Γ. Παππάς: Να σταματήσουμε. Για λίγο

Του Γιώργου Παππά,

παθολόγος με ειδίκευση στις λοιμώξεις

Να σταματήσουμε. Για λίγο. Δεν ησυχάζουμε κάποιοι τις τελευταίες ημέρες- είναι μόνιμη η ανησυχία στο μυαλό για ασθενείς μας, για φίλους μας που είναι μεταξύ θαλάμου και ΜΕΘ, που απορρυθμίζονται στο σπίτι και πρέπει να νοσηλευθούν– φαντάσου οι ίδιοι πόσο ανήσυχοι είναι, πόσο αβέβαιο είναι το αύριό τους. Και γίνονται όλο και περισσότεροι αυτοί οι ασθενείς και φίλοι.

Και η ανησυχία. Και γύρω βασιλεύει θόρυβος. Να σταματήσουμε για λίγο τις φωνές. Ν’ ακούσουμε λίγο πιο καθαρά τις ανάσες, τις δύσπνοιες των ασθενών. Σταματήστε να συζητάτε για το πότε θα ανοίξει το ένα ή το άλλο- ναι αιμορραγούν υπομονές, ψυχισμοί και τσέπες, αλλά σχεδιάστε συγκεκριμένα, πείτε “δεν ξέρω πότε”, εξαφανιστείτε από την φλυαρία των τηλεπαραθύρων και των χαδιών σε μελλοντικά εκλογικά κοινά. Κοιτάξτε να τελειώσουμε με την πανδημία, με την αρρώστια και τον θάνατο. Δεν ανοίγει τίποτε αλλιώς, μόνο απόγνωση και κάποιοι τάφοι. Σταματήστε για λίγο και σκεφτείτε πόσο ενοχλητική ακούγεται στα εξουθενωμένα νεύρα των περισσότερων, αυτών που που έχουν μηδενίσει νομοτύπως τις μετακινήσεις τους, η διαφημιστική τουριστική φλυαρία του all you want is Greece- ας δούμε πώς θα ανοίξει η χώρα στους πολίτες της πρώτα, πώς θα κλείσει απ’ έξω τον ιο, και μετά ας αρχίσουν οι παραδοσιακοί χοροί υποδοχής στα αεροδρόμια και τα λιμάνια, τα έκαναν και ο Γεωργίτσης με τον Εξαρχάκο στο Γοργόνες και Μάγκες πριν 50 τόσα χρόνια. Και σταματήστε να παπαγαλίζετε “μα η οικονομία”– η πανδημία και οι συρροές ασθενών και νεκρών σκοτώνουν την οικονομία. Σταματήστε να στρουθοκαμηλίζετε για την κινητικότητα του ιού, ψάχνοντας αποδιοπομπαίους τράγους, εδώ είναι ο ιός αυτές τις μέρες, πολύς, γύρω μας, δικοί του είμαστε. Δεν φεύγει αν βάλουμε το κεφάλι μας στην άμμο, ούτε με προσευχές να ξημερώσουν αύριο οι 5,6,7 εκατομμύρια εμβολιασμένοι. Αργούν. Σταματήστε και οι κυβερνώντες και οι απέναντι και οι δίπλα, και οι ενδιάμεσοι, ό,τι άλλο κάνετε. Για λίγο.

Εστιάστε όλοι μόνο στην πανδημία χωρίς παραδόπιστους υπολογισμούς για μετεκλογικά οφέλη. Δεν έχει καταλληλότερους εδώ, έχει την ανάγκη μιας ενιαίας στάσης, για λίγο: να καθαρίσει ο αέρας γύρω μας, να μην ακούγεται ο ρόγχος πια. Και μετά βγάλτε τα ζωνάρια σας και τσακωθείτε για όλα. Για την παιδεία, την ενέργεια, την χώρα, το πού θα πάει, το πού πήγε πριν 70 χρόνια, το ποια αγάλματα θα στήσουμε, το ποια συνθήματα θα φωνάξουμε, και τις ποδοσφαιρικές ομάδες να μην ξεχάσουμε. Κατά προτίμηση χωρίς να δέρνεστε. Αλλά για λίγο, μην τσακώνεστε γενικώς.

Σιωπή μόνο. Λεπτών σιγή. Και είναι πολλά τα καθημερινά λεπτά σιγής που απαιτούνται και θα αυξάνονται. Σταματήστε να πιέζετε και να άγεστε από πιέσεις: φτιάξτε ένα ξεκάθαρο πλάνο, ειδικοί και πολιτικοί και λιγότερο ειδικοί και ελέγχοντες και κοινωνικές ομάδες, ανακοινώστε το δημόσια, με την ταπεινότητα που επιβάλλουν οι 6000 τόσοι θάνατοι, και ακολουθήστε το. Χωρίς “ναι μεν αλλά”, χωρίς ιδεολογικά χρώματα, χωρίς υστεροβουλία. Καταθέστε εκατό προτάσεις για το μεθαύριο και το καλοκαίρι και του χρόνου, αλλά εξασφαλίστε πρώτα το μεθαύριο. Για όλους.

