«Αντίδοτο» στον σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 μπορεί να λειτουργήσει η άσκηση. Η σωματική δραστηριότητα με ένταση εκτιμάται ότι μπορεί να υιοθετηθεί ως στρατηγική για να αποφευχθεί η εμφάνιση διαβήτη.

Σε προοπτική μελέτη κοόρτης του Πανεπιστημίου του Σίδνεϋ  με πληθυσμό 59.325 από την βιοτράπεζα UK Biobank (μέση ηλικία=61,1 έτη το 2013-2015). Κατά τη διάρκεια μιας μέσης παρακολούθησης 6,8 ετών, υπήρξε μια ισχυρή γραμμική συσχέτιση δόσης-απόκρισης μεταξύ της μέτριας έως έντονης έντασης σωματικής δραστηριότητας (MVPA) και του περιστατικού σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, ακόμη και μετά την προσαρμογή για τον γενετικό κίνδυνο. Σε σύγκριση με τους λιγότερο δραστήριους συμμετέχοντες, οι HR (95% CI) για υψηλότερα επίπεδα MVPA ήταν:

• 0,63 (0,53 έως 0,75) για 5,3-25,9 λεπτά/ημέρα,
• 0,41 (0,34 έως 0,51) για 26,0-68,4 λεπτά/ημέρα και
• 0,26 (0,18 έως 0,38) για >68,4 λεπτά/ημέρα.

Όμως δεν βρέθηκε σημαντική πολλαπλασιαστική αλληλεπίδραση μεταξύ των μέτρων σωματικής δραστηριότητας και του γενετικού κινδύνου, αλλά μια σημαντική προσθετική αλληλεπίδραση μεταξύ της MVPA και της βαθμολογίας γενετικού κινδύνου, γεγονός που υποδηλώνει μεγαλύτερες απόλυτες διαφορές κινδύνου ανάλογα με τα επίπεδα MVPA μεταξύ των ατόμων με υψηλότερο γενετικό κίνδυνο.

Οι επιστήμονες κατέληξαν ότι η σωματική δραστηριότητα με έντονη ένταση θα πρέπει να προωθείται ιδιαίτερα σε άτομα με υψηλό γενετικό κίνδυνο για T2D. Προτείνονται 30 λεπτά την ημέρα μέτριας έντασης σωματική δραστηριότητα. Μπορεί να μην υπάρχει ελάχιστο ή μέγιστο όριο για τα οφέλη, αλλά  το εύρημα αυτό μπορεί να δώσει πληροφορίες για την ανάπτυξη μελλοντικών κατευθυντήριων γραμμών και παρεμβάσεων για την πρόληψη της T2D.