Αντιστέκεται στους κλειστούς προϋπολογισμούς η φαρμακοβιομηχανία. Επιμένει το Υπουργείο

Τους λόγους που καθιστούν αναποτελεσματική την περαιτέρω κατάτμηση της φαρμακευτικής δαπάνης, τόσο επί της αρχής όσο και επί της μεθοδολογίας, περιγράφουν με επιστολή τους στην Επιτροπή Παρακολούθησης Φαρµακευτικής ∆απάνης, όπου συζητήθηκε εκ νέου το θέμα την περασμένη Παρασκευή, οι τρεις φορείς εκπροσώπησης των φαρμακευτικών εταιριών.

Εκφράζοντας την αντίθεση τους ΣΦΕΕ, PIF και ΠΕΦ ζητούν ο επαναπροσδιορισµός της δηµόσιας φαρµακευτικής δαπάνης να γίνει επί των πραγµατικών αναγκών του πληθυσµού. Με αυτόν τον τρόπο εκτιμάται ότι θα μπορεί να διασφαλιστεί η επαρκής χρηµατοδότηση και άρα η πρόσβαση των Ελλήνων ασθενών στα φάρµακα, καθώς και ο εξορθολογισµός του δηµόσιου συστήµατος Υγείας και η βιωσιµότητα του φαρµακευτικού κλάδου.

Επί της αρχής:

• Οποιαδήποτε κατάτµηση του υπάρχοντος κλειστού προϋπολογισµού δεν αποτελεί µέτρο µείωσης του clawback, αλλά αναδιανοµής του µε αδιαφανή µάλιστα τρόπο, και θα οδηγήσει σε ακρότητες. Πιο συγκεκριµένα, η σηµαντική αύξηση του clawback σε ορισµένες κατηγορίες θα έχει ως αποτέλεσµα την απόσυρση φαρµάκων µε αρνητικές επιπτώσεις στην πρόσβαση των ασθενών. Πολλώ δε µάλλον, όταν ξεκινάµε αυτή τη στιγµή από µέσο clawback 20%, το οποίο έχει µεγάλες πιθανότητες να γίνει 25% εντός του 2018 (µε βάση τις τρέχουσες τάσεις).
• Η επιβολή κλειστού προϋπολογισµού σε καµία περίπτωση δεν σχετίζεται µε τη συγκράτηση ή τον εξορθολογισµό της δαπάνης, ενώ η κατάτµηση του µε τον οποιοδήποτε τρόπο δεν συµβάλλει στη δικαιότερη κατανοµή του clawback. Η οριοθέτηση κλειστών προϋπολογισµών δεν θα έχει καµία απολύτως επίδραση στις συνταγογραφικές συνήθειες/νοοτροπίες και δεν αντιµετωπίζει το θέµα της ζήτησης.
• Η κατάτµηση του υπάρχοντος ανεπαρκούς κλειστού προϋπολογισµού σε επιµέρους προϋπολογισµούς δεν συναντάται σε καµία χώρα της Ευρώπης και δεν τεκµηριώνεται εν απουσία επιστηµονικού πλαισίου καταγραφής των αναγκών του πληθυσµού.
• Οι πολιτικές πρέπει να προσανατολίζονται στο πως θα εξαλείψουν το clawback ή θα το µειώσουν, και όχι στο πως θα το ανακατανείµουν.

Επί της προτεινόµενης µεθοδολογίας:

• Οι κλειστοί προϋπολογισµοί σε επίπεδο ATC4 δεν εφαρµόζονται σε καµία χώρα της Ευρώπης, πιθανώς και του κόσµου.
• Η σύγκριση µε άλλες χώρες είναι τελείως άστοχη, διότι µεταξύ άλλων έχουν εντελώς διαφορετικά δοµηµένο σύστηµα υγείας, διαφορετικό επιδηµιολογικό προφίλ, διαφορετικές συνταγογραφικές συνήθειες ή θεραπευτικές τάσεις.
• Η παρέµβαση στα ATC4 βάσει ∆ανίας και Νορβηγίας είναι παντελώς υποκειµενική, αυθαίρετη και δεν έχει καµία τεκµηρίωση.
• ∆εν λαµβάνεται υπόψη το σύνολο µιας νόσου, δεδοµένου πως σε πολλά νοσήµατα χρησιµοποιούνται περισσότερα του ενός ATC4. Αντίθετα, σε αρκετές άλλες περιπτώσεις χρησιµοποιείται το ίδιο ATC4 σε πολλές νόσους.
• Σύµφωνα µε τον ΠΟΥ, ο σκοπός της ATC κατηγοριοποίησης είναι η ενδεικτική χρήση φαρµάκων σε DDD µε σκοπό την ορθολογική κατανάλωση, ενώ η υιοθέτηση της ATC κατηγοριοποίησης για οποιανδήποτε άλλο λόγο είναι εσφαλµένη.

Στον αντίποδα, αυτό που χρειάζεται είναι, σύμφωνα με τις εταιρίες του κλάδου, η υιοθέτηση  µέτρων, όπως η ανάπτυξη Μητρώου Ασθενειών, η πλήρης εφαρµογή θεραπευτικών πρωτοκόλλων και η παραµετροποίηση της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης. Επιπλέον, κρίνεται απαραίτητη και η πιο γενικευµένη δραστηριοποίηση της Επιτροπής ∆ιαπραγµάτευσης.