Στο πλαίσιο του τρίτου Στρογγυλού Τραπεζιού κατά τις εργασίες του 10ου Pharma & Health Conference αναπτύχθηκε το θέμα «Οργάνωση, διοίκηση και χρηματοδότηση του ΕΣΥ» όπου και αναδείχθηκαν τα τρωτά σημεία του ΕΣΥ, καλές πρακτικές αλλά και προτάσεις «νοικοκυρέματος».
Τα κακώς κείμενα στην ελληνική πραγματικότητα όπως γραφειοκρατικές και νομοθετικές αγκυλώσεις περιέγραψε ο Αναπληρωτής Καθηγητής Πολιτικής Υγείας, Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, Κυριάκος Σουλιώτης. Μεταξύ πολλών ενδιαφερόντων στοιχείων, ο κ. Σουλιώτης ανέφερε ότι είναι λανθασμένος ο ίδιος οριζόντιος τρόπος χρηματοδότησης ιδιωτικών σχημάτων και του ΕΟΠΥΥ, που καταλήγει σε βάρος του δεύτερου.
Καλές πρακτικές αναδείχθηκαν παράλληλα κατά τη διάρκεια της συζήτησης, με τον δημοσιογράφο –συντονιστή του πάνελ, Αιμίλιου Νεγκή να απαριθμεί παραδείγματα όπως του Ωνάσειου και του Γ.Ν. Παπαγεωργίου.
Την αναγκαιότητα ενός καινούργιου σχήματος στην διοίκηση του Συστήματος Υγείας τόνισε ο Καθηγητής Διοίκησης και Οργάνωσης Υπηρεσιών Υγείας, Τμήμα Κοινωνικής Διοίκησης, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, Νίκος Πολύζος. Ιδανική συνταγή αποτελεί η αξιολόγηση που « πρέπει να γίνεται μήνα με μήνα» να υπάρχει ανταγωνισμό για το ποιος θα έχει τα καλύτερα λειτουργικά και οικονομικά στοιχεία. Σύμφωνα με τον κ.Πολύζο η χώρα μας χρειάζεται 80 νοσοκομεία με 400 κλίνες και όχι περισσότερα με 50 κλίνες το καθένα για να καλύψει τις 30χιλιάδες κλίνες που χρειάζονται στον δημόσιο τομέα.
Ένα ενδιαφέρον παράδειγμα τακτοποίησης των ζητημάτων της Υγείας έφερε ο Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρεία Διοίκησης Υπηρεσιών Υγείας και Αντιπρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας ACCURATE Health Auditing & Consulting Θανάσης Παπαμίχος αναφερόμενος σε μια προσπάθεια ελέγχου δαπανών για νοσηλεία, για λογαριασμό ασφαλιστικών φορέων που είχε αρχίσει και στη χώρα μας στο Δημόσιο Τομέα. Η προσπάθεια αυτή διακόπηκε χωρίς λόγο, όπως επεσήμανε. Στο μεταξύ, διαπιστώθηκε σε ένα αναδρομικό έλεγχο (εξέταση εγγράφων) ότι ποσοστό 12-13% ήταν προβληματικές περιπτώσεις ( π.χ. μη αναγκαίες επεμβάσεις κ.ά.). Σε άλλο πιλοτικό έλεγχο το ποσοστό τέτοιων περιπτώσεων αυξανόταν και τα χρήματα που έφεραν πίσω ήταν της τάξεως των 2,5 εκ ευρώ.
Αναφερόμενος στο εγχείρημα του ελέγχου νοσηλίων ο κ. Παπαμίχος εξήγησε ότι η εν λόγω μέθοδος διασφαλίζει ποιότητα για τον ασθενή και οφέλη για τον ασφαλιστικό φορέα, δηλαδή τεράστια περιστολή δαπανών αλλά και σωστή παροχή υπηρεσιών υγείας.
Σχολιάζοντας την αναδιοργάνωση στο χώρο της υγείας και πως αυτή μεταφράζεται για τον ασθενή, ο Πρόεδρος Δ.Σ., Σύλλογος Ασθενών Ήπατος Ελλάδος «Προμηθέα», Γιώργος Καλαμίτσης καυτηρίασε τις παθογένειες στο Σύστημα Υγείας καθώς και την μη συμμετοχή των ασθενών στην λήψη αποφάσεων. Μεταξύ άλλων σχολίασε τη τάση κομματικοποίησης της όποιας υγιούς θέσης –πρότασης για την βελτίωση στην Υγεία, αλλά και τις σφοδρές αντιδράσεις λόγω συμφερόντων σε όποια απόπειρα αλλαγής.
Σε ότι αφορά το θεσμικό πλαίσιο αλλά και τις πραγματικές συνθήκες διαχείρισης μιας νοσοκομειακής μονάδας ο Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρεία Διοίκησης Υπηρεσιών Υγείας και Αντιπρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας ACCURATE Health Auditing & Consulting, Θανάσης Παπαμίχος, επεσήμανε ότι δεν μπορούμε να μιλάμε για management των ελληνικών νοσοκομείων όταν ο manager δεν μπορεί να ελέξει ανθρώπους και πόρους. Οι δυσκολίες είναι μεγάλες καθώς τα προβλήματα δεν μπορούν να επιλυθούν στο σωστό χρονικό διάστημα, οι εργασιακές σχέσεις αποτελούν τροχοπέδη, ενώ δεν προβλέπεται η κατάλληλη ομάδα για να υποστηρίξει το διευθυντή επομένως το σημερινό μοντέλο δεν μπορεί και να αποδώσει.
Από την πλευρά του, ο Executive Commercial Director, AFFIDEA, Αθανάσιος Λοπατατζίδης διαβεβαίωσε ότι «Η Ελλάδα έχει εξαιρετικού επιπέδου στελέχη τόσο στο Δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα», αλλά υστερεί σοβαρού στρατηγικού σχεδίου σε ότι αφορά τη διοίκηση των νοσοκομείων, καταγράφοντας στα τρωτά σημεία την έλλειψη οργάνωσης, πρόληψης, χρηματοδότησης και αξιολόγησης, «λείπει μια αρχή, μέση και τέλος» συμπλήρωσε χαρακτηριστικά.
Σημαντική παράμετρος για την σύμπραξη για παράδειγμα ιδιωτικού και δημόσιου φορέα, σύμφωνα με τον κ. Λοπατατζίδη, είναι η έλλειψη πολιτικής σταθερότητας, δηλαδή παρατηρείται μια αλλαγή στρατηγικής της εκάστοτε κυβέρνησης που δεν εμπνέει εμπιστοσύνη στους ιδιωτικούς φορείς για να επενδύσουν σε από κοινού έργα.
Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *
Δ
