Έλληνας γενετιστής μέλος της Γαλλικής Εθνικής Ακαδημίας Ιατρικής

Την εκτίμηση προς το επιστημονικό έργο και το πρόσωπο του διακεκριμένου ιατρού, Κωνσταντίνου Γ. Πάγκαλου, ο οποίος έχει διατελέσει Αναπληρωτής Καθηγητής Γενετικής στην Ιατρική Σχολή Necker-Enfants Malades του Πανεπιστημίου Paris V, καταδεικνύει η αναγγελία της παμψηφεί εκλογής του ως αντεπιστέλλον μέλος της Γαλλικής Εθνικής Ακαδημίας Ιατρικής.

Η Ακαδημία ιδρύθηκε το 1820 και απαρτίζεται από επιστήμονες αναγνωρισμένους για το επιστημονικό έργο και τις υπηρεσίες τους προς τη Δημόσια Υγεία. Από την ίδρυσή της μέχρι σήμερα, μέλη της έχουν διατελέσει 11 νομπελίστες, συμπεριλαμβανομένης της Μαρίας Κιουρί. Τα μέλη χωρίζονται σε τέσσερις τομείς: Ιατρικής & Ιατρικών Ειδικοτήτων (1ος Τομέας), Χειρουργικής & Χειρουργικών Ειδικοτήτων (2ος Τομέας), Βιολογικών Επιστημών & Φαρμακευτικής (3ος Τομέας) και Δημοσίας Υγείας (4ος Τομέας). Η Ακαδημία σήμερα τελεί υπό την αιγίδα του Προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας.

Η ορκωμοσία του Καθηγητή ο οποίος εξελέγη μέλος του 3ου Τομέα, θα πραγματοποιηθεί στις 20 Δεκεμβρίου 2016 σε ειδική τελετή στην έδρα της Ακαδημίας στο Παρίσι.

Σύντομο βιογραφικό του Κ. Γ. Πάγκαλου

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην αστική Αθήνα του 1950. Παρόλο που ο πατέρας του ήταν γιατρός, την απόφαση του να ακολουθήσει την Ιατρική και μετά την Γενετική, καθόρισε περισσότερο το σχολείο του, το Βαρβάκειο, που θεωρείτο το άριστο σχολείο της εποχής. Όταν ανακοίνωσε στον πατέρα του την απόφασή του να σπουδάσει την Επιστήμη της Ζωής, την Γενετική, προκάλεσε μια αντίδραση πανικού. Αν και ο ίδιος μικροβιολόγος του Ινστιτούτου Pasteur, απόρησε ιδιαίτερα με την απόφασή του. Ο τρίτος πόλος επιρροής της καριέρας του ήταν ένας θαυμάσιος δάσκαλος, ο διάσημος καθηγητής της Γενετικής στο Πανεπιστήμιο στο Παρίσι, ο πατέρας της Κυτταρογενετικής Jerome Lejeune.

Στο Παρίσι έμεινε τότε τέσσερα χρόνια, όπου ερωτεύτηκε με πάθος που διαρκεί ακόμα αναλλοίωτο την ωραία…Γενετική.

Όταν επέστρεψε στην Αθήνα –για την θητεία του- αποφάσισε να μείνει και να συμπληρώσει τις σπουδές του για να κάνει καριέρα στην Ελλάδα. Σε σύντομο σχετικά χρονικό διάστημα έγινε διδάκτορας της Ιατρικής Σχολής Αθηνών, παιδίατρος, επιμελητής της Παιδιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, μετά διευθυντής του τμήματος Γενετικής της Μαιευτικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών στο Μαιευτήριο Αλεξάνδρα και υφηγητής (άμισθος επίκουρος καθηγητής) της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Πατρών.

Ήταν το 1986, που του προτάθηκε από την ίδια Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Παρίσι V να αναλάβει την θέση του αναπληρωτού καθηγητού κοντά στον Jerome Lejeune. Έτσι πέρασε άλλα πέντε χρόνια στο Παρίσι. Χρόνια γεμάτα από επιστημονικά ενδιαφέροντα. Ήταν η αρχή της δεκαετίας του 1990 και η Γενετική έπαιρνε μία αποφασιστική τροπή, που την οδήγησε σήμερα να είναι το λαμπερό αστέρι των Επιστημών.

Το 1992, τον βρήκε πάλι πίσω στην Αθήνα. Έχοντας οργανώσει τέσσερα κρατικά εργαστήρια Γενετικής, μερικά από το μηδέν, δύο στη Γαλλία και δύο στην Ελλάδα, έμελλε να οργανώσει και ένα πέμπτο, αυτό στον ιδιωτικό χώρο. Το Κέντρο Γενετικής, που ιδρύθηκε το 1986, όταν έφευγε στην Γαλλία και που διευθύνει μέχρι και σήμερα.

Όταν ρωτήθηκε σε παλαιότερη συνέντευξη να μιλήσει για τη Γενετική, ανέφερε τα παρακάτω:
«…Κλείνοντας, θέλω με συντομία να αναφερθώ στη Γενετική, ιδιαίτερα του Ανθρώπου. Μετά την τελευταία σπουδαία κατάκτηση που είναι η αποκωδικοποίηση του ανθρώπινου γονιδιώματος, πιστεύω ότι ανέτειλε μια νέα εποχή, όχι μόνο για την Ιατρική, αλλά και για την ίδια την μελλοντική Ιστορία του Ανθρώπου και της Ζωής γενικότερα. Η κατανόηση των μηχανισμών της Ζωής θα έχει σαν συνέπεια να αλλάζει η Ιατρική ριζικά, στην διάγνωση και αντιμετώπιση χιλιάδων νόσων –τολμώ να πω όλων- την προσεχή 30ετία, ενώ παράλληλα πιθανές θεωρώ τις βελτιωτικές επεμβάσεις στο ανθρώπινο γονιδίωμα. Με ρωτήσανε πιο θα επιθυμούσα να είναι το επόμενο εξελικτικό στάδιο μετά τα θαύματα αυτά! Θα σας απαντήσω ότι ελπίζω και εύχομαι η σύνεση του ανθρώπου να επικρατήσει της αφροσύνης. Για να λάμψει η αλήθεια και να οδηγηθεί η ανθρωπότητα με ασφάλεια στον προορισμό της».