«Η ζωή με την άγνωστη – γνωστή νόσο» είναι το μήνυμα της εκστρατείας ενημέρωσης για την Ιδιοπαθή Πνευμονική Ίνωση της Ελληνικής Πνευμονολογικής Εταιρείας (ΕΠΕ) , που πραγματοποιείται το Σεπτέμβριο, μήνα ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης για αυτή τη σοβαρή νόσο.
Η εκστρατεία περιλαμβάνει μικρής διάρκειας βίντεο που θα προβληθούν στα social media της ΕΠΕ, με στόχο την ενημέρωση του ευρύτερου κοινού, της Πολιτείας, αλλά και της ιατρικής κοινότητας. Η Ιδιοπαθής Πνευμονική Ίνωση αποτελεί μια ειδική μορφή χρόνιας νόσου του πνεύμονα.
Ανήκει σε μια κατηγορία 500 περίπου νοσημάτων που ονομάζονται διάμεσες πνευμονοπάθειες. Υπολογίζεται ότι περίπου 100.000 ασθενείς στις Ηνωμένες Πολιτείες και 80.000 έως 110.000 στην Ευρώπη πάσχουν από τη νόσο σήμερα.
Σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΕΠΕ και καθηγητή κ. Στέλιο Λουκίδη, πρόκειται για ένα ιδιαίτερο νόσημα που απαιτεί συνεργασία ειδικοτήτων, που έφερε σημαντικούς προβληματισμούς στη διάρκεια της πανδημίας ως αποτέλεσμα επιπλοκών και Long COVID. Αλλά και ένα νόσημα για το οποίο η ιατρική επιστήμη πρέπει να κάνει την αυτοκριτική της για τα προηγούμενα χρόνια, όπου οι θεραπευτικές επιλογές δεν ήταν στον σωστό δρόμο.
O κ. Αργύρης Τζουβελέκης Αν. Καθηγητής και Διευθυντής Πνευμονολογικής Κλινικής, ΠΓΝ Πατρών) τόνισε: «Η Ιδιοπαθής Πνευμονική Ίνωση είναι μια χρόνια αναπνευστική νόσος, αγνώστου αιτιολογίας, που χαρακτηρίζεται από ουλές και φλεγμονή του πνεύμονα, όπως ακριβώς συμβαίνει με τις ουλές στο δέρμα όταν τραυματιστούμε. Το αποτέλεσμα αυτών των ουλών είναι ο πνεύμονας να γίνεται σκληρός και ανελαστικός με συνέπεια να μην μπορεί να επιτελέσει τη λειτουργία του, που είναι η οξυγόνωση των ιστών».
Τα κύρια συμπτώματα της νόσου, όπως εξήγησε ο κ. Τζουβελέκης, είναι ο χρόνιος βήχας και η δύσπνοια στην κόπωση. Η νόσος προσβάλλει συχνότερα άνδρες, ηλικίας άνω των 50 ετών και συνήθως καπνιστές. Σπανιότερα, όμως, μπορεί να εμφανιστεί και σε νεαρότερη ηλικία εάν υπάρχει οικογενειακό ιστορικό. Επίσης, όπως διευκρίνισε ο ίδιος, «πέρα από την Ιδιοπαθή Πνευμονική Ίνωση υπάρχουν και άλλες μορφές πνευμονικής ίνωσης που προκαλούνται από ιούς (όπως ο κορωνοϊός), από φάρμακα, από αυτοάνοσα νοσήματα (όπως το σκληρόδερμα και η ρευματοειδής αρθρίτιδα), καθώς και μορφές πνευμονικής ίνωσης που προκαλούνται από έκθεση στον αμίαντο και στο τρίχωμα πουλιών, όπως οι παπαγάλοι και τα περιστέρια».
