Απογοήτευση και αβεβαιότητα για τις υγειονομικές και προνοιακές καλύψεις εκφράζει ο Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συλλόγων Ατόμων με Διαβήτη (ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ), Χρήστος Δαραμήλας, μιλώντας στο Ph.B.
ΕΡ_Κύριε Δαραμήλα, κατά τη διάρκεια του 2017, η αποζημίωση του αναλώσιμου υγειονομικού υλικού για τον διαβήτη πέρασε από «σαράντα κύματα». Πού βρισκόμαστε τώρα;
ΑΠ_Το αναλώσιμο υγειονομικό υλικό διαβήτη αποτέλεσε, το 2017, τον «πυρήνα» των περικοπών στην Υγεία. Δεχθήκαμε, όλοι εμείς οι πάσχοντες από σακχαρώδη διαβήτη, χωρίς κανέναν λόγο, τη χειρότερη μακράν «επίθεση». Ο άνθρωπος που πάσχει από σακχαρώδη διαβήτη δεν επέλεξε αυτή τη χρόνια πάθηση, ούτε επέλεξε τις επιπλοκές που αυτή προκαλεί. Θέλει όμως να μπορεί να επιλέξει να είναι υγιής, χωρίς επιπλοκές, κάτι που οι ιθύνοντες το αγνόησαν και το αγνοούν.
Με όλα τα μέτρα που εφαρμόστηκαν νομοθετικά, όπως κλειστοί προϋπολογισμοί, επιτροπές διαπραγμάτευσης, μη ένταξη νέων τεχνολογικών προϊόντων στο σύστημα αποζημίωσης, καθυστερήσεις στην έκδοση τροποποιήσεων για τις τιμές αποζημίωσης ανά αναλώσιμο υγειονομικό υλικό, χτύπησαν τον τελευταίο κρίκο της αλυσίδας του συστήματος, που είναι ο άνθρωπος με διαβήτη.
Με δυσκολία, πλέον, πάει κάποιος στο φαρμακείο και παίρνει τα αναλώσιμα υλικά του χωρίς να πληρώσει, παρά το γεγονός ότι η συμμετοχή είναι μηδενική και παρά τη ρητή αναφορά του Νόμου για την υποχρεωτικότητα των τιμών για τους συμβαλλόμενους παρόχους και την απαγόρευση οποιασδήποτε μετακύλισης του κόστους στους ασφαλισμένους. Δεν είναι τυχαίο, εξάλλου, ότι τυχόν παράβαση των συμβατικών όρων επισύρει τις κυρώσεις.
Σε πολλές περιπτώσεις, τα αναλώσιμα που συστήνονται δεν είναι ποιοτικά, γιατί έτσι υπάρχει μεγαλύτερο κέρδος. Διαμαρτυρηθήκαμε, η ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ, επανειλημμένα για την εξασφάλιση της ποιότητας των αναλωσίμων υλικών, πολύ πριν προβεί ο ΕΟΠΥΥ σε μεταρρυθμίσεις. Όμως δεν εισακουσθήκαμε. Φωνάξαμε έντονα, ζητώντας το αυτονόητο, την ποιότητα στη διαχείριση της υγείας μας μέσω νέων τεχνολογικών προϊόντων, παρ’ όλο που αυτά δεν ζημίωναν οικονομικά το κράτος. Όμως και πάλι τίποτα. Ξαφνικά, οι αντλίες συνεχούς χορήγησης ινσουλίνης και τα αναλώσιμά τους –υλικά που αποζημιώνονται από το 2003 στη χώρα μας– βρέθηκαν να μην ανήκουν σε καμία ομάδα των ετήσιων προϋπολογισμών του ΕΟΠΥΥ.
Ο ΕΟΠΥΥ υπάρχει για να καλύπτει τις ανάγκες των ασφαλισμένων και σίγουρα όχι τις επιθυμίες της Τρόικας. Έτσι, λοιπόν, απαντώντας στο ερώτημά σας, σας λέω ότι βρισκόμαστε στον πάτο του πηγαδιού και περιμένουμε κάποιος να μας πετάξει ένα σκοινί. Όχι για να κρεμαστούμε, αλλά για να σωθούμε.
