Χωρίς δομές 5.000 ασθενείς με άνοια και με Αλτσχάιμερ στο Νομό Μεσσηνία

Σε περίπου 5.000 υπολογίζονται οι ασθενείς με άνοια και οι νοσούντες με Αλτσχάιμερ, στο Νομό Μεσσηνίας. Αρκετοί είναι και αυτοί που δεν έχουν διαγνωστεί γιατί δεν έχουν πάει σε γιατρό ή γιατί οι οικογένειές τους το κρύβουν από τον περίγυρό τους.

Σύμφωνα με την κοινωνική λειτουργό και εθελόντρια – γραμματέας του Μεσσηνιακού Σωματείου Επαφής με τη νόσο Alzheimer και την Ανοια (ΜΕΣΕΝΑ) Κωνσταντίνα Κανελλοπούλου, η άνοια είναι συχνή στις μεγάλες ηλικίες, ενώ αποτελεί την 7η κύρια αιτία θανάτου παγκοσμίως.

Σε ολόκληρο το νομό δεν υπάρχει ούτε κέντρο ημέρας, ούτε ξενώνας που να μπορεί να απασχολήσει και να φιλοξενήσει ασθενείς με άνοια, τόσο αρχικού, όσο και τελικού σταδίου, σύμφωνα με την κοινωνική λειτουργό.

Προσπάθειες καταβάλλονται από πλευράς ιδιωτών, Περιφέρειας Πελοποννήσου και Δήμου Καλαμάτας, μέσω συγχρηματοδοτούμενων προγραμμάτων να λειτουργήσουν δομές που θα επικεντρώνονται στους ασθενείς με άνοια, αλλά και στην υποστήριξη των φροντιστών τους. Άγνωστο, όμως παραμένει το πότε θα λειτουργήσουν οι δομές.

Χωρίς υποστήριξη

Βοήθεια παρέχεται στους εν λόγω ασθενείς  από κάποιες δομές της Μητρόπολης  ή από ιδιωτικές πρωτοβουλίες αλλά δεν υφίστανται κατά αποκλειστικότητα χώροι που απευθύνονται σε ασθενείς με άνοια, όπως περιγράφει η κ. Κανελλοπούλου. Μέριμνα δεν υπάρχει ούτε για τους φροντιστές των ασθενών σε επίπεδο δομών, παρά μόνο το εθελοντικό Σωματείο ΜΕΣΕΝΑ.

Αναφερόμενη στον όρο «φορτίο φροντιστών», η κοινωνική λειτουργός  επεσήμανε ότι την Ελλάδα, σε συντριπτικό ποσοστό το ρόλο φροντιστή επωμίζονται γυναίκες συγγενείς. «Παλαιότερη έρευνα έδειξε ότι το 89% των ατόμων με άνοια φροντίζεται στο σπίτι, ενώ το 77% των φροντιστών είναι γυναίκες» εξήγησε μεταξύ άλλων.

Από έρευνες προκύπτει ακόμη ότι «υπάρχουν γυναίκες φροντιστές αλλά και άνδρες που λόγω της φροντίδας του ασθενούς έχουν χάσει την εργασία τους».

Ως εναλλακτική επιλογή  θα λειτουργούσε ένας εξειδικευμένος ή μη φροντιστής  καθώς ακόμη δομή που θα φρόντιζε να διατηρείται σε μια αξιοπρεπή κατάσταση.

Η σημασία του στάδιου της νόσου

Ο χρόνος που πρέπει να αφιερώνεται αλλά και η ποιότητα της φροντίδας εξαρτάται οπό το στάδιο της νόσου που βρίσκεται ο ασθενής με άνοια. «Στο πρώτο και το δεύτερο στάδιο της νόσου η φροντίδα είναι λιγότερο τακτική σε σχέση με τη φάση του τελικού σταδίου. Κατά το τελευταίο στάδιο «η φροντίδα θα πρέπει να είναι 24ώρου βάσεως, αφού ο ασθενής πλέον είναι σαν ένα μωρό, που δεν μπορεί σε τίποτα να εξυπηρετήσει και να φροντίσει τον εαυτό του» διευκρινίζει η κοινωνική λειτουργός.

Τα οικονομικά βάρη

Δαπανηρή είναι η φροντίδα ενός ασθενή με άνοια, σύμφωνα  την κ. Κανελλοπούλου, καθώς «επιδόματα αναπηρίας για άτομα με άνοια δίδονται πολύ δύσκολα σήμερα και αφού πρέπει να πραγματοποιηθεί μια ολόκληρη γραφειοκρατική διαδικασία».

Πέρα από την υποτυπώδη μορφή των δομών για τη φροντίδα των ηλικιωμένων και των ασθενών με άνοια,  αυτές δεν  επαρκούν και αριθμητικά «μπροστά στον τρομακτικά αυξανόμενο αριθμό ατόμων που κατακλύζουν πλέον ιδρύματα και οίκους ευγηρίας και επίσης δεν εξειδικεύονται καθαρά και μόνο σε ασθενείς με άνοια».

Πηγή: https://www.eleftheriaonline.gr/