“Ανέπνευσε ελεύθερα Μαρία”… Ένα συγκλονιστικό αντίο

της Ιωάννας Αλυσανδράτου, προέδρου του Συλλόγου Πνευμονικής Υπέρτασης Ελλάδας

Ι. Αλυσανδράτου

Το τελευταίο ΑΝΤΙΟ για ένα σπουδαίο και γενναίο παιδί την Μαρίας μας, που πάλεψε με σθένος 17 χρόνια με την Πνευμονική Υπέρταση, ” 6 μήνες μου είπανε Ιωάννα μου, με βλέπεις, είμαι ακόμα εδώ, δεν θα τους περάσει ” μέχρι και την τελευταία της στιγμή… παλικαρίσια ταξίδεψε 6 μέρες πήγαινε-έλα με το ασθενοφόρο στη Βιέννη για την τελευταία της ελπίδα, την μεταμόσχευση…. αλλά τέτοιους καιρούς που να προλάβεις απο την Ελλαδίτσα να βιώσεις το όνειρο της δεύτερης ευκαιρίας;;; Γυρίζοντας δε η απεργία των πλοίων δεν της επέτρεψε να γυρίσει στο σπίτι της και χθες μέσα στο ασθενοφόρο έψαχναν να της βρούν νοσοκομείο να την φιλοξενήσει για αυτες τις μέρες….αφού καταφέραμε να την βάλουμε σε δωμάτιο μόνη της στη μία τα ξημερώματα, την ξάπλωσα στο κρεββάτι, τη σκέπασα, τη φίλησα για καληνύχτα και εκείνη με όση δύναμη της επέτρεπε ο 60 κορεσμός της μου είπε ” το ξέρεις ότι σε αγαπώ ε; να προσέχεις μικρή ” Λίγο πριν, την ώρα που έφτιαχνε το φάρμακο της, μου είχε πει ” είμαι πολύ κουρασμένη Ιωάννα μου, πέρασα και εγώ χρονια όρθια με Πνευμονική Υπέρταση και ξέρω τι έχω τώρα… εάν δεν γίνει κάτι να μεταμοσχευθώ άμεσα δεν θα αντέξω τους τρεις μήνες ” . Τη Μαρία τη βρήκαν οι νοσοκόμες ξαπλωμένη όπως την άφησα το πρωί, σα να κοιμάται… μας είπαν στο ύπνο της έπαθε ανακοπή η απο την έλλειψη οξυγόνου …. δεν ξέρω τι ώρα έφυγε …. δεν ξέρω γιατί έφυγα απο δίπλα της χθες το βράδυ …. δεν ξέρω γιατί δεν αναγνώρισα τα σημάδια …. δεν ξέρω γιατί μας αφήνεται και πεθαίνουμε…. ένας ένας χανόμαστε σαν τιμωρημένοι, γιατί μας έτυχε να νοσήσουμε από το σπάνιο νόσημα της Πνευμονικής Υπέρτασης, που δεν ξέρετε καν τι είναι !!!! Η Μαρία ήταν κοντά στα 40 και θα ήθελε όλοι να ξέρετε ότι στην Ελλάδα, όλοι εμείς ζούμε και επιβιώνουμε με μια ασθένεια απο την δική μας πίστη και θέληση….. Η Μαρία αναμένει την λήξη της απεργίας για να επιστρέψει στην τελευταία της κατοικία στην γενέτειρα της, την Κρήτη …. Κουράγιο ψυχή μου και φτάσαμε …. Καληνύχτα Μαράκι …. να προσέχεις …. σ´ αγαπώ για πάντα …