ΕΡ_Με βάση τα δεδομένα αυτά, πόσο πιθανό βλέπετε το ενδεχόμενο να ενταχθούν σύντομα νέες τεχνολογίες στο σύστημα αποζημίωσης;
ΑΠ_Για να υπάρχει η δυνατότητα ένταξης νέων τεχνολογικών προϊόντων στο σύστημα αποζημίωσης του ΕΟΠΥΥ απαιτείται καταρχάς η πρόβλεψη αντίστοιχου προϋπολογισμού, καθώς επίσης και η νομοθετική πρόβλεψη για την αμεσότητα ένταξής τους. Δυστυχώς όμως τίποτα από αυτά δεν υπάρχει. Εκείνο που με βεβαιότητα μπορώ να σας πω είναι αυτό που ακούω δημόσια από τα πολιτικά πρόσωπα κάθε φορά που επιδιώκει η ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ να πετύχει κάτι τέτοιο: «Η χώρα βρίσκεται σε οικονομική κρίση και δεν είναι εφικτό να ακολουθεί τις αυξημένες οικονομικές απαιτήσεις των εταιρειών, που δεν σταματούν να δημιουργούν εξελιγμένα φάρμακα και αναλώσιμα προϊόντα».
Είναι σαφές ότι εμείς θέλουμε τη νέα τεχνολογία, η οποία μπορεί να προσφέρει απομάκρυνση των επιπλοκών που προκαλεί ο σακχαρώδης διαβήτης, μείωση εξόδων για το κράτος, καλύτερη διαχείριση της πάθησης, βελτίωση της ποιότητας ζωής των ανθρώπων που πάσχουν. Όλα αυτά είναι μακροχρόνια οφέλη που δεν μπορούν να μετρηθούν ως άμεσο όφελος για τους κρατικούς φορείς από τους αρμόδιους. Έτσι, λοιπόν, όπως ανέκαθεν συνέβαινε και συμβαίνει, αυτό που υπολογίζεται είναι «σήμερα, τι μπορώ να κόψω, για να έχω στο ταμείο μου περίσσευμα». Αυτό που η ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ μπορεί να κάνει είναι να συνεχίσει να ασκεί πιέσεις με την ελπίδα πως θα μας ακούσουν.
ΕΡ_Ένα αίτημα της ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ αφορά στην ένταξη του θεραπευτικού διαβητικού υποδήματος σε ξεχωριστή κατηγορία ως ιατροτεχνολογικό προϊόν. Γιατί αυτό;
ΑΠ_Το διαβητικό θεραπευτικό υπόδημα αποτελεί ένα συνεχές θέμα συζήτησης. Πρώτη φορά συζητήθηκε έντονα στην επικαιρότητα όταν, πριν από χρόνια, πριν ακόμη τη δημιουργία του ΕΟΠΥΥ, η κυρία Χάρου, προϊσταμένη του ΙΚΑ, είχε πει την αξέχαστη φράση «καλύτερα να τους κόψουμε το πόδι, αντί να αποζημιώσουμε το κατάλληλο υπόδημα». Από τότε, και μετά από πιέσεις της ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ, συστάθηκε Επιτροπή Ελέγχου, η οποία εξέταζε αν ο άνθρωπος που ζητούσε το διαβητικό θεραπευτικό υπόδημα το χρειαζόταν πραγματικά, αλλά και τι είδους θα έπρεπε να είναι το συγκεκριμένο υπόδημα.
Με τη δημιουργία του ΕΟΠΥΥ και τη δημοσίευση του ΦΕΚ για τον Ενιαίο Κανονισμό Παροχών Υγείας, η επιτροπή που σας ανέφερα σταμάτησε να υπάρχει. Το διαβητικό θεραπευτικό παπούτσι αποζημιωνόταν χωρίς έλεγχο, και τα ερωτήματα για το ποιος δικαιούται, τι είδους διαβητικό θεραπευτικό υπόδημα, μέχρι πότε πρέπει να αποζημιώνεται, ποια η εξέλιξη της υγείας του πάσχοντα, είναι ακόμη και σήμερα αναπάντητα.
Τους πρώτους μήνες του 2017, και όταν συγκεκριμένα ο ΕΟΠΥΥ ζήτησε από τους παρόχους να υπογράψουν συμβάσεις, άρχισαν να παρουσιάζονται τα πρώτα προβλήματα. Ο Οργανισμός σήμερα αποζημιώνει δύο ζεύγη διαβητικών παπουτσιών (ανατομικών) ετησίως, με κόστος 115 ευρώ ανά ζεύγος. Επιπλέον, αποζημιώνει 330 ευρώ ανά δύο έτη, για ένα ζεύγος ειδικών διαβητικών θεραπευτικών υποδημάτων.
