Η αναγκαιότητα της ΠΦΥ και η ψευδαίσθηση των ΤοΜΥ

Του Χαράλαμπου Γ. Τσεβεκίδη, Καρδιολόγος, προέδρος Ιατρικού Συλλόγου Κοζάνης.

Κάθε σύγχρονο σύστημα υγείας στηρίζει την ύπαρξη του σε ένα δίκτυο Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας που καλύπτει καθολικά και ισότιμα όλο τον πληθυσμό. Στη Χώρα μας αυτό το δίκτυο αναγνωρίζεται πάντοτε και απ’ όλους τους αρμόδιους ως ακρογωνιαίος λίθος αλλά, κάθε φορά που αλλάζει ο υπουργός υγείας αλλάζει και αυτό σύμφωνα με τα προκαθορισμένα ιδεοσχήματα της ηγετικής ομάδας, που στην σημερινή χρονική περίοδο διεκδικούν την απόλυτη ορθότητα μέσα από την οπτική της δική τους μερικότητας ( κρατικό = δημόσιο, πιλοτικά, αφού έχουμε ΕΣΠΑ ας διορίσουμε μερικούς ακόμα και έχει ο Θεός), εκφράζοντας μάλιστα φόβους ότι τυχόν αποτυχία θα οφείλεται στους ”κακούς” γιατρούς που δεν υιοθετούν τα μεγαλεπήβολα σχέδια τους.

Ας ξεκαθαρίσουμε ορισμένα θέματα επιτέλους:

1) Η δημιουργία Π.Φ.Υ. προϋποθέτει ύπαρξη Υγειονομικού Χάρτη της Επικράτειας με λεπτομερή καταγραφή των αναγκών, των ιδιαιτεροτήτων της κάθε περιοχής αλλά και της μελλοντικής πρόβλεψης αυτών. Τουλάχιστον δύο τέτοιες μελέτες έχουν χρηματοδοτηθεί από το Υπ.Υγείας. Τι έγιναν; Ποιά είναι τα αποτελέσματα; και αν δεν υπάρχουν γιατί δεν ξεκινούμε ορθά με σωστές βάσεις;

2) Η χρηματοδότηση του εγχειρήματος είναι έωλη μετά το χρονικό ορίζοντα των 2 (πιθανά+2) ετών ΕΣΠΑ, χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένη πρόβλεψη στον προϋπολογισμό για μετά.

3) Δεν υπάρχει πουθενά ο ποιοτικός έλεγχος των δομών, ουσιώδες συστατικό κάθε σύγχρονου υγειονομικού συστήματος

4) Εισάγεται συγκαλυμμένα η λογική gate keeping (αποκλεισμού) αγνοώντας τους πολίτες που θέλουν να έχουν ελεύθερη επιλογή και πρόσβαση στο ιατρό της αρεσκείας τους

5) Αγνοείται η τρέχουσα πραγματικότητα προκαλώντας την αυτοαναίρεση του συγκεκριμένου πονήματος λόγω: έλλειψης από την μία πλευρά, του αριθμού των γενικών ιατρών που το σύστημα χρειάζεται, αλλά και της απροθυμίας ένταξης παθολόγων και παιδιάτρων από την άλλη, όλοι βέβαια εργαζόμενοι σε συνθήκες ”γαλέρας” για θυμηθούμε τις προηγούμενες θέσεις των κυβερνώντων.

6) Η (στρεβλή δυστυχώς) ύπαρξη πληθώρας ειδικών γιατρών που προσφέρουν στο χαμηλότερο κόστος για ευρωπαϊκή χώρα υπηρεσίες υγείας, και που στήριξαν το υγειονομικό σύστημα, χρηματοδοτώντας το άμεσα (καθυστερήσεις πληρωμών) και έμμεσα (clawback rebate), αγνοούνται και αποκλείονται ουσιαστικά αφού βέβαια έχουν συκοφαντηθεί και απαξιωθεί συστηματικά.

7) Την έλλειψη σεβασμού και την πλήρη απαξίωση του λειτουργήματός μας, την βλέπουμε επιπλέον ξεκάθαρα στο παρόν νομοθέτημα, που νομιμοποιεί την αντιποίηση του ιατρικού επαγγέλματος επιτρέποντας σε μαίες την συνταγογράφηση ιατρικών εξετάσεων και διενέργεια ιατρικών πράξεων χωρίς να αντιλαμβάνεται η ηγεσία του Υπ.Υγείας τις τεράστιες ευθύνες αλλά και τους κινδύνους για την δημόσια υγεία που εγκυμονούν τέτοιες πρακτικές

8) Τέλος για πρώτη ίσως φορά οι Ιατρικοί Σύλλογοι, παρουσίασαν ολοκληρωμένο σχέδιο Π.Φ.Υ. (Σχέδιο Ι.Σ.Κρήτης), το οποίο υιοθετήθηκε σχεδόν ομόφωνα από την Γενική Συνέλευση του ΠΙΣ, δείχνοντας ένα άλλο δρόμο αυτό της συνέπειας, της αυτοοργάνωσης, της αυτενέργειας, λαμβάνοντας υπόψιν το όλον του ιατρικού κόσμου για το όφελος της κοινωνίας.

Ο υπουργός αν και έγινε κοινωνός δεν μετέβαλε στο ελάχιστο το προσχεδιασμένο νομοθέτημά του, αγνοώντας – αναιρώντας τον θεσμικό ρόλο του ΠΙΣ και των Συλλόγων.

Η στάση του τελευταίου θα πρέπει να συζητηθεί εκτενώς στην προσεχή συνάντηση των Προέδρων των Ι.Σ. στην Κω και να αναζητηθούν νηφάλια τα αίτια της παταγώδους για ακόμη μια φορά αποτυχίας μας, επανακαθορίζοντας την στάση μας καθώς και το ρόλο μας μακριά από παρεκλυστικές τακτικές παρελθούσας χρήσης.

Τα ερωτήματα προς το Δ.Σ. του ΠΙΣ είναι αμείλικτα:

α) Πόσες κόκκινες γραμμές μας παραβιάσθηκαν με αυτό το νόμο; (πάγια αντιμισθία, καθορισμός ανώτατου αριθμού ειδικών ιατρών που θα συμβληθούν, αντιποίηση ιατρικού επαγγέλματος κ.τ.λ.)

β) Ποιά ήταν η στάση μας στη Βουλή;

γ) Ποιά η αντίδραση μας;

Πρέπει να τελειώνουμε κάποτε τα χαριτωμένα αφελή και ανέμελα παιχνίδια τύπου TO.M και (ΤΖΕΡ)Υ δείχνοντας ένα άλλο δρόμο αυτό της σοβαρότητας, του κύρους, της ενσυνείδητης ενηλικίωσης έχοντας ως στόχο το κοινό καλό.

Πηγή: docmed.gr