Γιατί “γαβγίζουν” μερικοί για την Ιατρική Δεοντολογία;

Γράφει: Γεώργιος Γεωργιάδης, παιδίατρος, πρόεδρος Ιατρικού Συλλόγου Δράμας.

Ζητώ από όλους-ες σας συγνώμη, επειδή αφ’ ενός για μια και μοναδική φορά, αποφάσισα να σας μιλήσω με την παρορμητική, αυθόρμητη, σκληρή και ανεξέλεγκτη γλώσσα των τρελών και όχι των παιδιών (δεδομένου ότι μόνο αυτοί λένε την αλήθεια στην εποχή μας) και αφ’ ετέρου επειδή αυτήν την επιστολή που την γράφω σήμερα (12-08-2017), γνωρίζω ότι θα σας αποσταλεί μετά την 21-08-2017 (ημέρα επιστροφής της γραμματέως του Ιατρικού Συλλόγου Δράμας στην θέση της μετά τις διακοπές της). Και έρχομαι απ’ ευθείας στον πυρήνα της επιστολής:

― γιατί φωνάζουν, κοινώς “γαβγίζουν” μερικοί για την ιατρική δεοντολογία (κυρίως μεγάλοι ιατρικοί σύλλογοι);

― δεν ψηφίσθηκε ομόφωνα (πιθανόν 2-3 αρνητικοί ψήφοι) μετά από δύο συνεχείς συνεδριάσεις της ολομέλειας της Γεν. συνέλευσης του Π.Ι.Σ. το 2014;

― ποιος φταίει, αν μερικοί σύνεδροι, αντί να βρίσκονται στις συνεδριάσεις της ολομέλειας του Π.Ι.Σ. εκπροσωπώντας τους ιατρούς τους, αυτοί επιλέγουν “τα μπουζούκια”, τα “θέατρα” κ.τ.λ. και μετά δηλώνουν άγνοια;

― δεν γνωρίζετε ποιοι μετείχαν στην επιτροπή που επεξεργάσθηκε το προσχέδιο της ιατρικής δεοντολογίας; Να αναφέρω “ονόματα” συλλόγων ή προέδρων και εκπροσώπων τους που μετείχαν στην επιτροπή; Προτιμώ το πρώτο π.χ. ιατρικοί σύλλογοι Αθηνών-Πειραιώς-Θεσσαλονίκης-Πατρών κ.τ.λ.

― τι είναι προτιμότερο; Να παραμείνουμε ως έχουμε, με την ιατρική δεοντολογία του Β.Δ. του 1957 ή του 2005, που ψήφισαν πριν από μας για μας οι πολιτικοί ,ή με την δεοντολογία που η Γεν. συνέλευση του Π.Ι.Σ. ψήφισε το 2014; Ακόμη και αν έχει ατέλειες, προτιμώ την δεύτερη, διότι θα είναι η πρώτη φορά που θα εισακουστεί η ιατρική φωνή.

― εάν η διαφωνία έγκειται στον αριθμό των ιατρών που έχει κάθε ιατρικός σύλλογος, τότε η απάντηση του “τρελού” είναι: άει γα_ _ _ _ _ _ή άει χε_ _ _ _ _.

Ενθυμήστε ότι σε Γεν. συνέλευση του Π.Ι.Σ. πρότεινα δημόσια να μετέχουν τιμητικά οι έξι μεγαλύτεροι σύλλογοι εκ περιτροπής ανά δύο κατ’ έτος στο Δ.Σ. του Π.Ι.Σ., προκειμένου να απευθυνόμεθα με μία φωνή προς την πολιτική ηγεσία και το απορρίψατε μετά επαίνων (πιθανόν λόγω της “ψυχοθεραπείας σας”). Οι ιατρικοί σύλλογοι είναι “ίσοι” ή καλύτερα “ισότιμοι”. Δεν οριοθετούνται ανάλογα με το προσωπικό μικροσυμφέρον του καθ’ ενός εξ ημών. Εκτός αν θέλετε να εφαρμόσουμε και εδώ τον κανόνα των τρελών, ότι δηλαδή ένας τρελός υποχωρεί μπροστά σε εκείνον που έχει τρέλα στο τετράγωνο, τον κύβο κ.τ.λ.

