Η παιδιατρική στην Ελλάδα της κρίσης

Το σημαντικό αριθμό των παιδιών και των οικογενειών τους που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα εν μέσω κρίσης και το σπουδαίο ρόλο της παιδιατρικής κοινότητας στην προσπάθεια ανακούφισης τους, ανέδειξε η Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία ΚΑΡΚΙΝΑΚΙ σε εκδήλωση που διοργάνωσε σε συνεργασία με την UNESCO, το Ελληνικό Κολλέγιο Παιδιάτρων και την Α’ Παιδιατρική Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Για το συνιδρυτή της ΑΜΚΕ ΚΑΡΚΙΝΑΚΙ, Γιάννη Λιάρο, σε συνθήκες οικονομικής κρίσης η οικογένεια περιμένει από τον παιδίατρο να υπερβεί τον επιστημονικό του ρόλο και να μετατραπεί σε στήριγμα, ως άνθρωπος-εμπιστοσύνης. “Η διάσταση αυτή μεγαλώνει και την ευθύνη του παιδιάτρου, που χρειάζεται μεγαλύτερη στήριξη στο κορυφαίο έργο του” τόνισε.

Από την πλευρά του, ο Καθηγητής Παιδιατρικής Γεώργιος Χρούσος, Διευθυντής της Α’ Παιδιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και επικεφαλής της Έδρας Unesco Εφηβικής Υγείας & Ιατρικής, αναφέρθηκε στον πολυδιάστατο ρόλο που καλείται να παίξει σήμερα ο παιδίατρος για την υποστήριξη συνολικά της οικογένειας. “Η κρίση πέρα από οικονομική είναι και κοινωνική-αξιακή, γεγονός που αναδεικνύει και τον εκπαιδευτικό ρόλο του παιδιάτρου” επισήμανε.

Ακολούθως, ομιλητές που πήραν το λόγο μίλησαν για μία ευκαιρία μέσα από τις αλλαγές που έφερε η κρίση στη ζωή μας, να αναθεωρήσουμε προτεραιότητες και αξίες για το παιδί και την οικογένεια. Εξέφρασαν, ταυτόχρονα, την αισιοδοξία ότι μπορούμε όλοι να βγούμε πιο δυνατοί από τη δοκιμασία των τελευταίων ετών.

Πηγή έμπνευσης της εκδήλωσης αποτέλεσε η μουσική παράσταση «Τα παιδιά στην Ελλάδα τραγουδούν», με συντελεστές τους Διονύση Σαββόπουλο, Κώστα Μακεδόνα, Ελένη Τσαλιγοπούλου, τη συμμετοχή της Παιδικής-Νεανικής Χορωδίας Σπύρου Λάμπρου, της Ομάδας Γυμναστικής και Χορού του Λεοντείου Λυκείου Νέας Σμύρνης και της Ορχήστρας Ελληνικής Μουσικής «ΕΜΜΕΤΡΟΝ».

Κλείνοντας την εκδήλωση, η συνιδρύτρια και Πρόεδρος της ΑΜΚΕ ΚΑΡΚΙΝΑΚΙ, Μένια Κουκουγιάννη τόνισε: “Η στήριξη στο έργο των παιδιάτρων αλλά και συνολικά στις ανάγκες των δοκιμαζόμενων τμημάτων της κοινωνίας, των πιο ευπαθών ομάδων, ιδιαίτερα των παιδιών, απαιτεί κινητοποίηση όχι μόνο της πολιτείας αλλά και όλων μας, της καθεμιάς και του καθενός από εμάς. Απαιτεί δράση από την κοινωνία των πολιτών συνολικά. Και χρειάζεται την υποστήριξη των παραγωγικών δυνάμενων, μεταξύ των οποίων ξεχωριστό ρόλο κατέχουν οι επιχειρήσεις”.