Φυσικοθεραπεία σε σηπτικό ασθενή με μυοπάθεια. Πώς βοηθά

Η σήψη είναι βαριά λοίμωξη η οποία συνοδεύεται από συστηματική μη ελεγχόμενη φλεγμονώδη απάντηση, στην προσπάθεια του ανοσοποιητικού συστήματος να την καταπολεμήσει. Παρά την πρόοδο, τόσο στη διαγνωστική προσέγγιση όσο και στη θεραπεία, η θνησιμότητα της σήψης και της σηπτικής καταπληξίας παραμένει υψηλή (30 εκατ. “θύματα” το χρόνο). Γι’ αυτό και η πρώιμη κινητοποίηση στην πρόληψη της σήψης είναι κρίσιμη.

Υπό αυτό το πρίσμα και με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα κατά της Σήψης (13^η Σεπτεμβρίου), ο Πανελλήνιος Σύλλογος Φυσικοθεραπευτών (ΠΣΦ) αναδεικνύει το ρόλο σημαντικό ρόλο που έχει η φυσικοθεραπεία στο περιβάλλον της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ). “Η Φυσικοθεραπεία έχει σημαντικό ρόλο στην πρόληψη, αλλά και στην αντιμετώπιση της μυϊκής αδυναμίας αποκτηθείσας στη ΜΕΘ («Μυοπάθεια ΜΕΘ») που αναπτύσσεται νωρίς στους βαρέως πάσχοντες και είναι βαρύτερη στους ασθενείς με σήψη” επισημαίνει σχετικά.

Η σήψη και η πολυοργανική ανεπάρκεια ενοχοποιούνται για μυοπάθεια και πολυνευροπάθεια. Μία κατάσταση που επιφέρει μεγάλη έκπτωση της λειτουργικότητας και μειωμένη ποιότητα ζωής για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Πρόσφατες έρευνες επιβεβαιώνουν την αποτελεσματικότητα της έγκαιρης έναρξης της φυσιοθεραπείας μέσω της αναπνευστικής φυσικοθεραπείας, της πρώιμης κινητοποίησης, της κινησιοθεραπείας, του ενεργοπαθητικού ποδηλάτου και του ηλεκτρικού νευρομυϊκού ερεθισμού μειώνει το χρόνο παραμονής στον αναπνευστήρα, μειώνει το χρόνο παραμονής στη ΜΕΘ, βελτιώνει τη λειτουργικότητα κα την ποιότητα ζωής  (Kayambu et al., 2011). Σε άλλες συστηματικές μελέτες, επίσης, αποδεικνύεται ότι η πρώιμη έναρξη της φυσικοθεραπείας έχει συστηματική αντιφλεγμονώδη δράση και συμβάλλει στον περιορισμό της έκπτωσης της μυϊκής μάζας (Hickmann et al., 2018).

“Στα πλαίσια της έγκαιρης, σωστής και ολοκληρωμένης θεραπευτικής αντιμετώπισης του ασθενούς της ΜΕΘ σημαντική θέση έχει η πρώιμη έναρξη ενός φυσικοθεραπευτικού προγράμματος με στόχο την αντιμετώπιση της μυοπάθειας, την πρόληψη της περεταίρω ατροφίας, την πρόληψη της μυϊκής αδυναμίας αποκτηθείσας στη ΜΕΘ, τη βελτίωση της αναπνευστικής λειτουργίας καθώς και τη μείωση του χρόνου παραμονής στον αναπνευστήρα και τη ΜΕΘ και την αύξηση της λειτουργικής ικανότητας του ασθενούς” καταλήγει ο ΠΣΦ.