― Μήπως ο αντικειμενικός σκοπός είναι να πλήξουν μερικοί τον νυν πρόεδρο του Π.Ι.Σ.; Αν ισχύει αυτό τότε είναι αξιοθρήνητοι. Την ώρα της μάχης κύριοι-ες πολεμούμε με όποιον στρατηγό έχουμε, προσφέροντας και την τελευταία σταγόνα του αίματός μας. Στην συγκεκριμένη περίπτωση ο πρόεδρος του Π.Ι.Σ. υπερασπίζεται –και ορθά–τις αποφάσεις της Γενικής συνελεύσεως και σεις τι κάνετε;

Δημοκρατία το λέτε αυτό; Ο “τρελός” θα έλεγε με νόημα: “τρελάρες λακίσατεεε..!!!” Εδώ σταματάει ο “τρελός” και συνεχίζουν και οι δύο ταυτόχρονα (τρελός και παιδί).

Για να έχουμε, ελπίδες επιτυχίας των στόχων μας χρειάζεται:

1. Κατ’ αρχάς να κάνουμε αυτοκριτική, χωρίς μικροσυμφέροντα, θέτοντας τον ιατρό και τον ασθενή στην θέση που του αρμόζει (αξιοπρέπεια και των δύο).

2. Ενότητα ουσιαστική και όχι φαινομενική. Όταν θα καταλάβετε όλοι σας ότι είμεθα, στρατιώτες ή στρατηγοί της λευκής μπλούζας και μόνον αυτής, τότε έχουμε ελπίδες επιτυχίας.

3. Με αμοιβαία εμπιστοσύνη. Επειδή γνωρίζω την ιδιοσυγκρασία του Έλληνα, όπου έκαστος, ως ηγεμών, θεωρεί ότι η πρότασή του είναι η αυθεντική και σωστή, σας προτρέπω να συλλέξουμε τις 4-5-6 διαφορετικές προτάσεις σε μια γυάλα, να καλέσουμε ένα παιδί για την κλήρωση και αυτή η πρόταση που θα επιλεγεί να την υποστηρίξουμε άπαντες φορώντας την λευκή μπλούζα, ενώπιων του πρωθυπουργού. Τι λέτε; Έχουμε ελπίδες; Σας το τόνισα πολλές φορές. Οι πολιτικοί γνωρίζουν την δύναμή μας, γι’ αυτό και μας έχουν χωρισμένους σε 4-5-6 κ.τ.λ. υπουργεία (διαίρει και βασίλευε).