Οι κατηγορίες βλάβης στα πόδια που μπορεί να υποστεί ένας άνθρωπος που πάσχει από σακχαρώδη διαβήτη είναι επτά (7). Η πρώτη κατηγορία, όπως άλλωστε γίνεται σε κάθε χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αφορά την πρόληψη. Αντί, δηλαδή, να αγοράσουμε ένα οποιοδήποτε παπούτσι, μπορούμε να αγοράσουμε ανατομικό, το οποίο μπορεί να αναγράφει ή όχι την ένδειξη «διαβητικό παπούτσι». Αυτό το παπούτσι αποζημιώνει ο ΕΟΠΥΥ με 115 ευρώ. Κάτι που, όπως αντιλαμβανόμαστε όλοι, δεν είναι απαραίτητο.
Οι υπόλοιπες έξι (6) κατηγορίες βλάβης που μπορεί να συμβούν σε άτομο με διαβήτη χρήζουν απαραίτητης υποστήριξης με κατάλληλο διαβητικό θεραπευτικό υπόδημα. Το παπούτσι αυτό ο ΕΟΠΥΥ το αποζημιώνει με 330 ευρώ.
Οι εταιρείες που παράγουν τα αντίστοιχα κατάλληλα διαβητικά θεραπευτικά υποδήματα και είναι αναγνωρισμένες από την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα είναι τρεις. Η πρώτη έχει έδρα στη Γερμανία, η δεύτερη στην Ισπανία και η τρίτη στην Ιταλία.
Αφού πρώτα εξεταστεί η βλάβη στο πόδι του πάσχοντα και αφού εκτιμηθεί, τα δεδομένα στέλνονται στην αντίστοιχη εταιρεία και το τελικό προϊόν έρχεται ειδικά και αποκλειστικά για το πόδι του ανθρώπου με σακχαρώδη διαβήτη που «μετρήθηκε». Δηλαδή τα ειδικά θεραπευτικά υποδήματα κατασκευάζονται κατόπιν ειδικής παραγγελίας. Αν στην πορεία το πρόβλημα επιδεινωθεί ή βελτιωθεί, το ίδιο διαβητικό θεραπευτικό υπόδημα επιδέχεται τροποποιήσεις, τις οποίες είναι σε θέση και μπορεί να εφαρμόσει ο εκάστοτε πιστοποιημένος συνεργάτης των εν λόγω εταιρειών στην Ελλάδα.
Ο ΕΟΠΥΥ, χαρακτηριστικά, ανέφερε και αναφέρει πως για να αποζημιωθεί ένα τέτοιο προϊόν θα πρέπει «ο εκάστοτε πιστοποιημένος συνεργάτης» να παρασκευάζει το αρχικό προϊόν στην Ελλάδα και οποιοδήποτε κόστος κι αν επιφέρουν οι τροποποιήσεις θα πρέπει να εντάσσεται στα 330 ευρώ ανά δύο έτη, για ένα ζεύγος ειδικών διαβητικών θεραπευτικών υποδημάτων. Μόνο στην περίπτωση που το διαβητικό θεραπευτικό παπούτσι χαρακτηριστεί ως ιατροτεχνολογικό προϊόν, τότε και μόνο τότε θα μπορεί να γίνεται εισαγωγή του από το εξωτερικό και ο ΕΟΠΥΥ να αποζημιώνει τον «εκάστοτε πιστοποιημένο συνεργάτη» των τριών αυτών εταιρειών.
ΕΡ_Ποια είναι η επίπτωση των δυσλειτουργιών που μας περιγράφετε;
ΑΠ_Οι δυσλειτουργίες του συστήματος υγείας έχουν ήδη προκαλέσει αύξηση του κόστους θεραπείας. Καταρχάς για τους πάσχοντες και στη συνέχεια για το ίδιο το σύστημα υγείας.
