40,9% το 2016 (27% στις Νότιες χώρες, 21% στην ΕΕ)», αναφέρει η έκθεση του ΙΟΒΕ.

Πτώση καταγράφεται και στη δημόσια κατά κεφαλήν δαπάνη, από €430 ευρώ ανά κάτοικο το 2009 μόλις στα €181 το 2015! Η δημόσια κατά κεφαλήν δαπάνη για φαρμακευτικά και άλλα υγειονομικά αναλώσιμα στην Ευρωπαϊκή Ένωση των 22 κρατών-μελών διαμορφώθηκε στα €292 το 2015, από €289 το 2009, δηλαδή περισσότερο από €100 υψηλότερα σε σχέση με την Ελλάδα, όταν στις χώρες του Νότου διαμορφώθηκε στα €242. Η δημόσια δαπάνη για φαρμακευτικά και άλλα υγειονομικά αναλώσιμα ως ποσοστό του ΑΕΠ διαμορφώθηκε στην Ελλάδα στο 1,1% του ΑΕΠ το 2015 έναντι 2% το 2009, έχοντας πλέον προσεγγίσει το μέσο όρο της Ε.Ε. των 22 και των χωρών, του Νότου.