Αυτοδιαχείριση: Το «όπλο» επί του χρόνιου πόνου

Η αποδοχή του πόνου από τον ασθενή και η στήριξη από το περιβάλλον του κατέχουν μείζονα ρόλο στην διαχείρισή του, όπως επεσήμαναν οι ομιλητές του 2^ου Συνεδρίου  για τον Χρόνιο Πόνο και τα Ρευματικά Νοσήματα, το οποίο οργάνωσε η Ελληνική Εταιρεία Αντιρευματικού Αγώνα (ΕΛ.Ε.ΑΝ.Α.) και ο Αντιρευματικός Σύνδεσμος Κύπρου.

Ο χρόνιος πόνος δεν περιλαμβάνει μόνο έναν τραυματισμό του ιστού ή μια εκφυλιστική ασθένεια, αλλά και ψυχολογικές παραμέτρους, με περαιτέρω αρνητικές πεποιθήσεις που είναι πιθανόν να προκαλέσουν στον πάσχοντα σε έντονο συναίσθημα άγχους, αγωνίας ή και κατάθλιψης.

Στην ψυχολογική και σωματική αντιμετώπιση του πόνου σημαντικό ρόλο παίζει η οικογένεια, σύμφωνα με μελέτες. Οι τελευταίες κατέληξαν ότι η θετική προσοχή και υποστήριξη του ασθενή  βοηθά πολύ, ενώ τα αρνητικά σχόλια ή η αδιαφορία σχετίζεται με μεγαλύτερα ποσοστά κατάθλιψης και ανησυχίας.

Ο μετριασμός του πόνου μπορεί να επέλθει όταν μειωθεί η αϋπνία, όταν λαμβάνει διάφορα αναλγητικά ή άλλα φάρμακα, όταν  επιλέγει άλλες εναλλακτικές θεραπείες, μετά από εκπαίδευση.

Επιδίωξη είναι να περιορίσει τη ταμπέλα «Ασθενής με χρόνιο πόνο» και να γίνει «Αυτοδιαχειριστής του πόνου».

Βήματα για τον έλεγχο του πόνου:

• Αποδοχή:βασική προϋπόθεση και το κλειδί για την διαχείρισή του.
• Ατομική αναγνώριση αντίληψης για τον πόνο: Ακούμε το σώμα, ερμηνεύουμε τα μηνύματα που δίνει, μαθαίνουμε να ακολουθούμε τους ρυθμούς που το σώμα υποδεικνύει.
• Εκπαίδευση του πάσχοντα με χρόνιο πόνο.
• Συζήτηση με τον γιατρό, και την οικογένεια αλλά και επίσκεψη στα  Κέντρα Χρόνιου Πόνου: Οι ασθενείς  αποκτούμε δεξιότητες για την αυτοδιαχείριση του χρόνιου πόνου, να μπορούμε να βρούμε λύσεις σε καθημερινά προβλήματα που προκαλούν στρες και κατάθλιψη, να ανακτήσουμε τον αυτοέλεγχο και την ευχαρίστηση στη ζωή τους. Είναι σημαντικό οι ασθενείς να συνεχίσουμε να απολαμβάνουμε μια λειτουργική καθημερινότητα, μια ζωή που πλέον έχει  νέα δεδομένα και ένα νέο… «συνοδοιπόρο», τον πόνο.
• Εξατομικευμένη θεραπεία από Ομάδα που θα στελεχώνεται  από ιατρό, ψυχολόγο, φυσιοθεραπευτή, διατροφολόγο.
• Υιοθέτηση νέων συμπεριφορών για σωματική και ψυχική ευεξία.
• Συμφιλίωση και αποδοχή της νέας πραγματικότητας.

Από  την πλευρά της η Πολιτεία οφείλει να αναγνωρίσει  τα προβλήματα και να στηρίξει τα άτομα με χρόνιο πόνο.

Παράλληλα, η ίδια θα πρέπει να φροντίσει για την ενίσχυση της ευαισθητοποίησης του κοινού, τη βελτίωση της εκπαίδευσης των επαγγελματιών υγείας και τις νομοθετικές ρυθμίσεις ώστε να διευκολυνθεί η πρόσβαση στις κατάλληλες θεραπείες, σύμφωνα τα βασικά συμπεράσματα του Συνεδρίου.