Καλά είναι τα νέα για τους ασθενείς με Σακχαρώδη Διαβήτη (ΣΔ), σύμφωνα με μελέτη που καταδεικνύει ότι ο διαβήτης και η υπεργλυκαιμία δεν επηρεάζουν τα αντισώματα έναντι στον ιό SARS-CoV-2. Εκτιμάται ότι ένα μελλοντικό εμβόλιο για τη λοίμωξη COVID-19 θα είναι πιθανόν εξίσου αποτελεσματικό και στα άτομα με διαβήτη.

Την μελέτη δημοσιεύτηκε στο επίσημο ιατρικό περιοδικό της Ευρωπαϊκής Διαβητολογικής Εταιρείας, Diabetologia (Lampasona V et al)  συνοψίζουν η Καθηγήτρια της Θεραπευτικής Κλινικής της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Ασημίνα Μητράκου και η Ακαδημαϊκή Υπότροφος Παρασκευή Καζάκου.

Στη μελέτη εξετάστηκαν 509 ασθενείς  με πνευμονία COVID-19, οι οποίοι απευθυνθηκαν στο ΤΕΠ τριτοβάθμιου νοσοκομείου San Rafaele στο Μιλάνο  από 25 Φεβρουαρίου έως 19 Απριλίου 2020.

Η πορεία των ασθενών:

• 452(88,8%) νοσηλεύτηκαν,
• 79 (15,5%) χρειάστηκαν εισαγωγή σε ΜΕΘ και
• 93 (18,3%) κατέληξαν.

Εξ αυτών 17,7% των ασθενών είχαν προϋπάρχοντα ΣΔ και 9,6% είχαν νεοεμφανιζόμενο διαβήτη. Τα χαρακτηριστικά τους ήταν η μεγαλύτερη ηλικία, ο υψηλότερος δείκτης μάζας σώματος  και οι πιθανές καρδιαγγειακές συννοσηρότητες, υπέρταση και χρόνια νεφρική νόσο.

Υπενθυμίζεται ότι ο ΣΔ συσχετίστηκε με αυξημένα επίπεδα φλεγμονωδών δεικτών, λευκοκυττάρωση, ουδετεροπενία και υπερπηκτικότητα.

Πορίσματα:

• Η ρύθμιση του ΣΔ, η μέση τιμή γλυκόζης νηστείας και η διακύμανση της γλυκόζης συσχετίστηκαν ανεξαρτήτως με αυξημένη κίνδυνο θνησιμότητας και εισαγωγής σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ).
• Και στους ασθενείς χωρίς διαβήτη βρέθηκε θετική συσχέτιση μεταξύ της μέσης τιμής γλυκόζης νηστείας και του κινδύνου θνησιμότητας και εισαγωγής σε ΜΕΘ
• Η ανοσολογική απάντηση έναντι των  αντιγόνων του ιού SARS-CoV-2 στους διαβητικούς ασθενείς (με προϋπάρχοντα και νεοδιαγνωσθέντα ΣΔ) ήταν παρούσα σε υπερθετικό βαθμό  όσον αφορά το χρόνο, τον τίτλο και τις κατηγορίες αντισωμάτων συγκριτικά με τους ασθενείς χωρίς ΣΔ, ενώ δεν φάνηκε να επηρεάζεται από τα επίπεδα γλυκόζης.
• Στους ασθενείς με πνευμονία COVID-19 o τίτλος των αντισωμάτων IgG αυξήθηκε από την 1^η έως την 3^η εβδομάδα και ακολούθησε σταθεροποίηση ή πολύ μικρή πτώση από την 4^η εβδομάδα και μετά.
• O τίτλος των IgM αντισωμάτων παρουσίασε άνοδο από την 1^η έως τη 2^η ή 3^η εβδομάδα και ακολούθως παρουσίασε πτώση. Πολύ μικρές ήταν οι διαφορές που παρατηρήθηκαν μεταξύ των ασθενών με και χωρίς ΣΔ, όπως η υψηλότερη ποιοτική απάντηση των IgG αντισωμάτων μετά τη 2^η και 3^η εβδομάδα από την έναρξη των συμπτωμάτων, καθώς και η πιο γρήγορη πτώση των IgM αντισωμάτων την 3^η εβδομάδα στους ασθενείς με διαβήτη.
• Η κατηγορία των IgA αντισωμάτων εμφάνισε υψηλότερο τίτλο και συχνότητα σύμφωνα με τη διάρκεια των συμπτωμάτων ανεξαρτήτως της παρουσίας ΣΔ. Επιπλέον, η ανάπτυξη IgG αντισωμάτων έναντι της περιοχής πρόσδεσης του υποδοχέα της πρωτεΐνης-ακίδας του ιού συσχετίστηκε με βελτίωση της επιβίωσης των ασθενών παρουσία ή απουσία διαβήτη.

Άξιο λόγου είναι ότι πρόκειται για τη πρώτη μελέτη που αξιολογεί τη χυμική ανοσολογική απάντηση έναντι του ιού SARS-CoV-2 σε ασθενείς με υπεργλυκαιμία.

Από τα δεδομένα προκύπτει ότι ο υπεύθυνος παθοφυσιολογικός μηχανισμός για τη χειρότερη πρόγνωση των διαβητικών ασθενών με νόσο COVID-19 δεν σχετίζεται με την ανάπτυξη αντισωμάτων.