«Η γιαγιά μου με ξέχασε»: Ένα παραμύθι για τη νόσο Alzheimer

Ο Σεπτέμβριος έχει οριστεί ως Παγκόσμιος Μήνας Ενηµέρωσης και Ευαισθητοποίησης για τη νόσο Alzheimer, μία νόσο που πλήττει τις σύγχρονες κοινωνίες: Κάθε τρία δευτερόλεπτα ένας άνθρωπος στον κόσμο εμφανίζει άνοια, ενώ από τη νόσο πάσχουν περισσότεροι από 200.000 Έλληνες.

Με αφορμή την ιστορία της αδελφής της γιαγιάς της που διαγνώστηκε με τη νόσο, η μαθήτρια Ζαΐρα Αλεξίου έγραψε και εικονογράφησε με ιδιαίτερη ευαισθησία ένα τρυφερό παραμύθι για μικρούς και μεγάλους με τίτλο «Η γιαγιά μου με ξέχασε» που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Φερενίκη.

Η Ζαΐρα Αλεξίου είναι μαθήτρια της Γ’ Λυκείου. Το προσωπικό της βίωμα από την αγαπημένη της γιαγιά που είχε την νόσο Alzheimer την έφερε αντιμέτωπη με την παράξενη αρρώστια σε ηλικία 10 ετών. Έκτοτε ακολούθησε διάφορες σχετικές δράσεις. Συμμετείχε στην ομάδα εύρεσης ανθρώπων που χάνονται κυρίως λόγω άνοιας (silver alert). Παρακολούθησε σεμινάρια για το πώς να διαχειρίζεται κανείς και πως να μπορεί να φροντίσει κοινωνικά τους ανθρώπους με την συγκεκριμένη νόσο.

«Είναι εξαιρετικά δύσκολο για ένα παιδί να καταλάβει τη φύση και την εξέλιξη της νόσου. Σκοπός του βιβλίου είναι να μεταφέρει σε όλα τα παιδιά που βιώνουν ένα αντίστοιχο πρόβλημα ότι δεν πρόκειται για μια απόρριψη από το αγαπημένο τους πρόσωπο αλλά για μία ασυνήθιστη αλλαγή. Κατανοώντας τη μπορούν να δώσουν την ίδια αγάπη και φροντίδα στον άνθρωπό τους αλλάζοντας ρόλους στο σημείο που μπορούν να το διαχειριστούν» όπως αναφέρει η ίδια. Σημειώνεται ότι έσοδα από τις πωλήσεις θα δοθούν για την ενίσχυση του έργου της Εταιρείας Alzheimer Αθηνών.

«Ζωή σου είναι ό,τι έδωσες», έγραψε ο Γιώργος Σεφέρης στο Θερινό Ηλιοστάσι Η’. Παραδίδοντας λίγο πριν από το καλοκαίρι το χειρόγραφό της, η Ζαΐρα Αλεξίου ανταποκρίνεται εμπράκτως στη ρήση του νομπελίστα ποιητή. Η πρόθεσή της να μοιρασθεί μέσω ενός βιβλίου την προσωπική της εμπειρία από την ασθένεια της πολυλατρεμένης της Νίας έχει έναν ομολογημένο σκοπό. Να ευαισθητοποιήσει τα παιδιά εν πρώτοις, εξ’ ου και η παιδική εικονογράφηση, για την Νόσο του Alzheimer, και στη συνέχεια, μέσω αυτών, τους ενήλικες. Ήταν στην τρυφερή ηλικία των 14 ετών όταν την έχασε, μία απώλεια που, όπως διαφαίνεται από το κείμενό της, επηρέασε την παιδική της ψυχή.

Μετά το πέρας του αρχικού πένθους, λίγα χρόνια αργότερα, άντλησε έμπνευση από το μοιραίο συμβάν και έγραψε ένα διήγημα σε απλή, κατανοητή γλώσσα, χωρίς «φιοριτούρες» και συναισθηματικές υπερβολές» αναφέρει μεταξύ άλλων στον πρόλογο ο εκδότης Xρήστος Ζαμπούνης.