Φάρμακο: Πως η Ελλάδα δεν είναι Ισπανία…

Η Ελλάδα και η Ισπανία είναι δύο χώρες της Μεσογείου με αρκετά κοινά στοιχεία, αλλά και με ακόμη περισσότερα διαφορετικά. Δεν είναι μόνο η διαφορετική γλώσσα, η μεγαλύτερη αγορά και το …διαφορετικό πολίτευμα. Είναι κυρίως η νοοτροπία και η αποφασιστικότητα, που κινούν την προσπάθεια για έξοδο από την κρίση. Νοοτροπία συνεργασίας και αποφασιστικότητα εφαρμογής αποτελεσματικών μέτρων, που οδηγούν την Ισπανία εκτός κρίσης.

Ειδικότερα στο χώρο της Υγείας και του Φαρμάκου, οι Ισπανοί φαίνεται πως ακολούθησαν την αρχή της συνεργασίας, όχι μόνο μεταξύ των κρατικών φορέων αλλά μεταξύ όλων των εμπλεκομένων στο χώρο της Υγεία. Μέσω αυτής της συνεργασίας κατέληξαν στην εφαρμογή διαρθρωτικών μέτρων που αύξησαν τις επενδύσεις, κυρίως στο R&D.

Ερωτηθείς για τη σχέση της ισπανικής φαρμακοβιομηχανίας με την ισπανική κυβέρνηση, ο Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής του Συνδέσμου Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων, FarmaIndustria της Ισπανίας, Javier Urzay, από το βήμα του Συνεδρίου «Νοσοκομειακό Φάρμακο», απάντησε, σχεδόν σαν να ήταν μια αυτονόητη απάντηση, πως οι δύο πλευρές πάντα ήταν σε επαφή και σε συνεργασία, «άλλωστε στην ίδια χώρα ζούμε»…

Μετά, λοιπόν, από τις επισημάνσεις του συνδέσμου των φαρμακευτικών επιχειρήσεων της χώρας (FarmaIndustria) για τις επιπτώσεις στην πραγματική οικονομία των καθυστερήσεων των πληρωμών στις εταιρίες, η Κυβέρνηση της Ισπανίας υιοθέτησε μια σειρά μέτρων, με πρώτο την κατάρτιση ενός Πλάνου Πληρωμών των Προμηθευτών, το 2012, που εφαρμόστηκε και ακολουθήθηκε.

Σημαντικό εργαλείο σε αυτή την κατεύθυνση ήταν η πλήρη ψηφιοποίηση των συναλλαγών και η χρήση ηλεκτρονικών τιμολογίων.

Έτσι, από τις περίπου 500 ημέρες, ο χρόνος αποπληρωμής των τιμολογίων, μειώθηκε, σήμερα, στις 143 ημέρες, χρόνος που μεταφράζεται σε 2,2 δισ. ευρώ (από €5,6 δισ. πριν).

Στην Ελλάδα, η καθυστέρηση αφορά ποσά ύψους 500-600 εκατ. ευρώ (μιλάμε, βέβαια, για άλλα μεγέθη αγοράς) και για… 320 ημέρες καθυστέρησης, σύμφωνα με τον πρόεδρο του Συνδέσμου Φαρμακευτικού Επιχειρήσεων Ελλάδας (ΣΦΕΕ), Π. Αποστολίδης.

Παράλληλα, τα μέτρα στην Υγεία στόχευαν και στην προσέλκυση επενδύσεων και έτσι, ιδιαίτερο βάρος έπεσε στις κλινικές μελέτες, οι οποίες απορροφούν το 60% των επενδύσεων του φαρμακευτικού τομέα. Αυτό μεταφράζεται σε 960 εκατ. ευρώ και πολλαπλά οφέλη, όχι μόνο για τους ασθενείς, αλλά και για τα νοσοκομεία, που λαμβάνουν ισχυρές χρηματοδοτικές ενέσεις.

Βέβαια, η Ισπανία ήταν η πρώτη χώρα στην Ε.Ε. που εφάρμοσε τη νέα κοινοτική νομοθεσία για τις κλινικές μελέτες, ενώ πραγματοποιούνται περίπου 200 κλινικές έρευνες ετησίως.

Στην Ελλάδα, πάλι, η εικόνα είναι πολύ διαφορετική. Όπως τόνισε ο κ. Αποστολίδης, τα έσοδα από μελέτες είναι μόλις 80 εκατ. ευρώ, όταν η Γερμανία έχει 6 δισ. ευρώ, το Βέλγιο (με αντίστοιχο πληθυσμό με την Ελλάδα) 2,5 δισ. ευρώ.

Η γραφειοκρατεία παραμένει το μεγάλο αγκάθι στη χώρα μας, αφού, αν και ο χρόνος έγκρισης στον ΕΟΦ είναι αποδεκτός, ανερχόμενος στις 60 ημέρες, η «μπάλα χάνεται» στην πορεία καθώς απαιτούνται επιπρόσθετες εγκρίσεις και από τα επιστημονικά συμβούλια των νοσοκομείων, όπου ο χρόνος αναμονής πολλαπλασιάζεται.

Στην Ευρώπη χρειάζονται 15 ημέρες για μελέτης Φάσης 1 και 28 ημέρες για τις Φάσεις ΙΙ & ΙΙΙ.