Δ. Γιαννακόπουλος: Αναγκαίοι οι τρεις κλειστοί προϋπολογισμοί στη φαρμακευτική δαπάνη

Η κυβερνητική πρόταση για κλειστούς προϋπολογισμούς ανά θεραπευτική κατηγορία στερείται επιστημονικής τεκμηρίωσης.

του Δημήτρη Π. Γιαννακόπουλου, Διευθύνοντα Συμβούλου & Αναπληρωτή Προέδρου ΔΣ, ΒΙΑΝΕΞ ΑΕ

Χρόνιο πρόβλημα, με αστάθμητο παράγοντα το clawback, έχει καταστεί η ανεπαρκής δημόσια φαρμακευτική δαπάνη. Ειδικά στο τρέχον έτος, έχει γίνει ξεκάθαρο ότι οι κυβερνητικές επιλογές στην πολιτική φαρμάκου δεν μπορούν να συγκρατήσουν τις τεράστιες υπερβάσεις που γεννούν οι ανάγκες φαρμακευτικής περίθαλψης των πολιτών.

Με βάση τα μέχρι στιγμής δεδομένα, όλα δείχνουν ότι οι υποχρεωτικές εκπτώσεις και επιστροφές, rebate και clawback, θα «κλείσουν» για το 2018 κοντά στο 1,4 δισ. ευρώ, δημιουργώντας μια πρωτοφανή κατάσταση ασφυξίας στις φαρμακευτικές επιχειρήσεις και κυρίως στην εγχώρια παραγωγή, που επωμίζεται δυσανάλογα βάρη, λόγω του άδικου επιμερισμού των επιβαρύνσεων.

Η ενδεδειγμένη λύση του προβλήματος είναι προφανώς η αύξηση της φαρμακευτικής δαπάνης κατά τουλάχιστον 500 εκατ. ευρώ για το νοσοκομειακό και το εξωνοσοκομειακό φάρμακο.

Όπως φαίνεται όμως, η μεταμνημονιακή επιτήρηση δεν επιτρέπει «θαύματα». Η εξωνοσοκομειακή δαπάνη του 1,945 δισ. ευρώ θα μείνει «παγωμένη» και για το μεταμνημονιακό 2019, με μια οριακή αύξηση της τάξεως των 45 εκατ. ευρώ στα νοσοκομεία.

Συνολικά, η δημόσια δαπάνη υγείας, σύμφωνα με δηλώσεις του υπουργού Υγείας, Ανδρέα Ξανθού, αναμένεται να προσεγγίσει το 6% του ΑΕΠ σε ορίζοντα τετραετίας…

Έχοντας, λοιπόν, ως δεδομένο το ότι έχουμε μπροστά μας άλλα τέσσερα χρόνια clawback, θα πρέπει η Πολιτεία να προχωρήσει σε άμεσες, δραστικές παρεμβάσεις στο επίπεδο της κατανομής των υπερβάσεων.

Προς αυτήν την κατεύθυνση έχουν ήδη κατατεθεί προτάσεις. Η κυβερνητική πρόταση, ωστόσο, για κλειστούς προϋπολογισμούς ανά θεραπευτική κατηγορία στερείται επιστημονικής τεκμηρίωσης, καθώς η χώρα μας δεν διαθέτει συγκεκριμένα επιδημιολογικά δεδομένα. Επίσης, δεν είναι μεθοδολογικά ορθή η εισαγωγή παραδειγμάτων άλλων χωρών, όπως της Δανίας ή της Νορβηγίας, γιατί θα προκύψουν νέες στρεβλώσεις και το clawback θα εκτιναχθεί σε πολλές κατηγορίες δραστικών ουσιών, με καταστροφικά αποτελέσματα.

Μελετώντας την εξέλιξη της φαρμακευτικής δαπάνης των τελευταίων χρόνων, μπορεί να δει κανείς ότι λίγο-πολύ η αγορά των ιδιωτικών φαρμακείων δεν έχει σημαντικές διαφοροποιήσεις. Η μεγάλη αύξηση προκύπτει κυρίως από τα νέα Φάρμακα Υψηλού Κόστους του ν. 3816, τα οποία διακινούνται από τα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ. Η αύξηση αυτή, η οποία ξεπερνά τα 500 εκατ. ευρώ το διάστημα 2014-2016, συμπαρασύρει την υπέρβαση της δαπάνης, και το clawback αδίκως κατανέμεται σε όλη την αγορά.

Ένας δικαιότερος επιμερισμός μπορεί να επιτευχθεί με την κατανομή του 1,945 δισ. ευρώ σε τρεις κλειστούς προϋπολογισμούς: μία κατηγορία για τα Φάρμακα Υψηλού Κόστους του ν. 3816, μία για την εντός προστασίας αγορά (on-patent) και μία για τα off-patent και τα γενόσημα μαζί. Το ποσοστό της φαρμακευτικής δαπάνης που θα καλύψει κάθε κατηγορία μπορεί να προσδιοριστεί με βάση τα στοιχεία των προηγούμενων ετών που έχει στη διάθεσή του ο ΕΟΠΥΥ και να επιτευχθεί έτσι ένα νέο σημείο ισορροπίας.

Επίσης, ο καταμερισμός αυτός μπορεί να δώσει προβάδισμα στην εγχώρια παραγωγή προστιθέμενης αξίας και ταυτόχρονα να δημιουργήσει χώρο για τις νέες, καινοτόμες θεραπείες.

Πηγή: Ph.B