Η πολιτική του Μονοψωνιστή ΕΟΠΥΥ

Του Πάνου Ζαρογουλίδη, Φαρμακοποιού ΜΒΑ, Προέδρου Φ.Σ. Πέλλας.

Σε επίπεδα macro Οικονομίας ο συντομότερος δρόμος για να αυξήσεις το ΑΕΠ είναι η αύξηση της εσωτερικής κατανάλωσης με ευθέως ανάλογη σχέση μάλιστα. Για τον ίδιο ακριβώς λόγο στην δική μας micro Οικονομία του φαρμακείου η είσοδος νέας ύλης, οδηγεί σε αυτήν ακριβώς την προοπτική, την αύξηση του κύκλου εργασιών, γεωμετρικά μάλιστα!

Η είσοδος της Νέας Σύμβασης με τον ΕΟΠΥΥ, όπως αυτή παρουσιάστηκε στην ζωή μας αποτέλεσε την νέα ευκαιρία του κλάδου, να αποκτήσει πρόσβαση σε παλιά (και απολεσθείσα) ύλη, σε ένα χρονικό σημείο μάλιστα που ο χώρος έχει ανάγκη από ενέσεις με στόχο της διαστολή της Οικονομίας του.

Είναι όμως έτσι τα πράγματα; 

Ας δούμε τα πράγματα ψύχραιμα και ας μπούμε στην διαδικασία να αναλύσουμε τι πήραμε και τι αναγκαστήκαμε να θυσιάσουμε.

Μέχρι σήμερα το φαρμακείο μπορούσε να εκτελεί συνταγές αναλωσίμων αλλά και όποια άλλη συνταγή /δαπάνη σε μορφή διατακτικής από πλευράς του ιατρού. Γάλατα, Επιθέματα, Γάζες, C-PAP, Οξυγόνα, Ειδική Διατροφή κτλ. Έχοντας προηγουμένως ολοκληρώσει εγγραφή στο E-dapy. Μάλιστα αυτό που αγνοούσαν άπαντες ήταν ότι αναφορικά με τα αναλώσιμα ΣΔ ήταν και παραμένουν παράνομες: οι εκτελέσεις συνταγών που αφορούν τα “in vitro ιατροτεχνολογικά προϊόντα”, όπως είναι οι ταινίες Μέτρησης Ζαχάρου, από τρίτους μη φαρμακοποιούς.

Η προοπτική αυτή όμως δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ. Το γιατί οφείλεται σε πολλούς παράγοντες και σίγουρα δεν είχε να κάνει με την τιμολογιακή πολιτική.

Το σήμερα δεν διαφέρει από το χθες. Οι ίδιοι που είχαν δικαίωμα να συναλλάσσονται με τον ΕΟΠΥΥ έχουν και σήμερα. Η μόνη διαφορά είναι ότι τα φαρμακεία δεν φέρουν υποχρέωση βεβαίωσης ISO ITX προϊόντων το οποίο αποτελεί ίσως και το μόνο σαφές συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι των υπολοίπων μικρομεσαίων επιχειρήσεων εκτός φαρμακείων.

Η αλήθεια είναι όμως ότι το ISO ήταν επιτακτικό από πάντα για αυτούς και η σημερινή εξέλιξη αφορούσε μόνο τα φαρμακεία. Αυτό γιατί τα φαρμακεία όντας εξοικειωμένα να λειτουργούν υπό  καθεστώς επαγρύπνησης για το φάρμακο (Φαρμακοεπαγρύπνηση), πληρούν όλες εκείνες τις προϋποθέσεις για την υλικοεπαγρύπνηση αλλά και την ορθή πρακτική διακίνησης των ΙΤΧ προϊόντων, έχοντας μάλιστα ενσωματώσει μεγάλο μέρος αυτής της παρακολούθησης ηλεκτρονικά. (Αρχείο ασθενών, ιστορικότητα πωλήσεων, ακριβές μείγμα προϊόντων κτλ

Για αυτόν τον λόγο μάλιστα, ψηφίστηκε αποκλειστική διάθεση των διαγνωστικών in vitro από τα φαρμακεία ως προέκτασης της φαρμακευτικής αγωγής του ασθενή αφενός αλλά και από την άλλη επιλέχθηκε ως επιβλέπων και υπεύθυνος οργανισμός για την διακίνησή και την ασφάλειά τους ο Εθνικός Οργανισμός Φαρμάκων.