4. Όσον αφορά τον πρόεδρο του Π.Ι.Σ., αγαπητοί μου συνάδελφοι, ενώ εσείς δεν μπορείτε ούτε το μικρό του δακτυλάκι να αγγίξετε, εγώ μπορώ να τον στήσω στα 3 μέτρα. Τον αθωώνω όμως κάθε φορά που στην επιμονή μου για κάποια ενέργεια μου απαντά: -Να το κάνουμε Γιώργη, αλλά με ποιο στρατό; Γι’ αυτό αγαπητοί-ες μου χρειάζεται μια αναγκαία και απαραίτητη προϋπόθεση. Να ετοιμάσουμε τα στρατεύματά μας για μάχη. Προσωπικά προσπαθώ, αλλά μέχρι στιγμής δεν το έχω επιτύχει. Όταν είμεθα έτοιμοι να ενημερώσουμε τον Π.Ι.Σ.για περαιτέρω ενέργειες. Αυτά που σας γράφω δεν είναι θεωρίες αλλά εφαρμόσθηκαν και στην πράξη π.χ. την εποχή που κερδίσαμε την ηλεκτρονική συνταγογράφηση για όλους τους ιατρούς(δημοσίου και ιδιώτες) και εργαστήρια (μικρά και μεγάλα), ενώ η αρχική πρόταση του υπουργείου αφορούσε μόνο τα νοσοκομεία, το Ι.Κ.Α. και τα μεγάλα διαγνωστικά εργαστήρια. Το καθοριστικό σημείο της νίκης μας ήταν, ότι τότε είχαμε συντεταγμένο στράτευμα, που σε ποσοστό 90% υπάκουσε στις εντολές της ηγεσίας του (αναφέρομαι στους πρώην ιατρούς του Ι.Κ.Α.). “Πολιορκητικός κριός” και τότε ήταν, ο νυν πρόεδρος του Π.Ι.Σ. (εγώ έχω δικαίωμα να τον αποκαλώ έτσι και μερικοί ακόμη), οι υπόλοιποι όχι. Ουσία και αξία έχει λοιπόν ποιοι κρατούν τον “πολιορκητικό κριό” και προς τα πού τον κατευθύνουν.

Συνοψίζοντας φίλοι μου, θεωρώ ότι πρέπει να εφαρμόσουμε την μοναδική διαχρονική μέθοδο επιτυχίας, δηλαδή το ότι «η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση». Φαντάζεσθε τι θα γινόταν, αν μετά από αυτοκριτική, ενότητα, αμοιβαία εμπιστοσύνη απευθυνόμασταν στον υπουργό ή τον πρωθυπουργό και με σοβαρότητα ζητούσαμε:

1. Να μεταβούμε όλοι μαζί στην ΗΔΙΚΑ στις 6π.μ. στις 2 κάποιου μήνα και απαιτούσαμε να πληροφορηθούμε τα ονόματα των ιατρών που εντός μιας ημέρας (της προηγουμένης) έγραψαν και συνταγογράφησαν πάνω από 200 συνταγές και ταυτόχρονα σε ποιά φαρμακεία εξετελέσθησαν; Γνωρίζετε, όπως γνωρίζω, ότι πολύ εύκολα θα διαχωρίσουμε “τα αρνιά από τα ερίφια”, αφ’ ενός τους έντιμους, αυτούς δηλαδή που εργάσθηκαν υπέρ της υγείας γενικώς, και αφ’ ετέρου τους διαπλεκόμενους….

2. Να έχουν δικαίωμα να συμβληθούν με τον ΕΟΠΥΥ όσοι ιατροί το επιθυμούν, λαμβάνοντας τον αριθμό επισκέψεων που τους αναλογεί, σύμφωνα με το κονδύλιο του υπουργείου για την Α΄θμια φροντίδα Υγείας (π.χ. 97 χαρτάκια το μήνα) και κριτής, ποιοι θα επιβιώσουν, να είναι οι ασθενείς, ο ίδιος δηλαδή ο λαός και όχι η μικροκομματική πολιτική.

3. Στην πρόθεση του υπουργείου να μας κάνει όλους πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης η απάντησή μας θα πρέπει να είναι “ΝΑΙ” με μοναδικό όρο να εφαρμόσει το υπουργείο το εθιμικό δίκαιο που υπάρχει στον σκληρό πυρήνα της Ε. Ένωσης (όπου μετέχουμε παρά την κρίση και εμείς) σχετικά με την μισθοδοσία των ειδικών ιατρών (έκαστος ειδικός ιατρός λαμβάνει ως μισθοδοσία το 3-4πλάσιο της μισθοδοσίας των δημοσίων υπαλλήλων, ανάλογα με τα χρόνια υπηρεσίας και το βαθμό) και να μην λαϊκίζει το υποργείο εις βάρος των ιατρών, αλλά σε συνεννόηση με Π.Ι.Σ. και ιατρικούς συλλόγους να γίνει εφαρμογή του Υγειονομικού χάρτη που θα περιλαμβάνει και τις ιδιαιτερότητες ορισμένων περιοχών, προκήρυξη θέσεων, κατάληψη αυτών από τους καλύτερους, ούτως ώστε να μένει στην χώρα το άνθος της ιατρικής κ.τ.λ.

