Εισαγγελικές παραγγελίες: Παιδιά και Μονάδες Ψυχικής Υγείας σε αδιέξοδο

Σοβαρές διαστάσεις έχουν λάβει οι επιπτώσεις της εκτίναξης του αριθμού των εισαγγελικών παραγγελιών για αξιολόγηση από παιδοψυχιάτρους με φιλοξενία παιδιών σε παιδιατρικά νοσοκομεία. Πέρσι, δε, ο αριθμός των παιδιών που «φιλοξενήθηκαν» μόνο στο Παίδων. Αγ. Σοφία έφθασε τα 221!

Έντονη ανησυχία για τις επιπτώσεις της κατάχρησης του συστήματος των εισαγγελικών παραγγελιών για φιλοξενία παιδιών σε παιδοψυχιατρικές κλινικές εκφράζει η Παιδοψυχιατρική Εταιρεία Ελλάδος- Ένωση Ψυχιάτρων Παιδιών & Εφήβων.

Πρόκειται για περιστατικά που φθάνουν στα νοσοκομεία ή στις δομές ψυχικήες υγείας με εντολή εισαγγελέα. Όπως εξήγησε στο Virus, στο πλαίσιο συνέντευξης τύπου ο πρόεδρος της Εταιρείας, Δ. Αναγνωστόπουλος, είναι είτε παιδιά που ζουν σε δύσκολες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες, παιδιά τα οποία έχουν υποστεί παραμέληση ή κακοποίηση, ακόμη και σεξουαλική, αλλά παιδιά με παραβατική και παραπτωματική συμπεριφορά.

«Σε αυτή την κατηγορία εντάσσονται και τα προσφυγόπουλα κυρίως τα ασυνόδευτα, όχι απαραίτητα γιατί παρουσιάζουν κάποια παραβατική συμπεριφορά. Σε κάθε περίπτωση, όμως, ο εισαγγελέας τα στέλνει στα νοσοκομεία να εξεταστούν για πιθανό σωματικό ή και ψυχιατρικό πρόβλημα», διευκρινίζει ο κ. Αναγνωστόπουλος.

Γενικά, τα τελευταία χρόνια ο αριθμός των παιδιών αυτών που παραμένουν στα δύο παιδιατρικά νοσοκομεία της Αθήνας, χωρίς να χρειάζονται νοσηλεία, κυμαίνονται από 40 έως 100. Η περσινή χρονιά φαίνεται πως ήταν και η χειρότερη. Όπως εξήγησε ο καθηγητής Παιδοψυχιατρικής και Διευθυντής Παιδοψυχιατρικής Κλινικής ΕΚΠΑ στο Παίδων «Αγ. Σοφία», Γεράσιμος Καλαΐτης, «221 παιδιά παρέμειναν αναίτια μόνο στο »Αγ. Σοφία» το 2018»,  αποκάλυψε! «40 παιδιά σημαίνει 2 γεμάτες παιδιατρικές κλινικές ή 4 παιδοψυχιατρικές, που έχουν δυναμικότητα 10 κρεβατιών», συμπλήρωσε ο κ. Αναγνωστόπουλος.

Στην πράξη, όμως, πρόκειται για προνοιακά περιστατικά. Αλλά επειδή δεν υπάρχουν προνοιακές δομές να τα φιλοξενήσουν μετά την εξέταση τους στο νοσοκομείο, καταλήγουν τα παιδιά αυτά να παραμένουν στα νοσοκομεία, ανοίγοντας την πόρτα όντως στην ανάπτυξη προβλημάτων. Στα νοσοκομεία «φιλοξενούνται» για διάστημα μηνών (έως και 6 μήνες έχουν καταγραφεί) έως ότου μεταφερθούν σε ιδρύματα, παιδιά που μεγαλώνουν σε κακές συνθήκες ή προβληματικές οικογένειες. «Όσο μένουν στα νοσοκομεία αρρωσταίνουν σωματικά (40% εμφανίζουν λοιμώξεις) αλλά και ψυχολογικά, καθώς πρόκειται για έναν αναίτιο εγκλεισμό. Αναπτύσσουν όντως παραβατικές ή διεκδικητικές συμπεριφορές και θυματοποιούνται για δεύτερη φορά», εξηγεί ο κ. Αναγνωστόπουλος. Την ίδια ώρα, κατειλημμένα παραμένουν κρεβάτια που προορίζονται για άρρωστα παιδιά από όλη τη χώρα.ν «Τορπιλίζεται το σύστημα και δεν μπορούμε να κάνουμε τη δουλειά μας, ελλείψει κοινωνικών λειτουργών», εξήγησε.

Εν τω μεταξύ, προβληματισμό προκαλεί και μια τακτική που έχει αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια από τους δικηγόρους διαζυγίων. Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Εταιρείας, «τα τελευταία χρόνια με την αύξηση των διαζυγίων, οι δικηγόροι έχουν βρει ένα “παιχνιδάκι” για να διεκδικήσουν την επιμέλεια των παιδιών.  Κατηγορούν τον ένα γονιό, κυρίως τον πατέρα, για παραμέληση/κακοποίηση. Κατακλυζόμαστε, λοιπόν, από σχετικές εισαγγελικές παραγγελίες να εξετάσουμε τέτοια περιστατικά». Όπως προειδοποίησε, δε, «μέσα σε αυτά υπάρχουν και πραγματικά περιστατικά, αλλά είναι ελάχιστα και πνίγονται μέσα στην πλημμυρίδα των τεχνιτών περιστατικών».

ΕΟΠΥΥ

Εμπόδια στην καθημερινότητα γονιών και μικρών ασθενών βάζει ο ΕΟΠΥΥ και το σύστημα για την αποζημίωσή θεραπειών. Όπως εξηγεί ο κ. Αναγνωστόπουλος, για τα παιδιά που έχουν ανάγκη ειδικής αγωγής και ειδικής θεραπεία πρέπει να καταχωρηθεί γνωμάτευση και διάγνωση από τους ειδικούς γιατρούς. Με τις δυσκολίες που προέκυψαν κατά την αλλαγή του ΕΚΠΥ, οι παιδοψυχίατροι πλέον αντιμετωπίζουν προβλήματα ως προς τις διαγνωστικές κατηγορίες, την έκταση και το είδος των θεραπειών και κυρίως με την «ανεπάρκεια του ΕΟΠΥΥ να αναγνωρίσει τα προβλήματα και να δώσει τις σχετικές εγκρίσεις», σημειώνει.

Έτσι, απορρίπτονται πολλά αιτήματα αναιτιολόγητα. «Οι γιατροί που ελέγχουν δεν είναι παιδοψυχίατροι και έτσι συχνά ζητούν αιτιολόγηση της διάγνωσης, με τα συμπτώματα. Αποτέλεσμα είναι να καθυστερούν οι εγκρίσεις ή να απορρίπτονται και γονείς και παιδιά να ταλαιπωρούνται και να έχουμε μια χαώδη κατάσταση», σημείωσε.