Υπό το νέο καθεστώς το πρώτο πράγμα που παρατηρεί κάποιος είναι η επιμήκυνση του χρόνου πληρωμών κατά 30 ημέρες, γίνεται αμέσως αντιληπτό ότι ο ΕΟΠΥΥ ζητά μεγαλύτερη πίστωση η οποία κατά την κείμενη Ευρωπαϊκή νομοθεσία δεν μπορεί να ξεπερνά τις 60 ημέρες. (κάποιοι μιλούν για πολύ  μεγαλύτερους χρόνους αναμονής)

Το μικρομεσαίο φαρμακείο έως και σήμερα διακινούσε από τις κατηγορίες αυτές 2 πράγματα κατά μέσο όρο. Αναλώσιμα ΣΔ και γάλατα. Το μικρομεσαίο φαρμακείο δεν θα έχει όφελος από την αλλαγή αυτή αλλά επιβάρυνση.

Μάλιστα επιβάρυνση θα υφίστανται και τα μεγαλύτερα φαρμακεία τα οποία διακινούν τόσο μεγαλύτερες ποσότητες αναλωσίμων ΣΔ και γάλατα ειδικής διατροφής.

Το επόμενο που παρατηρεί ο αναγνώστης της σύμβασης είναι ο σαφής στόχος μειοδοτικής τιμολόγησης από πλευράς του ΕΟΠΥΥ. Ήδη φωνές της αγοράς μιλούν ακόμα για 17 ευρώ, αλλά περιμένουμε να δούμε. Σε μια μειοδοτική διαδικασία το Ελληνικό φαινόμενο «Καμικάζι» πάντα καραδοκεί. Κατά το φαινόμενο εταιρίες κομήτες κατά την πτώση τους ΥΠΟ-τιμολογούν τα προϊόντα τους οδηγώντας την αγορά, στον μηδενισμό. Ο ΕΟΠΥΥ θα αποζημιώσει με ασφαλιστική τιμή προσαρμοσμένος σε αυτήν την τιμή.

Το επόμενο στοιχείο είναι η μειωμένη διαπραγματευτική ικανότητα του φαρμακείου το οποίο θα αποδεχθεί την μοίρα που του επιφυλάσσει ο προμηθευτής με κλειδωμένο και υποτιμημένο ΠΚ. Όπως ήδη ανακοινώθηκε οι εταιρίες κάτοχοι αδείας κυκλοφορίας των προϊόντων θα υποστούν claw back, και θα επιστρέφουν κομμάτι των πωλήσεών τους. Οι περισσότεροι από αυτούς που διακινούν προϊόντα στην Ελλάδα δεν είναι παραγωγοί οπότε το περιθώριο που θα μπορούν να διαθέσουν είναι πεπερασμένο. Θυμίζω ότι με βάση τις τελευταίες αλλαγές που ενσωματώθηκαν πρόσβαση στην λήψη αυτών των προϊόντων θα έχουν τόσο ανασφάλιστοι και πρόσφυγες. Το χειροπιαστό παράδειγμα αποτελεί   η πορεία της φαρμακευτικής δαπάνης με claw backπλέον στο 21,5% της προϋπολογισθείσας φαρμακευτικής δαπάνης. (1,945 δις).

Τελικά το φαρμακείο θα βρεθεί αντιμέτωπο με την νέα πραγματικότητα και του τι μπορεί να φέρει σε πέρας. Ως αποτέλεσμα αυτών και πολύ χονδρικά θα εγκαταλείψει την εν λόγω αγορά περιοριζόμενο στις ταινίες μέτρησης και τα γάλατα και πάλι όπως πριν τα οποία όμως θα έχει υπογράψει να τα πληρώνεται σε χαμηλότερη τιμή και πολύ αργότερα από σήμερα.

Αυτό αποτελεί την τυφλή εφαρμογή του νόμου του δυνατού στην Οικονομία:

Πηγή: pharmateam.blogspot.gr