Διεθνείς περιορισμοί στα νέα φάρμακα

Λόγω άγνοιας ή κομματικών σκοπιμοτήτων, πολλοί λένε ότι φταίει το Μνημόνιο που έχουμε εμπόδια στην πρόσβαση των ασθενών στις νέες, ακριβές θεραπείες. Και όμως, ανάλογα εμπόδια – αν όχι μεγαλύτερα – υπάρχουν ακόμη και σε προηγμένες χώρες, όπως η Βρετανία και ο Καναδάς

Την περασμένη εβδομάδα, βρέθηκα στο Λονδίνο, παρακολουθώντας τις εργασίες του ετήσιου συνεδρίου της Ευρωπαϊκής Καρδιολογικής Εταιρείας. Τα τελευταία χρόνια, σταθερά, βρίσκονται στο επίκεντρο τα λεγόμενα νέα, αντιπηκτικά φάρμακα, τα οποία προστατεύουν άτομα με κολπική μαρμαρυγή έναντι του ισχαιμικού εγκεφαλικού επεισοδίου.

Σοκαρισμένος λοιπόν άκουσα το Βρετανό καθηγητή καρδιολογίας John Camm, από το πανεπιστήμιο St. George να αποκαλύπτει ότι από το σύνολο των Βρετανών ασθενών, που έχουν ανάγκη να λάβουν τις νέες αντιθρομβωτικές θεραπείες, τις παίρνει μόλις το 6%!

Ο λόγος δεν είναι άλλος από το κόστος. Οι απαιτούμενοι πόροι για να δοθούν τα νέα αντιπηκτικά σε όλους τους Βρετανούς, που πάσχουν από κολπική μαρμαρυγή, ξεπερνούν τα 500 εκατ. λίρες το χρόνο. Δηλαδή, χονδρικά, περίπου 700 εκατ. ευρώ. Ποσό που αντιστοιχεί στο ένα τρίτο του συνολικού, ελληνικού προϋπολογισμού για φάρμακα!

Και όμως, τα νέα αντιπηκτικά φάρμακα, έχει αποδειχθεί ότι είναι εξαιρετικά αποτελεσματικά σε σχέση με το συγκριτικά υψηλότερο κόστος τους, σε σύγκριση με την παραδοσιακή θεραπεία με την warfarin (το γνωστό μας Συντρόμ). Λάβετε, δε, υπόψη σας ότι τα εγκεφαλικά επεισόδια σε άτομα με κολπική μαρμαρυγή είναι τα πιο βαριά.

Προβλήματα υπάρχουν ακόμη και στον Καναδά. Μία χώρα το σύστημα υγείας της οποίας έχει αναγνωριστεί ως ένα από τα πιο ποιοτικά παγκοσμίως. Στην πράξη όμως έχουμε και εκεί δυσκολίες στην πρόσβαση των ασθενών στις νέες θεραπείες, παρά το γεγονός ότι έχουν ενταχθεί στις εθνικές οδηγίες.

«Πρόσφατα, είχα στην κλινική μου 4 ασθενείς με κολπική μαρμαρυγή. Οι δύο ήταν από την περιοχή της Νέας Σκωτίας και οι άλλοι από το Κεμπέκ, που βρίσκονταν σε διακοπές. Οι τελευταίοι δυστυχώς δεν μπορούσαν να λάβουν τις νέες θεραπείες, καθώς δεν αποζημιώνονται από τον οικείο ασφαλιστικό οργανισμό. Και ήμουν αναγκασμένος να τους περιθάλψω διαφορετικά», ανέφερε ο Δρ, Jafna Cox, από το Ίδρυμα Καρδιάς και Εγκεφαλικού της Nova Scotia.

Στον αντίποδα, υπάρχουν χώρες, όπως το Βέλγιο, όπου τα νέα φάρμακα χορηγούνται στο 60% των ασθενών! Σε άλλες, προηγμένες οικονομικά και υγειονομικά χώρες, όπως Γερμανία, Γαλλία, Δανία, τα ποσοστά κυμαίνονται μεταξύ 15-40%.

Όσον αφορά την Ελλάδα – ως είθισται – δεν υπάρχουν σαφή και συγκρίσιμα δεδομένα. Εκείνο που είναι γνωστό είναι ότι με βάση τα στοιχεία της IMS (εταιρεία σαν την AGB στα φάρμακα), από εκείνους που λαμβάνουν θεραπεία, το 40% παίρνει το φθηνό και κλασικό Συντρόμ και οι υπόλοιποι τις νέες θεραπείες, ενώ δεν γνωρίζουμε πόσοι παίρνουν ασπιρίνη ή δεν παίρνουν τίποτε.

«Παρά τα όσα πιστεύουμε για το ελληνικό σύστημα υγείας, μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι παρά τα Μνημόνια και τις οικονομικές δυσκολίες, οι Έλληνες ασθενείς εξακολουθούν να έχουν σε ικανοποιητικό βαθμό πρόσβαση στις νέες θεραπείες σε σχέση με άλλες, πλουσιότερες χώρες», υποστηρίζει ο ‘Έλληνας καθηγητής και πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Καρδιολογικής Εταιρείας κ. Π. Βάρδας.

Το θέμα βέβαια είναι πως ό,τι καλό συμβαίνει στη χώρα μας, γίνεται στην τύχη και όχι τεκμηριωμένα. Επιτέλους, υπουργείο Υγείας και ΕΟΠΥΥ πρέπει συντονισμένα και σε συνεργασία με την επιστημονική κοινότητα να κατανείμουν τους διαθέσιμους πόρους τεκμηριωμένα. Ώστε και το τελευταίο ευρώ να πιάνει τόπο.

Εδώ θα κριθεί η νέα κυβέρνηση, που θα προκύψει από τις επικείμενες εκλογές…