Πώς γίνεται η διάγνωση
Η κ. Κατερίνα Μαρκοπούλου, Διευθύντρια της Πνευμονολογικής Κλινικής στο νοσοκομείο «Γ. Παπανικολάου» υπογράμμισε σχετικά με τη διάγνωση της νόσου: «Αν τεθεί η υποψία για Ιδιοπαθή Πνευμονική Ίνωση από κάποια χαρακτηριστικά ακροαστικά (ήχοι velcro) ή ευρήματα στην ακτινογραφία θώρακα, αυτή επιβεβαιώνεται με την αξονική τομογραφία θώρακα υψηλής ευκρίνειας. Η εξέταση αυτή προσφέρει πολλές πληροφορίες σχετικά με το είδος, τα χαρακτηριστικά και την έκταση της νόσου. Αν τα ακτινολογικά ευρήματα είναι τυπικά, η πάθηση μπορεί να χαρακτηριστεί με βεβαιότητα.
Διαφορετικά χρειάζεται ιστολογικός έλεγχος (με κάποια βιοψία πνεύμονα) ή εξέταση των κυττάρων που βρίσκονται στις κυψελίδες, με τους εξής τρόπους: με τη βρογχοσκόπηση, όπου μπορεί να ληφθεί βρογχοκυψελιδικό έκπλυμα (κυτταρικό περιεχόμενο κυψελίδων), διαβρογχική βιοψία ή κρυοβιοψία πνεύμονα και με τη χειρουργική λήψη βιοψίας πνεύμονα, σε σπανιότερες περιπτώσεις. Η μαγνητική τομογραφία δεν έχει θέση στη διερεύνηση αυτής της πάθησης».
Για την καταγραφή της αναπνευστικής λειτουργίας, όπως εξήγησε η κυρία Μαρκοπούλου, ο ασθενής υποβάλλεται σε σπιρομέτρηση, με μέτρηση πνευμονικών όγκων και διαχυτικής ικανότητας. «Για την εκτίμηση της λειτουργικής επιβάρυνσης χρησιμοποιείται μια σύντομη δοκιμασία βάδισης ή εργοσπιρομετρία. Για να αποκλειστεί μια συστηματική πάθηση (συστηματική σκλήρυνση, ρευματοειδής αρθρίτιδα) που προσβάλλει και τους πνεύμονες με παρόμοιο τρόπο (δευτεροπαθής πνευμονική ίνωση) εκτελούνται κάποιες εξετάσεις αίματος».
Νέα φάρμακα
Η κ. Κατερίνα Αντωνίου, Καθηγήτρια Πνευμονολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης ανέφερε ότι τα τελευταία χρόνια, όμως, έχει επιτευχθεί μεγάλη πρόοδος σχετικά με την κατανόηση των παθογενετικών μηχανισμών της νόσου, που οδήγησε στην ανακάλυψη νέων φαρμάκων.
Οι πρώτες από του στόματος θεραπείες που έχουν εγκριθεί, η πιρφενιδόνη και η νιντεντανίμπη, φαίνεται να αλλάζουν τη φυσική πορεία της νόσου, επιβραδύνοντας τον ρυθμό έκπτωσης της αναπνευστικής λειτουργίας. Δυστυχώς, όμως, δεν είναι πανάκεια και υπάρχουν ασθενείς που δεν ανέχονται καλά τα φάρμακα αυτά».
Η έρευνα συνεχίζεται και αυτή τη στιγμή νέες φαρμακευτικές ουσίες είναι υπό μελέτη, εξήγησε η κ. Αντωνίου. «Είναι επιτακτική η ανάγκη της συμμετοχής των ασθενών σε κλινικές δοκιμές που γίνονται στα ειδικά κέντρα αναφοράς για τη νόσο. Η υποστήριξη των ασθενών με οξυγονοθεραπεία και η σύσταση για διακοπή καπνίσματος και εμβολιασμό σύμφωνα με τις οδηγίες για τους ασθενείς με χρόνια νοσήματα του αναπνευστικού, είναι καίριας σημασίας».
Το virus.com.gr σας φέρνει καθημερινά τις πιο έγκυρες ειδησεις από τον χώρο της πολιτικής υγείας και φαρμάκου
Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *
Δ