Οι άνθρωποι με διαβήτη αναγκάζονται, για να υποστηρίξουν την υγεία τους, να πληρώνουν πλέον από την τσέπη τους μεγάλα χρηματικά ποσά μηνιαίως, παράνομα, όπως ήδη έχω αναφέρει. Όπως αντιλαμβανόμαστε, η οικονομική κρίση στην Ελλάδα, με τους αμέτρητους φόρους που μας έχουν επιβληθεί, οδήγησε και οδηγεί πολλά άτομα με σακχαρώδη διαβήτη στην παραμέληση της υγείας τους. Δηλαδή, επειδή δεν έχουν χρήματα, δεν παίρνουν τα απαραίτητα για την υποστήριξη της υγείας τους φάρμακα και αναλώσιμα υλικά ή επιλέγουν τα λιγότερα ποιοτικά που τους συστήνονται από τον φαρμακοποιό, για τα οποία δεν έχουν οικονομική επιβάρυνση. Έτσι, είναι βέβαιο πως μέσα στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε ραγδαία αύξηση στην εμφάνιση ή στην επιδείνωση των επιπλοκών που προκαλεί ο διαβήτης.
Αυτό συνεπάγεται την οικονομική αύξηση των εξόδων με τα οποία θα επιβαρυνθεί το Υπουργείο Υγείας, στη δευτεροβάθμια φροντίδα υγείας, ώστε να θεραπεύσει, να υποστηρίξει ή να βελτιώσει τις επιπλοκές των ανθρώπων με διαβήτη.
ΕΡ_Δεδομένου του ότι μιλάμε για μη αναστρέψιμη πάθηση, που οδηγεί και σε αναπηρίες, να υποθέσω ότι υπάρχει πρόνοια για την απόδοση σχετικού ποσοστού;
ΑΠ_Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια χρόνια μη αναστρέψιμη πάθηση, που από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας χαρακτηρίζεται ως αναπηρία, αφού:
Έτσι, λοιπόν, ο Ενιαίος Πίνακας Προσδιορισμού Ποσοστών Αναπηρίας (ΕΠΠΠΑ) προβλέπει πως ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1 λαμβάνει ποσοστό αναπηρίας 50%, ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2, που αντιμετωπίζεται με δισκία, λαμβάνει ποσοστό αναπηρίας 20%, ενώ ο σακχαρώδης διαβήτης που αντιμετωπίζεται με ινσουλίνη λαμβάνει ποσοστό αναπηρίας 50%. Επιπλέον, ορίζεται ότι αν κάποιο άτομο με διαβήτη εμφανίσει κάποια επιπλοκή, τότε το ποσοστό του προσαυξάνεται ανάλογα με την επιδείνωση.
Όμως, το 2013, το Υπουργείο Εργασίας δημοσίευσε σε ΦΕΚ τις περιβόητες «43 χρόνιες και μη αναστρέψιμες παθήσεις», χωρίς να συμπεριλάβει τον σακχαρώδη διαβήτη και πολλές άλλες. Από τότε, η ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ, με την υποστήριξη πάντα της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρίες, παλεύει για το αυτονόητο: τη σωστή αναδιαμόρφωση του ΕΠΠΠΑ, την ένταξη του σακχαρώδη διαβήτη στις «43 χρόνιες και μη αναστρέψιμες παθήσεις» καθώς και τη διαμόρφωση ειδικού εισηγητικού φακέλου για τα Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ).
Τον Μάιο του 2016, επιτέλους, προσκλήθηκε η ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ στην Ειδική Επιστημονική Επιτροπή του Υπουργείου Εργασίας, όπου, με την παρουσία των επιστημονικών εταιρειών που άπτονται του σακχαρώδη διαβήτη, επιτύχαμε την αναδιαμόρφωση όπως έπρεπε και επιθυμούσαμε να γίνει, μετά από την 94 σελίδων εισήγηση της ομοσπονδίας μας.
Έναν χρόνο και οχτώ μήνες μετά, ακόμη περιμένουμε το ΦΕΚ…
ΕΡ_Τι μέρος του πληθυσμού επηρεάζει σήμερα η νόσος στη χώρα μας;
ΑΠ_Η ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ ήταν ο πρώτος φορέας που απευθύνθηκε στην αρμόδια αρχή, την Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση Κοινωνικής Ασφάλισης (ΗΔΙΚΑ), και ζήτησε, σύμφωνα με τους κωδικούς ICD10 της συνταγογράφησης με μοναδικό αριθμό ΑΜΚΑ, τους ανθρώπους που πάσχουν από διαβήτη στη χώρα και συνταγογραφούν αντιδιαβητικά δισκία και ινσουλίνη.
