Φταίει και η Υγεία για το στραπάτσο των εκλογών

Τι έφταιξε για το στραπάτσο της κυβέρνησης στις ευρωεκλογές; Δεν είναι μόνο η ακρίβεια, το νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια ή ακόμη και οι ρυθμίσεις για τη δήλωση καθαρισμού οικοπέδων. Σημαντικό ρόλο έπαιξε και η αδυναμία της κυβέρνησης να ανατάξει το ΕΣΥ.

Θυμίζω ότι ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης έθεσε την Υγεία ως πρώτη προτεραιότητα της νέας κυβέρνησης στις εκλογές του 2023. Η αλήθεια είναι ότι δεν το είδαμε. Εκτός και αν θεωρούμε μείζονα μεταρρύθμιση τα απογευματινά χειρουργεία. Που άλλωστε είχαν θεσπιστεί από το 2000…

Τις τελευταίες εβδομάδες, η κυβέρνηση επιχείρησε να αλλάξει τη δυσμενή εικόνα στην υγεία, προβάλλοντας έργα ανακαίνισης νοσοκομείων και κέντρων υγείας, που χρηματοδοτούνται από το Ταμείο Ανάκαμψης. Όμως, εκ του αποτελέσματος, πολλοί πολίτες δεν πείστηκαν.

Δεν πείστηκαν, θεωρώντας ότι πρόκειται για έργα βιτρίνας. Το κύριο πρόβλημα των νοσοκομείων δεν είναι τόσο το κτιριακό (αν και υπάρχει ανάγκη αναβάθμισης), αλλά οι ελλείψεις σε προσωπικό και δη, ιατρικό.

Οι παραιτήσεις ιατρών και λοιπού προσωπικού συνεχίζονται, ενώ οι νέες προκηρύξεις για βασικές ειδικότητες βγαίνουν άγονες. Πολλά νοσοκομεία, ειδικά στην περιφέρεια, εφημερεύουν συχνά χωρίς βασικές ιατρικές ειδικότητες και εύλογα αυξάνεται η ανασφάλεια σε πολλούς πολίτες.

Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση προσπάθησε να δώσει οικονομικά κίνητρα στους γιατρούς. Με ειδικά επιδόματα για τις μονάδες εντατικής και τους αναισθησιολόγους (που είναι ειδικότητα υπό εξαφάνιση) και αυξήσεις ύψους περίπου 15%. Αυξήσεις και κίνητρα που όμως δεν είχαν αποτέλεσμα.

Είναι φανερό ότι χρειάζονται γενναίες αυξήσεις για να υπάρξει πρακτικό αποτέλεσμα. Και όχι μόνο αυτό. Χρειάζεται να αλλάξουν και οι συνθήκες εργασίας με οργανωτική και λειτουργική ανασυγκρότηση των υπηρεσιών υγείας. Να υπάρξει αξιολόγηση της ποιότητας των υπηρεσιών και μείωση της επιβάρυνσης των πολιτών.

Δυστυχώς, εδώ έγιναν σοβαρά λάθη. Τους τελευταίους μήνες, επιχειρήθηκε να εφαρμοστούν μέτρα (δεν έχει σημασία αν ήταν σωστά ή όχι), τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα να αυξηθεί η συμμετοχή των ασθενών στο κόστος. Όπως π.χ. έγινε με την εξίσωση ασφαλιστικής τιμής για τα γενόσημα με τη λιανική τιμή, που οδήγησε στην αύξηση των συμμετοχών.

Το ίδιο συνέβη και με τα απογευματινά χειρουργεία. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Άδωνι Γεωργιάδη να πείσει ότι το μέτρο μπορεί να βελτιώσει την κατάσταση, δίνοντας κίνητρα στους γιατρούς για να μείνουν στο ΕΣΥ.

Ναι το μέτρο μπορεί να είναι χρήσιμο, μόνο όμως αν είναι ενταγμένο σε ένα ευρύτερο σχέδιο ανασυγκρότησης του ΕΣΥ. Τέτοιο σχέδιο φαίνεται ότι λείπει ή αν υπάρχει, φαίνεται ότι έχει “χαθεί” πίσω από τα καθημερινά προβλήματα.

Άφησα για το τέλος το οικονομικό. Πολλοί επισημαίνουν εύλογα ότι αν δεν υπάρξει αύξηση των δημοσίων πόρων, δεν είναι δυνατόν να υπάρξει βελτίωση της κατάστασης. Να μην ξεχνάμε ότι οι δημόσιες δαπάνες για την υγεία ως ποσοστό επί του ΑΕΠ μόλις που ξεπερνούν το 6% και υπολείπονται τουλάχιστον κατά 2 ποσοστιαίες μονάδες, σε σχέση με άλλες χώρες της Ευρώπης

Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι φέτος θα δοθεί περίπου 1 δισ. επιπλέον στην Υγεία. Δεν έχω στοιχεία για να αμφιβάλω. Προφανώς, δεν αρκεί και χρειαζόμαστε παραπάνω σε βάθος χρόνου. Το ερώτημα όμως είναι άλλο: Αυτό το επιπλέον 1 δισ. θα πιάσει τόπο;

Εδώ θεωρώ ότι πρόβλημα στο ΕΣΥ είναι ακόμη πιο σοβαρό. Παρά τα μνημόνια και τα μέτρα που πήραμε την προηγούμενη δεκαετία, δεν κάναμε δομικές αλλαγές στη λειτουργία του ΕΣΥ. Δεν κλείσαμε τις μαύρες τρύπες διαρροής πόρων. Έτσι, ακόμη και αν αυξήσουμε τους πόρους, δεν είναι βέβαιο ότι θα έχουμε βελτίωση της κατάστασης.