Αντιδιαβητικό φάρμακο για τη νόσο Αλτζχάιμερ!

Ένα φάρμακο, που αναπτύχθηκε για το διαβήτη, μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε ασθενείς με νόσο Αλτζχάιμερ, καθώς ερευνητές βρήκαν ότι το φάρμακο μπορεί να αναστρέψει την απώλεια μνήμης, χάρη σε έναν τριπλό μηχανισμό δράσης!

Ο διαβήτης τύπου 2 είναι από μόνος του ένας σημαντικός παράγοντας κινδύνου για την νόσο Αλτζχάιμερ και εμπλέκεται στην εξέλιξη της ασθένειας. Η ύπαρξη σακχαρώδη διαβήτη (τύπου 1 ή 2), διπλασιάζει τις πιθανότητες εμφάνισης άνοιας σε όλες τις ηλικίες, ακόμα και σε νέους ενήλικες.

Η νέα έρευνα δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Brain Research (https://goo.gl/RGrZEu) και αφορά δοκιμές ενός αντιδιαβητικού φαρμάκου σε ποντίκια. Τα αποτελέσματα είναι τόσο θετικά, που γεννούν σοβαρές ελπίδες για σημαντική βελτίωση στη θεραπεία της νόσου Αλτζχάιμερ.

Η νόσος είναι η πιο συχνή μορφή άνοιας και ο αριθμός των ασθενών αυξάνεται τόσο ραγδαία, που αναμένεται να φθάσει τα 65,7 εκατ. ανθρώπους έως το 2030 από περίπου 44 εκατ. που είναι σήμερα. Μάλιστα, το 2050, εκτιμάται ότι ο αριθμός των ασθενών θα ξεπεράσει τα 115 εκατ. άτομα!

Σύμφωνα με το Δρ. Doug Brown, Διευθυντή έρευνας και ανάπτυξης της βρετανικής εταιρείας για τη νόσο, «χωρίς νέα θεραπεία εδώ και 15 χρόνια, χρειαζόμαστε να βρούμε νέους τρόπους για να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα. Είναι αναγκαίο να διερευνήσουμε αν φάρμακα που έχουν αναπτυχθεί για άλλα νοσήματα, είναι δυνατόν να έχουν δράση έναντι της νόσου Αλτζχάιμερ ή άλλων μορφών άνοιας. Αυτή η προσέγγιση είναι δυνατόν να επιταχύνει τις διαδικασίες ανεύρεσης νέων θεραπειών».

Το συγκεκριμένο αντιδιαβητικό φάρμακο έχει τριπλό μηχανισμό δράσης, καθώς είναι τριπλός αγωνιστής 3 αυξητικών παραγόντων: GLP-1, GIP και Glucagon. Οι GLP-1 (Glucagon-Like Peptide-1) και GIP (Gastric Inhibitory Polypeptide) είναι δύο πεπτίδια, που ονομάζονται ινκτρετίνες. Εκκρίνονται από το έντερο και σχετίζονται άμεσα με μεταβολισμό της γλυκόζης.

Από την άλλη, η Glucagon (γλουκαγόνη) είναι μαζί με την ινσουλίνη, οι δύο βασικές ορμόνες, που είναι υπεύθυνες για την ομοιοστασία της γλυκόζης. Η ισορροπία μεταξύ ινσουλίνης και γλυκαγόνης προσδιορίζει κάθε στιγμή το γλυκαιμικό προφίλ του οργανισμού.

Αν και το φάρμακο έχει δοκιμαστεί μόνο σε ποντίκια, τα θετικά δεδομένα από τη χρήση ενός άλλου φαρμάκου (λιραγλουτίδη) σε ασθενείς με Αλτζχάιμερ, δείχνουν ότι αξίζει ο κόπος να διερευνηθεί περισσότερο.

Το βασικό ερώτημα, που θα κληθούν να απαντήσει περαιτέρω έρευνα είναι: Η λήψη τέτοιων αντιδιαβητικών φαρμάκων από υγιή άτομα είναι δυνατόν να προλάβει τη νόσο Αλτζχάιμερ; Ίσως χρειαστεί μία δεκαετία για να απαντηθεί…