Απόρριψη από το ΣτΕ της αίτησης ακύρωσης των φαρμακαποθηκαρίων για την απαγόρευση των παράλληλων εξαγωγών

Το ΣτΕ απέρριψε την αίτηση του Πανελλήνιου Συλλόγου Φαρμακοαποθηκαρίων (ΠΣΦ) για την ακύρωση της πράξης του  ΕΟΦ, με την οποία απαγορεύθηκε προσωρινά η παράλληλη εξαγωγή και ενδοκοινοτική διακίνηση 75 φαρμακευτικών προϊόντων.  Το σκεπτικό  της απόφασης βασίστηκε στην προτεραιότητα της  επαρκούς κάλυψης των αναγκών των ασθενών που βρίσκονται στην Ελλάδα.

Ειδικότερα, το Δ΄ Τμήμα του ΣτΕ με την υπ’ Αριθμ. 2214/2023 απόφασή του απέρριψε την αίτηση του Πανελλήνιου Συλλόγου Φαρμακοαποθηκαρίων για ακύρωση της απαγόρευσης παράλληλων εξαγωγών. Από το ΣτΕ τονίστηκε ότι  «οι κάτοχοι άδειας χονδρικής πώλησης φαρμάκων, στο πλαίσιο των υποχρεώσεων δημόσιας υπηρεσίας, οφείλουν να εξασφαλίζουν κατά πάντα χρόνο τον εφοδιασμό με τα κατάλληλα φαρμακευτικά προϊόντα των φαρμακείων και των άλλων προσώπων που διαθέτουν φάρμακα στο κοινό, ώστε να καλύπτονται με επάρκεια οι ανάγκες των ασθενών που βρίσκονται στην Ελληνική επικράτεια».

Σε  ανακοίνωσή του  ο Πανελλήνιος Φαρμακευτικός Σύλλογος σημειώνει ότι το ΣτΕ αναφέρει μεταξύ άλλων ότι «Η εξαγωγική δραστηριότητα των οικονομικών αυτών φορέων τελεί υπό τον όρο ότι, πάντως, διασφαλίζεται η άμεση διαθεσιμότητα των φαρμάκων στην εγχώρια αγορά, με δυνατότητα πρόσβασης των ασθενών στο κατάλληλο φάρμακο, και ότι δεν δημιουργείται θεραπευτικό κενό προς βλάβη της δημόσιας υγείας». Επίσης, για τον ΕΟΦ το  ΣτΕ υποστηρίζει ότι έχει σκοπό τη «Προστασία της δημόσιας υγείας με την διασφάλιση επαρκούς εφοδιασμού της αγοράς με τα κατάλληλα φαρμακευτικά προϊόντα», και «είναι αρμόδιος να λαμβάνει κάθε νόμιμο και προσήκον προληπτικό ή κατασταλτικό μέτρο για τον ομαλό εφοδιασμό της αγοράς και την αποφυγή ελλείψεων, προκειμένου να αποτρέπεται ο κίνδυνος αδυναμίας πρόσβασης των ασθενών στην ενδεδειγμένη φαρμακευτική αγωγή». Ο οργανισμός μπορεί  εφόσον κρίνει  ότι οι συνθήκες στην εγχώρια αγορά το απαιτούν «να επιβάλλει για περιορισμένο χρονικό διάστημα απαγόρευση των εξαγωγών συγκεκριμένων προϊόντων από την ελληνική επικράτεια είτε προς τρίτες χώρες είτε και στο πλαίσιο της ενδοκοινοτικής διακίνηση».

Τέτοιες συνθήκες, σύμφωνα με το σκεπτικό του ΣτΕ είναι ο κίνδυνος για το σταθερό, ασφαλή και με τα απαιτούμενα ποιοτικά εχέγγυα εφοδιασμό του πληθυσμού με τα αναγκαία φάρμακα. Ο οργανισμός μπορεί να λαμβάνει ένα τέτοιο μέτρο «όχι μόνο όταν αποδεδειγμένα παρατηρείται ήδη έλλειψη των προϊόντων ή είναι βέβαιο ότι θα υπάρξει έλλειψη, αλλά και όταν προκύπτει τεκμηριωμένα ενδεχόμενο διακινδύνευσης της ασφάλειας και της ποιότητας εφοδιασμού με φάρμακα.» Καταλήγοντας, το ΣτΕ υπογραμμίζει ότι «οι διατάξεις του νόμου 1316/1983 για την οργάνωση και τις αρμοδιότητες του ΕΟΦ δεν αντίκεινται ούτε στο Σύνταγμα ούτε στο δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.»