Ελληνικός «εμφύλιος» για τη διαχείριση του Διαβήτη

Το νέο «επεισόδιο» στη διαχρονική κόντρα μεταξύ των Παθολόγων – μελών της Ελληνικής Διαβητολογικής Εταιρείας (ΕΔΕ) και των Ενδοκρινολόγων, γύρω από τη διαχείριση του Σακχαρώδους Διαβήτη, αφορά στο ΚΕΣΥ, στο οποίο απεστάλη και εξώδικο.

Σε μια «παγκόσμια πρωτοτυπία», όπως ισχυρίζονται οι ενδοκρινολόγοι, οι παθολόγοι της ΕΔΕ έθεσαν για ακόμη μια φορά στο ΚΕΣΥ αίτημα για αποκλειστική ανάληψη της εξειδίκευσης στο Διαβήτη από παθολόγους και παιδιάτρους.

Όπως  εξηγούν, η εν λόγω κίνηση είναι κατά παράβαση της της ελληνικής και κοινοτικής νομοθεσίας, που αναγνωρίζουν τον σακχαρώδη διαβήτη ως αναπόσπαστο τμήμα της ειδικότητας της Ενδοκρινολογίας. Παράλληλα, όπως τονίστηκε σε συνέντευξη της Ελληνικής Ενδοκρινολογικής Εταιρείας – Πανελλήνια Ένωση Ενδοκρινολόγων (ΕΕΕ-ΠΕΕ), διεθνώς δεν υπάρχει αναγνωρισμένη ειδικότητα «διαβητολογίας».

Ενδεικτικό των παραπάνω είναι πως η κατηγορίες του Διαβήτη στην ηλεκτρονική συνταγογράφηση κατηγοριοποιούνται με το γράμμα «Ε», από τη λέξη «ενδοκρινολογία», βάσει των οδηγιών του ΠΟΥ, όπως εξήγησαν.

Αρνητική εξέλιξη, ωστόσο, αποτέλεσε για τους ενδοκρινολόγους η στάση της  Επιτροπής Εκπαίδευσης-Μετεκπαίδευσης του Κεντρικού Συμβουλίου Υγείας (ΚΕΣΥ), η οποία έκανε δεκτό το αίτημα της ΕΔΕ, παρά την οξεία αντίδραση της ΕΕΕ, που έστειλε μέχρι και εξώδικο στον πρόεδρο του ΚΕΣΥ καθηγητή Κ. Μάρκου (ο οποίος τυγχάνει να είναι και ενδοκρινολόγος. Παράλληλα, το όλο θέμα επανεκκίνησε ο νυν πρόεδρος της ΕΔΕ, ο οποίος είναι και τακτικό μέλος της εν λόγω Επιτροπής του ΚΕΣΥ!

Το ζήτημα, που εξετάστηκε από την Επιτροπή του ΚΕΣΥ ερήμην της ΕΕΕ, έχει παραπεμφθεί στην Ολομέλεια του Συμβουλίου, η οποία θα συνεδριάσει για να λάβει τελική απόφαση- εισήγηση προς την Αριστοτέλους. Έτσι, η ΕΕΕ-ΠΕΕ προγραμματίζει συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τα γραφεία του ΚΕΣΥ, την Παρασκευή 9 Ιουνίου 2017 στις 11 π.μ..

Οι Έλληνες ενδοκρινολόγοι έθεσαν το θέμα και στο πρόσφατο ευρωπαϊκό συνέδριο της ειδικότητας, όπου συμφωνήθηκε να σταλεί επιστολή υποστήριξης της ΕΕΕ-ΠΕΕ στον Υπουργό Υγείας, που θα κληθεί να λάβει και την τελική απόφαση.

Όπως τονίστηκε στη συνέντευξη τύπου, οι Έλληνες ενδοκρινολόγοι δεν αρνούνται την εκπαίδευση σε όποιον τη δικαιούνται, αλλά εξ αντικειμένου θα έπρεπε να έχουν λόγο στο ζήτημα αυτό. Την ίδια ώρα, δεν διεκδικούν την εκδίωξη κανενός επιστήμονα που έχει εντρυφήσει στη νόσο.

Παλαιότερα, όταν οι ενδοκρινολόγοι ήταν ελάχιστοι στη χώρα μας, υπήρχε η ανάγκη για εκπαίδευση και άλλων ειδικοτήτων, ώστε να υπάρξει καλύτερη διαχείριση των περιστατικών, αλλά με παραπομπή τους στον ειδικό γιατρό όταν χρειαστεί. Πλέον, οι ενδοκρινολόγοι στη χώρα ξεπερνούν τους 700 και μπορούν να καλύψουν επαρκώς τις ανάγκες των ασθενών.

Όπως ανέφερε ο πρόεδρος της ΕΕΕ-ΠΕΕ, Ζαδάλλα Μούσλεχ, διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του ΑΠΘ και η κυρία Ευανθία Διαμάντη-Κανδαράκη, καθηγήτρια Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ και γενική γραμματέας της ΕΕΕ-ΠΕΕ, η Ελληνική Διαβητολογική Εταιρεία αναφέρει στην εισήγησή της προς το ΚΕΣΥ ότι «η Διαβητολογία καθορίζεται ως εξειδίκευση ιατρών που έχουν ειδικευθεί στην ειδικότητα είτε της Παθολογίας είτε της Παιδιατρικής, με αντικείμενο την απόκτηση ειδικών γνώσεων για την πρόληψη, διάγνωση και θεραπεία του σακχαρώδους διαβήτη και των επιπλοκών του».

