Ανησυχητική έρευνα για την έλλειψη σωματικής άσκησης

Ένας στους τέσσερις ανθρώπους παγκοσμίως δεν ασκείται όσο πρέπει! Αυτό έδειξε νέα έκθεση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και οι ειδικοί προειδοποιούν για τους μεγάλους κινδύνους στη δημόσια υγεία.

Η έκθεση φέρει τον τίτλο The Lancet Global Health και δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό The Lancet. Οι συντάκτες της εξέτασαν τα στοιχεία που υποβλήθηκαν από 358 πληθυσμιακές έρευνες σε 168 χώρες, που αφορούσαν 1.9 εκατ. ανθρώπους.

Οι ερευνητές προειδοποιούν ότι ο στόχος που είχε τεθεί για μείωση της αδράνειας κατά 10% έως το έτος 2025 έχει χαθεί οριστικά! Ακόμη, καλούν τις κυβερνήσεις να παρέχουν και να διατηρούν υποδομές που προάγουν το μαζικό αθλητισμό, αυξάνουν το βάδισμα και το ποδήλατο για μεταφορές.

Τα βασικά συμπεράσματα ήταν λίγο πολύ αναμενόμενα:

• Λιγότερο δραστήριες ήταν οι χώρες υψηλού εισοδήματος. Το ποσοστό των ανενεργών ανθρώπων αυξήθηκε από 32% το 2001 σε 37% το 2016, ενώ στις χώρες χαμηλού εισοδήματος παρέμεινε σταθερό στο 16%.

Ανενεργοί χαρακτηρίστηκαν όσοι είχαν λιγότερο από 150 λεπτά μέτριας άσκησης ή 75 λεπτά έντονης, εβδομαδιαίως. Οι χώρες που οδήγησαν την ανοδική τάση ήταν κυρίως η Γερμανία, η Νέα Ζηλανδία και ΗΠΑ.

• Μεγαλύτερη αδράνεια δείχνουν οι γυναίκες, με εξαίρεση δύο περιοχές της Ασίας. Οι ερευνητές αναφέρουν ότι αυτό μπορεί να οφείλεται σε ένα συνδυασμό παραγόντων, όπως η φροντίδα των παιδιών, αλλά και πολιτισμικές και θρησκευτικές διαφορές, που καθιστούν δύσκολη τη σωματική άσκηση στις γυναίκες.

Οι χώρες με τα υψηλότερα ποσοστά αδράνειας ήταν: Κουβέιτ 67%, Σαουδική Αραβία 53% και Ιράκ 52%, ενώ με τη λιγότερη: Ουγκάντα ​​και Μοζαμβίκη με μόλις 6%.

Η Regina Guthold, κύριος συγγραφέας της μελέτης από τον ΠΟΥ, δήλωσε: “Σε αντίθεση με άλλους σημαντικούς κινδύνους για την υγεία, τα επίπεδα ανεπαρκούς σωματικής άσκησης δεν μειώνονται κατά μέσο όρο παγκοσμίως. Οι περιφέρειες με αυξανόμενα επίπεδα ανεπαρκούς σωματικής δραστηριότητας αποτελούν μείζονα ανησυχία για τη δημόσια υγεία και την πρόληψη και τον έλεγχο των μη μεταδοτικών ασθενειών. Η αντιμετώπιση των ανισοτήτων μεταξύ ανδρών και γυναικών θα είναι κρίσιμη για την επίτευξη παγκόσμιων στόχων δραστηριότητας και θα απαιτήσει παρεμβάσεις για την προώθηση και βελτίωση της πρόσβασης των γυναικών σε ευκαιρίες άσκησης που είναι ασφαλείς, προσιτές και πολιτιστικά αποδεκτές”.