Στις 31 Μαΐου 2016, λάβαμε απάντηση από την ΗΔΙΚΑ όπου παρετίθεντο οι κατηγορίες ICD10, που αφορούν τον σακχαρώδη διαβήτη. Στον ίδιο πίνακα υπήρχε πεδίο με τίτλο «Αριθμός Ασθενών», το οποίο αναφερόταν σε μοναδικό αριθμό ασθενών, για τους οποίους είχε εκδοθεί τουλάχιστον μία συνταγή με τη συγκεκριμένη ICD10 διάγνωση, από την αρχή της λειτουργίας του συστήματος της Ηλεκτρονικής Συνταγογράφησης. Αφού λάβαμε αυτήν την επιστολή από την ΗΔΙΚΑ, θεωρήσαμε καλό να τη δημοσιεύσουμε, διότι με βάση αυτήν την επιστολή οι άνθρωποι που έπασχαν από σακχαρώδη διαβήτη, μέχρι τότε, ήταν 1.258.911.
Τον Οκτώβριο του 2016, δημοσιεύεται μελέτη Ελλήνων επιστημόνων σε διεθνές επιστημονικό περιοδικό, η οποία αναφέρει πως οι άνθρωποι με σακχαρώδη διαβήτη στη χώρα μας φτάνουν τις 720.000. Ως πηγή δεδομένων χρησιμοποιήθηκε ο αριθμός ατόμων που πάσχουν από διαβήτη που δόθηκε από τη Διεύθυνση Φαρμάκου του ΕΟΠΥΥ.
Στις 11 Ιανουαρίου 2017, η ΗΔΙΚΑ μάς στέλνει επιστολή όπου αναφέρει πως η ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ ζήτησε «να της αποστείλουν στοιχεία για τον αριθμό των πασχόντων από σακχαρώδη διαβήτη στην Ελλάδα αναλυτικά ανά κωδικό ICD10 και όχι συνολικά». Επιπλέον, αναφέρει ότι με την αρχική επιστολή μάς έδωσε «αριθμό μοναδικών ασθενών ανά κωδικό ICD10», επισημαίνοντας ότι αποστέλλει για κάθε κωδικό ICD10 τον αριθμό μοναδικών ασθενών για τους οποίους έχει εκδοθεί τουλάχιστον μία συνταγή με τη συγκεκριμένη διάγνωση. Εάν, λοιπόν, ένας ασθενής έχει συνταγογραφηθεί σε μία συνταγή με έναν κωδικό ICD10 και σε άλλη συνταγή με άλλο κωδικό ICD10, τότε το σύστημα τον έχει καταγράψει δύο φορές, μία σε κάθε κωδικό. Σύμφωνα, λοιπόν, με την ΗΔΙΚΑ σε καμία περίπτωση δεν έπρεπε εμείς να αθροίσουμε τον αριθμό των ατόμων με διαβήτη κάθε διάγνωσης και να δημιουργήσουμε συγκεντρωτικά στοιχεία για κάθε μορφή σακχαρώδη διαβήτη ξεχωριστά ή συνολικά για την πάθηση.
Η πρώτη απορία που μας δημιουργήθηκε ήταν πώς είναι δυνατόν, από τη στιγμή που ο αριθμός ΑΜΚΑ είναι μοναδικός, κάθε φορά ο γιατρός να κατηγοριοποιεί το άτομο με σακχαρώδη διαβήτη σε διαφορετικό κωδικό ICD10. Κατόπιν, η ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ εξέδωσε νέο δελτίο τύπου και, ταυτόχρονα, στις 25 Ιανουαρίου 2017 έστειλε εκ νέου επιστολή στην ΗΔΙΚΑ με θέμα «Αριθμός πασχόντων από σακχαρώδη διαβήτη στην Ελλάδα» ζητώντας τον ακριβή αριθμό.