Τις ανωτέρω προτάσεις της υπέβαλλα προφορικά στον υπουργό Υγείας κατά την έξοδό του από την αίθουσα συνεδριάσεων,όταν προσήλθε επί 4ώρον στην συνδιάσκεψη του Δ.Σ. του Π.Ι.Σ. με τους προέδρους των ιατρικών συλλόγων και εισέπραξα, όπως θα έλεγε ο “τρελός” “βούφθαλμον” ή όπως θα έλεγε το “παιδί” για τον υπουργό: “και εγένετο ωσεί άνθρωπος μη ακούων και μη έχων εις το στόμα αυτού ελεγμούς”. Ακόμη περιμένω τον υπουργό να με ενημερώσει. Υποψιάζομαι ότι το υπουργείο περιμένει μέχρις ότου να βρεθεί τρόπος διαφυγής των διαπλεκομένων συναδέλφων, μέχρι να φύγουν οι ειδικοί ιατροί της χώρας, ούτως ώστε, όταν δώσει το δικαίωμα της ελεύθερης σύμβασης σε όλους, να έχουν παραμείνει πολύ λιγότεροι από τις προβλεπόμενες θέσεις και όταν ο μισθός στην χώρα φθάσει το θρυλικό νούμερο = 751!!!!! για να μας δώσει την αντιστοιχία των μισθών που προανέφερα κ.ο.κ.

Γνωρίζω ότι υπάρχουν και πολλές παρόμοιες προτάσεις, ίσως και πιο ριζοσπαστικές. Είναι αδήριτη ανάγκη όμως, αφού γίνουν συζητήσεις, να λαμβάνονται αποφάσεις και να εφαρμόζονται.

Σταματώ εδώ. Να συγχαρώ τους συναδέλφους που συνεχίζουν να εφαρμόζουν την ιατρική δεοντολογία. Ζητώ συγνώμη απ αυτούς και κυρίως από τους νέους ιατρούς, διότι για μια και μοναδική φορά, επιβεβαιώνοντας την φράση ότι η “εξαίρεση επιβεβαιώνει τον κανόνα”, θα παραβώ την ιατρική δεοντολογία, υπογράφοντας το παρόν κείμενο, ως πρόεδρος Ιατρικού Συλλόγου Δράμας και όχι ως παιδίατρος, δεδομένου ότι αφορά προσωπικές μου απόψεις και όχι συλλογικές, με σκοπό κυρίως να τονίσω το φαινόμενο της “ψυχοθεραπείας” αυτών που ασχολούνται με τους ιατρικούς συλλόγους. “Ο νοών νοείτω”.

Γνωρίζετε ότι με αυτά που γίνονται στους ιατρικούς συλλόγους, αν δεν συνέλθουμε και δεν συνειδητοποιήσουμε την πραγματικότητα, άπαντες οι συνάδελφοι θα μας φτύνουν (παλαιοί και κυρίως οι νέοι). Διότι είναι παράδοξο, άλλα να λέγονται, άλλα να εννοούνται, άλλα να υπονοούνται, άλλα να ψηφίζονται και άλλα να εφαρμόζονται. Τιμή λοιπόν σε αυτούς που εφαρμόζουν τα ψηφισμένα.

Πιστεύω ότι δεν θα συμβεί σε μένα. Αν όμως συμβεί, δεδομένου ότι είμαι “παιδί”, θα πω αυθόρμητα “τρελός είναι” και θα του ζητήσω και συγνώμη.

Πηγή: medispin.blogspot.gr