Μεθοδικά, συγκροτημένα, σιωπηλά. Σταματήστε την παρέλαση στα μέσα ενημέρωσης με προσωπικές απόψεις, κομματικά non–papers, αυθαίρετες αναγνώσεις των δεδομένων της επιστήμης, εγωπαθή παραληρήματα, αρτηριοσκληρυντικά αφηγήματα. Εδώ είναι απλά τα πράγματα: ξέρετε πώς να σταματήσουμε, τώρα, τον ιό; Πείτε το. Αλλιώς σταματήστε. Για λίγο. Για κάποιες μέρες, μόνο στον καθρέφτη σας να λέτε πόσο έξυπνοι είστε.

Σταματήστε κι εκεί στα μέσα ενημέρωσης να καλλιεργείτε την επιδερμική πληροφόρηση, σταματήστε να ψαρεύετε κοινό και κερδίστε το: σταματήστε να απαιτείτε ημερομηνίες, σταματήστε να μεταφέρετε παραπλανητικούς τίτλους χωρίς να διαβάζετε το περιεχόμενο, σταματήστε να βγάζετε από την κατάψυξη προκάτ ρεπορτάζ: Τι θα πει “πώς νιώθει ο κόσμος που δεν θα φάει λαγάνα και φασολάδα με συνοδεία κλαρίνο”. Να δεις πώς νιώθει ο κόσμος που δεν θα φάει λαγάνα γιατί τον εμποδίζει η άτιμη η μάσκα οξυγόνου.

Σταματήστε, να σταματήσουμε και οι υπόλοιποι, οι πολλοί. Και ο 70χρονος που περιμένει να εμβολιαστεί μήπως και ξεμυτίσει με λιγότερο άγχος, κι ο ανυπόμονος νεαρός, κι ο επαγγελματίας που δεν του βγαίνουν οι λογαριασμοί, κι ο αμετροεπής γείτονας, κι ο κάθε πιστός. Σταματήστε, για λίγο μόνο, να απαιτείτε. Μείνετε ακίνητοι, προσευχηθείτε από μέσα σας, φωνάξτε βουβά τα συνθήματά σας, και απαιτήστε μόνο λύσεις τώρα. Εφαρμόστε τις οι ίδιοι σε ατομικό πλαίσιο. Ακούστε, σκεφτείτε, μην κρίνετε τον φοβισμένο δίπλα σας, δεν τον γνωρίζετε. Καταλάβετέ τον. ‘

Αναλάβετε την δική σας, όποια, ευθύνη: για τις μεγάλες και μικρές ατομικές παραβιάσεις της λογικής της πανδημίας, για την χαλαρότητα της συμπεριφοράς, για την αναζήτηση της ευκολίας. Κι αν πιστεύετε πως όλα αυτά που γίνονται δεν είναι παρά σχέδια καταχθόνια έτοιμα από καιρό, σταματήστε πάλι για λίγο. Υπερτιμάτε τις ικανότητες των αρχόντων. Υποτιμάτε τη νοημοσύνη σας, Παραφράζετε την κόπωσή σας. Παρερμηνεύετε τον θόρυβο και τις κραυγές και ψάχνετε το νόημά τους- δεν έχουν. Κοιτάξτε με ποιους συστρατεύεστε, ποιοι σας χειροκροτούν. Θυμηθείτε: γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον.

Κι ανά τον κόσμο, σε διεθνείς οργανισμούς, συνόδους κορυφής, εμπιστευτικές τηλεφωνικές γραμμές ηγετών, σε εκεχειρίες που δεν τηρήθηκαν: σταματήστε. Για λίγο. Μην τρέχετε για λίγο, εδώ θα είναι το αύριο, το ζητούμενο είναι να είμαστε εμείς όλοι εδώ. Μια βαθιά ανάσα ακινησίας και σιωπής. Ίσα ίσα για να ακούσουμε την δύσπνοια να γίνεται κανονική αναπνοή, ξεφύσημα ανακούφισης. Μετά μπορείτε να συνεχίσετε να κάνετε ό,τι κάνετε, αλλά για λίγο έστω σταματήστε.

Υ.Γ.: Oι απόψεις προσωπικές, δεν εκφράζουν καμία ομάδα στην οποία να ανήκω.