Η απάντηση δεν άργησε να έρθει. Στις 17 Φεβρουαρίου, λάβαμε την τελευταία επιστολή της ΗΔΙΚΑ, όπου, ξαφνικά, τα νούμερα των ανθρώπων που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη στη χώρα, όχι ανά κωδικό ICD10, αλλά με μεθοδολογία άγνωστη, εμφανίζονται πανομοιότυπα με εκείνα που δόθηκαν από τη Διεύθυνση Φαρμάκου του ΕΟΠΥΥ! Δηλαδή 721.146. Ο αριθμός αυτός αναφέρεται, σύμφωνα με την ΗΔΙΚΑ, στο σύνολο των μοναδικών ασθενών που είναι ενταγμένοι σε καθένα από τα θεραπευτικά πρωτόκολλα. Επισημαινόταν, ταυτόχρονα, πως «οι μοναδικοί ασθενείς για τους οποίους έχει καταχωρηθεί τουλάχιστον μία συνταγή με κάποια από τις διαγνώσεις σύμφωνα με τους κωδικούς ICD10 είναι 1.010.621 άτομα».
Τέλος, διευκρινιζόταν πως «το γεγονός πως έχει καταχωρηθεί τουλάχιστον μία συνταγή σε κάποιον από τους κωδικούς ICD10 πιθανόν δεν σημαίνει ότι ο ασθενής πάσχει από σακχαρώδη διαβήτη και ότι θα πρέπει να προσμετρηθεί στους ασθενείς που πάσχουν από διαβήτη».
Αντιλαμβανόμαστε, λοιπόν, όλοι πλέον πως μπορεί κάποιος να μην έχει σακχαρώδη διαβήτη, αλλά ο γιατρός του να τον κατηγοριοποιεί σε κάποιο κωδικό ICD10 που αφορά τον διαβήτη. Τα συμπεράσματα δικά σας…
Θέλω να επισημάνω ότι, κατά καιρούς, σε συνεντεύξεις Τύπου έθεσα σχετικά ερωτήματα για τα οποία δεν πήρα, και δεν πρόκειται να πάρω, απαντήσεις. Παρά ταύτα, θα τα θέσω ξανά:
ΕΡ_Γιατί οι επιστήμονες μιλούν για παγκόσμια επιδημία τα επόμενα 20-30 χρόνια; Τι έχει αλλάξει σε σχέση με το παρελθόν;
ΑΠ_Η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα χαρακτηρίζει τον σακχαρώδη διαβήτη ως «επιδημία του αιώνα». Τα ποσοστά αύξησης είναι τρομακτικά. Υπολογίζεται ότι σε όλο τον κόσμο σήμερα περισσότεροι από 550.000.000 άνθρωποι πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη, νούμερο που αναμέναμε το έτος 2020. Νεότερες μελέτες εκτιμούν πως ο πληθυσμός των διαβητικών το 2030 θα ξεπερνά τα 620.000.000. Αξίζει να τονίσουμε πως, σύμφωνα με την Παγκόσμια Ομοσπονδία διαβήτη (IDF), για όλους αυτούς τους διαγνωσμένους με διαβήτη παγκοσμίως, υπάρχει ένα επιπλέον ποσοστό 50% ανθρώπων που πάσχουν, αλλά δεν το γνωρίζουν!
Από τον συνολικό αριθμό πασχόντων, το 85 με 90% αφορά άτομα που πάσχουν από διαβήτη τύπου 2, ενώ το 7 με 12% αφορά άτομα που πάσχουν από διαβήτη τύπου 1. Ένα μικρό ποσοστό, περίπου 3%, παγκοσμίως, σύμφωνα με την IDF, πάσχει από τις δύο υποκατηγορίες του διαβήτη τύπου 1, τον διαβήτη τύπου Lanta και τον διαβήτη τύπου MODY.
Για τη ραγδαία αυτή αύξηση του πληθυσμού που πάσχει από διαβήτη οι ειδικοί ενοχοποιούν την κακή διατροφή, την έλλειψη άσκησης από την καθημερινότητά μας, την περιβαλλοντική αλλαγή εξαιτίας των πυρηνικών, τις ασθένειες των ζώων, τα οποία τελικά καταλήγουν ως γεύμα στο τραπέζι μας.
Πηγή: Ph.B
Διαπιστευμένη δημοσιογράφος στο Υπουργείο Υγείας. Διπλωματούχος Διεθνών & Ευρωπαϊκών Σπουδών. Τακτικό μέλος της ΕΣΗΕΑ και του ΟΕΕ.
Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *
Δ