Κάτι τέτοιο, όμως, δεν ισχύει πουθενά στον κόσμο αλλά γίνεται προσπάθεια να περάσει στην Ελλάδα «δίχως να εξυπηρετεί επιστημονικούς λόγους ούτε την ποιότητα περίθαλψης των διαβητικών ασθενών», ενώ «ενέχει τον κίνδυνο δημιουργίας συντεχνιακών συνθηκών» όπως αναφέρει η ΕΕΕ-ΠΕΕ στο εξώδικό της με ημερομηνία 15 Μαΐου 2017.

Η ΕΕΕ-ΠΕΕ τονίζει ότι «ο σακχαρώδης διαβήτης, λόγω της πολυσυστηματικής φύσης του, αποτελεί επιστημονικό αντικείμενο έρευνας πολλαπλών ειδικοτήτων και ΟΧΙ μίας επαγγελματικά κατοχυρωμένης εξειδίκευσης-ειδικότητας», ενώ «επιστημονικό ενδιαφέρον πρέπει να μπορεί να αναπτύσσει οποιοσδήποτε ΙΑΤΡΟΣ κάθε ειδικότητας, χωρίς να συντρέχει η ανάγκη νομικής ή επαγγελματικής κατοχύρωσης του τίτλου “διαβητολόγος”».

«Με την λογική της Ελληνικής Διαβητολογικής Εταιρείας, ο ενδοκρινολόγος ο οποίος υποχρεωτικά εκπαιδεύεται (εξειδικεύεται) για δύο χρόνια στην Παθολογία στο πλαίσιο των σπουδών του, κανονικά είναι και… Παθολόγος (κατά το «Διαβητολόγος»), ενώ ο παθολόγος που έχει εξειδικευθεί στη διαβητική νεφροπάθεια ουσιαστικά είναι και… Νεφρολόγος», τόνισαν χαρακτηριστικά οι ομιλητές.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την Ελληνική Ενδοκρινολογική Εταιρεία:

1. Ο σακχαρώδης διαβήτης ανήκει στις ενδοκρινοπάθειες και υποχρεωτικά διδάσκεται στο πλαίσιο της ειδικότητας της Ενδοκρινολογίας.
2. Η εξειδίκευση στο σακχαρώδη διαβήτη (η αποκαλούμενη ως «διαβητολογία») δεν είναι αναγνωρισμένη στη χώρα μας ούτε ως τίτλος ιατρικής ειδικότητας ούτε ως τίτλος ιατρικής εξειδίκευσης, ενώ μόνο οι ενδοκρινολόγοι δικαιούνται να φέρουν τον τίτλο του διαβητολόγου. Η χρήση του τίτλου αυτού από γιατρούς άλλων ειδικοτήτων είναι μη νόμιμη, αφού ο τίτλος αυτός δεν είναι θεσμοθετημένος και συνεπώς δεν έχει νομική υπόσταση.
3. Η προτεινόμενη από το ΚΕΣΥ εξειδίκευση στο σακχαρώδη διαβήτη μόνο των μη-ενδοκρινολόγων θα προκαλέσει τεράστια σύγχυση στους ασθενείς και δραματική μείωση στο επίπεδο της φροντίδας τους αφού οι γιατροί που θα τους αντιμετωπίζουν δεν θα είναι εκπαιδευμένοι σε όλες τις ενδοκρινοπάθειες (παθήσεις που σχετίζονται με τις ορμόνες) αλλά σε μία μεμονωμένη, λες κι ο σακχαρώδης διαβήτης δεν επηρεάζει άλλα όργανα και ιστούς πλην του παγκρέατος.
4. Σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία, για να πάρει ένας γιατρός την ειδικότητα της Ενδοκρινολογίας είναι προαπαιτούμενο να εμβαθύνει σε όλες τις πτυχές του σακχαρώδους διαβήτη και των επιπλοκών του.
5. Προηγούμενες αποφάσεις της Ολομέλειας του ΚΕΣΥ έχουν απορρίψει την καθιέρωση εξειδίκευσης στον σακχαρώδη διαβήτη, διότι «η Διαβητολογία δεν παριστά ένα καλά καθορισμένο πεδίο άσκησης της Ιατρικής που ΔΕΝ μπορεί να συμπεριληφθεί στα καθιερωμένα εκπαιδευτικά προγράμματα άλλων ειδικοτήτων», ενώ έχει «επαλληλία 100% με την Ενδοκρινολογία», όπως αναγράφεται χαρακτηριστικά σε μία από αυτές (2003).
6. Από το 1992 το ΚΕΣΥ είχε προτείνει να αλλάξει ο τίτλος της ειδικότητας της Ενδοκρινολογίας και να γίνει «Ενδοκρινολογία – Διαβήτης – Μεταβολισμός», κάτι όμως που ποτέ δεν εφαρμόστηκε.
7. Στην Ευρώπη δεν τίθεται πουθενά θέμα διαχωρισμού της Ενδοκρινολογίας από τον σακχαρώδη διαβήτη, ενώ αναγνωρίζεται αποκλειστικά και μόνο η ειδικότητα της Ενδοκρινολογίας και όχι η «διαβητολογία», η οποία σε όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ είναι ενταγμένη στο γνωστικό αντικείμενο της Ενδοκρινολογίας.
8. Οι χρόνιες επιπλοκές του διαβήτη αντιμετωπίζονται από τις αντίστοιχες ειδικότητες (π.χ. Νεφρολογία, Νευρολογία, Αγγειολογία, Καρδιολογία, Οφθαλμολογία), δίχως την αναγκαιότητα και τη συμβολή κάποιου «εξειδικευμένου διαβητολόγου», επομένως δεν συντρέχει λόγος για «καλύτερη εκπαίδευση-εξειδίκευση» παθολόγων γι’ αυτές, όπως ισχυρίζεται η Ελληνική Διαβητολογική Εταιρεία.