Απολύθηκε όταν έγινε γνωστό ότι είναι οροθετικός

Εν μία νυκτί απολύθηκε υποδειγματικός υπάλληλος μίας εκ των μεγαλύτερων ιδιωτικών εταιρειών στην Ελλάδα, ο οποίος αφού ασθένησε και έκανε εξετάσεις, έμαθε ότι είναι οροθετικός και ζήτησε αναρρωτική άδεια. Σε κλίμα καλής πίστης, ο εργαζόμενος – που πρόσφατα είχε προαχθεί στη θέση του προϊσταμένου στο τμήμα του – γνωστοποίησε στην εταιρεία που δούλευε επί μία 10ετία, το λόγο της αιτούμενης αδείας.

Όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων, δυστυχώς η «εταιρική κουλτούρα» δεν ήταν και τόσο… open minded, με αποτέλεσμα να του κοινοποιηθεί η απόλυσή του από το τμήμα προσωπικού, χωρίς στην αιτιολογία να γίνεται λόγος για αδυναμία εκτέλεσης των καθηκόντων του. Δεν θα μπορούσε, άλλωστε, αφού σύμφωνα με το ρεπορτάζ, από την άσκηση των καθηκόντων του απολυμένου, αλλά και λόγω της φύσης της εργασίας του, δεν προέκυπτε κάποια πιθανότητα μετάδοσης του ιού HIV.

«Η καταγγελία της σύμβασής του, στο μέτρο που βασίσθηκε αποκλειστικά και μόνο στο φόβο για ενδεχόμενη μετάδοση του ιού ή για αδυναμία εκτέλεσης των καθηκόντων του λόγω της οροθετικότητας, συνιστά καταχρηστική άσκηση του δικαιώματος του εργοδότη και αποτελεί αδικαιολόγητο στιγματισμό και διάκριση που απαγορεύεται από το ελληνικό Σύνταγμα και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου» τονίζει ο Σύλλογος Οροθετικών Ελλάδος «Θετική Φωνή».

Ο απολυμένος οροθετικός – που προφανώς και δεν περίμενε ποτέ να απολυθεί για έναν τέτοιο λόγο – ειδικά μάλιστα αφού ήταν ειλικρινής για την κατάστασή του απέναντι στους εργοδότες του – κινείται πλέον δικαστικά για να υπερασπιστεί τα δικαιώματά του. Το περιστατικό συνέβη το 2013 και τον περασμένο Μάρτιο, με την ενεργή συμπαράσταση του Συλλόγου Οροθετικών Ελλάδος «Θετική Φωνή» που ανέλαβε τη νομική συμπαράσταση του ενάγοντος και τα δικαστικά έξοδα, ο απολυμένος οροθετικός κατέθεσε αγωγή στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, σε βάρος της επιχείρησης που κάποτε εργαζόταν.

Πριν από 2 χρόνια μία παραπλήσια περίπτωση είχε δει το φως της δημοσιότητας. Τότε ο επιχειρηματίας είχε ισχυριστεί ότι είχε όλη την καλή διάθεση να κρατήσει τον οροθετικό εργαζόμενο στη θέση του, αλλά αντιδρούσαν οι συνάδελφοί του… Ο Άρειος Πάγος είχε δικαιώσει τον εργοδότη, αλλά το Διεθνές Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων είχε διαφορετική άποψη, κρίνοντας ότι η απόλυση ερχόταν σε αντίθεση με τα άρθρα 8 (περί σεβασμού της προσωπικής και οικογενειακής ζωής) και 14 (περί απαγορεύσεων και διακρίσεων) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Η Ελλάδα τότε καταδικάστηκε και υποχρεώθηκε να πληρώσει περίπου 14.300€ για υλικές και ηθικές βλάβες.

Προφανώς τα περιστατικά που παρουσιάζουν αναλογίες είναι κι άλλα, όμως κάτι τα δικαστικά έξοδα, κάτι ο φόβος της αντίδρασης του οικογενειακού περιβάλλοντος όταν λάβει γνώση, κάτι το αίσθημα ενοχής που συχνά διακατέχει τους οροθετικούς γα την κατάστασή τους, τελικά αποσιωπώνται. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι στη συντριπτική πλειοψηφία τους, οι οροθετικοί αποκρύπτουν την κατάσταση της υγείας τους, ακριβώς για να μην έρθουν αντιμέτωποι με τέτοια ζητήματα. 

«Κάθε άτομο που ζει με HIV/AIDS έχει αναφαίρετο δικαίωμα να παραμένει ισότιμο μέλος της κοινωνίας, με ίσες ευκαιρίες και στον εργασιακό τομέα. Ανάλογα περιστατικά μας υπενθυμίζουν πως πρέπει να παραμένουμε σε επαγρύπνηση αναφορικά με τις διακρίσεις που υφίστανται τα οροθετικά άτομα στον εργασιακό τομέα, οι οποίες παραμένουν έντονες και επιτείνουν τον κοινωνικό αποκλεισμό και το στίγμα» υπογραμμίζει ο Σύλλογος Οροθετικών Ελλάδος «Θετική Φωνή», στέλνοντας ένα μήνυμα στην κοινωνία για κάθε άτομο που ανήκει στις λεγόμενες ευπαθείς ομάδες και είναι θύμα στερεοτυπικών αντιλήψεων που αναπαράγουν ρατσιστικές συμπεριφορές.