Η καλή καρδιοαναπνευστική υγεία μέσω σωματικής δραστηριότητας αποτρέπει τύπους καρκίνων

«Κλειδί» για την απόκτηση καλής καρδιοαναπνευστικής υγείας αλλά και την αποφυγή του καρκίνου μπορεί να αποτελέσει η σωματική δραστηριότητα. Μελέτη που διεξήχθη σε ανδρικό πληθυσμό κατέχειξε ότι θα μπορούσε να αποτρέψει 4-8% όλων των καρκινωμάτων παχέος εντέρου, 4% των θανάτων από καρκίνο πνεύμονα και 4-20% των θανάτων από καρκίνο προστάτη.

Προσοχή συνιστάται στην διατήρηση της καλής καρδιοαναπευστικής υγείας καθώς μεγαλώνοντας τείνουμε να παραμελούμε  τη σωματική δραστηριότητα, ενώ  έχει παρατηρηθεί ότι αυξάνει αντίστροφα η επίπτωση του καρκίνου.  Σημασία όμως έχει η ορθή εκτίμηση της σωματικής δραστηριότητας όχι με υποκειμενικές αξιολογήσεις, με τη χρήση ερωτηματολογίων. Για αυτό συνιστάται η μέτρηση της καρδιοαναπνευστικής φυσικής κατάστασης ως πιο αντικειμενική μέθοδο για την εκτίμηση της μέτριας έως έντονης σωματικής δραστηριότητας του ατόμου. Παρά το γεγονός  ότι η σωματική δραστηριότητα έχει σύνδεση με μείωση της επίπτωσης διαφόρων νεοπλασμάτων, όπως δεν διατίθενται ισχυρά στοιχεία για την συνέπεια της καρδιοαναπνευστικής φυσικής κατάστασης.

Με στόχο την αξιολόγηση αυτής της σύνδεσης ερευνητές σε πρόσφατη μελέτη που διενεργήθηκε στη Σουηδία και δημοσιεύθηκε στο περιοδικό JAMA Network Open , διερευνήσαν στοιχεία από περίπου 180.000 άνδρες ηλικίας άνω των 18 ετών. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τα δεδομένα της αξιολόγησης της κατάστασης υγείας που πραγματοποιείται σε Σουηδούς πολίτες και συγκεκριμένα το δείκτη μέγιστης κατανάλωσης οξυγόνου (VO2max) μετά από υπομέγιστη άσκηση. Από τις εθνικές βάσεις δεδομένων νεοπλασιών και θανάτων συνελέγησαν τα αντίστοιχα δεδομένα για τον υπό μελέτη πληθυσμό. Τα στοιχεία σχολιάζουν οι  Ιατροί της Θεραπευτικής Κλινικής (Νοσοκομείο Αλεξάνδρα) της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ, Μιχάλης Λιόντος (Επίκουρος Καθηγητής) και Θάνος Δημόπουλος (Καθηγητής και Πρύτανης ΕΚΠΑ). Η  μελέτη κατέδειξε ότι οι ασθενείς με υψηλότερη δείκτη VO2max είχαν την χαμηλότερη επίπτωση και κίνδυνο θανάτου από καρκίνο παχέος εντέρου και πνεύμονα και χαμηλότερο κίνδυνο θανάτου από καρκίνο προστάτη.  Η έντονη άσκηση ενός άνδρα ώστε να αποφύγει να βρεθεί στη χαμηλότερη κλίμακα καρδιοαναπνευστικής φυσικής κατάστασης, θα μπορούσε να αποτρέψει 4-8% όλων των καρκινωμάτων παχέος εντέρου, 4% των θανάτων από καρκίνο πνεύμονα και 4-20% των θανάτων από καρκίνο προστάτη.

Αναλυτικά  κατά τη διάρκεια ενός μέσου (SD) χρόνου παρακολούθησης 9,6 (5,5) ετών, συνολικά 499 περιστατικά παχέος εντέρου
καρκίνου του παχέος εντέρου, 283 περιπτώσεις καρκίνου του πνεύμονα και 1918 περιπτώσεις καρκίνου του προστάτη . Κατά τη διάρκεια του ίδιου μέσου χρόνου παρακολούθησης, σημειώθηκαν 152 θάνατοι λόγω καρκίνου του παχέος εντέρου, 207 λόγω καρκίνου του πνεύμονα και 141 λόγω καρκίνου του προστάτη. 
Προσαρμόζοντας για την ηλικία, οι ασθενείς με περιστατικά καρκίνου είχαν χαμηλότερη μέση (SE) εκτιμώμενη
V˙ O2max σε σύγκριση με τους ασθενείς χωρίς καρκίνο:

• 35,4 (0,4) έναντι 36,7 (0,1) ml/min/kg (P < .001) για το παχύ έντερο καρκίνο,
• 35,8 (0,5) έναντι 36,7 (0,1) mL/min/kg (P = .01) για τον καρκίνο του πνεύμονα και
• 37,6 (0,2) έναντι 36,7 (0,1)mL/min/kg (P < 0,001) για τον καρκίνο του προστάτη.
• Οι ασθενείς που πέθαναν είχαν χαμηλότερο μέσο όρο (SE) CRF σε σύγκριση με εκείνους που δεν πέθαναν:
• 35,8 (0,7) έναντι 36,7 (0,1) mL/min/kg (P = .24) για τον καρκίνο του παχέος εντέρου,
• 35,6 (0,6) έναντι 36,7(0,1) mL/min/kg (P = 0,09) για τον καρκίνο του πνεύμονα (αν και τα αποτελέσματα αυτά δεν ήταν σημαντικά),
• 34,8 (0,8) έναντι 36,7 (0,1) ml/min/kg (P = 0,01) για τον καρκίνο του προστάτη.
  

• Η υψηλότερη εκτιμώμενη V˙ O2max συσχετίστηκε με σημαντικά χαμηλότερους κινδύνους για παχύ έντερο (HR, 0,98; 95%
  CI, 0,96-0,98) και καρκίνο του πνεύμονα (HR, 0,98; 95% CI, 0,96-0,99), αλλά με υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης
  εμφάνισης καρκίνου του προστάτη (HR, 1,01; 1,00-1,01) (Σχήμα 1). Η υψηλότερη εκτιμώμενη V˙ O2max συσχετίστηκε
  με χαμηλότερο κίνδυνο θανάτου από καρκίνο του παχέος εντέρου (HR, 0,98; 95% CI, 0,96-1,00) και χαμηλότερο κίνδυνο θανάτου λόγω καρκίνου του πνεύμονα (HR, 0,97; 95% CI, 0,95-0,99) και του προστάτη (HR, 0,95; 95% CI, 0,93-0,97)

Αξίζει να σημειωθεί πως τα πορίσματα της μελέτης κρίνονται ως εξόχως σημαντικά καθώς καταδεικνύουν τη σημασία της μέτρησης συγκεκριμένων αντικειμενικών παραμέτρων της σωματικής δραστηριότητας για την εκτίμηση του οφέλους από την άσκηση στην πρόληψη του καρκίνου. Μάλιστα τα δεδομένα καταδεικνύουν ότι θα πρέπει να επιδιώκεται η μέτριας ως υψηλής έντασης άσκηση που βελτιώνει περισσότερο την καρδιοαναπνευστική φυσική κατάσταση.